สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 406

ตอนที่406 สาวใช้ตัวแสบ 310

เขาเอาผลตรวจยื่นให้หลินต้าฮุย หลินต้าฮุยตั้งใจดู ความจริงแล้วแค่ข้อความบรรทัดเดียว ไม่ต้องตั้งใจขนาดนั้น ด้านล่างศูนย์ไม่กี่ตัวชัดแจ้งมองแค่แวบเดียวก็เข้าใจแล้ว

“คุณเย่ครับ ถ้าหากคุณยังไม่วางใจ เราไปทำที่อื่นไหมครับ?” หลินต้าฮุยถาม

เย่เชินหลินส่ายหน้า และพูดเสียงเบา: “ไม่ต้องแล้ว”

พูดได้ว่าประเมินผลที่ตงเจียงนี้อาจถูกคนมาทำ แต่ครั้งนี้ได้ไปทำถึงเมืองไห่ ไม่มีใครรู้ แต่ทำไมเขาถึงถามหลินต้าฮุยอย่างลับๆ ต้องไม่มีอะไรผิดพลาด

ทั้งสองที่ทำมาหลายครั้งผลของเหยนชิงเหยียนคือใช่ และผลของโม่เสี่ยวจุนคือไม่ใช่ แบบนี้ก็แสดงชัดแล้วว่าน้องชายของเขาคือเหยนชิงเหยียน ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับโม่เสี่ยวจุนเลย

อาจเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นได้บอกไว้หลายครั้ง ทำลายการตัดสินใจของเขา จนทำให้ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าโม่เสี่ยวจุนอาจจะเป็นน้องชายของเขาจริงๆ

เรื่องนี้ได้จบลงแล้ว เขาจะไม่กล่าวถึงอีก ไปประเมินผลกับคนอื่นลับหลังเหยนชิงเหยียน ก็เหมือนไม่ให้เกียรติเขา

“นายเอาเอกสารฉบับนี้ถ่ายไว้แล้วส่งให้โม่เสี่ยวจุน เขามีสิทธิ์รับรู้” เย่เชินหลินบอกอย่างเฉยชา

“ครับ คุณเย่!” หลินต้าฮุยหยิบสมาร์ทโฟน ถ่ายรูปให้ชัดเจน แล้วส่งให้โม่เสี่ยวจุน

ขณะนี้โม่เสี่ยวจุนอยู่ไม่ไกลจากสารประกอบทหารรอไห่ฉิงฉิง และได้รับข้อความรูปภาพเขาไม่แปลกใจเลยสักนิด ผลตรวจครั้งก่อนเขาก็ไม่สงสัย ครั้งนี้ก็ยิ่งคอนเฟิร์มการคาดเดาของเขา

เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาอยากตามหาญาติ นี่เป็นความหวังของเขา ดังนั้นเมื่อได้ยินคุณสมบัติที่สอดคล้องกัน เธอก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาคือเย่จื่อห้าน

เขาแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ กังวลว่าเย่เชินหลินจะคิดว่าเธอหลอกเขา เขาเข้าใจเธอผิด แล้วจะลงโทษเธอ

เขาคิดอยู่นาน และก็ส่งข้อความให้หลินต้าฮุย ขอให้เขาเอาเบอร์มือถือของเย่เชินหลินบอกให้เขา

“คุณเย่ครับ คุณโม่ถามผมเบอร์มือถือของคุณครับ จะให้ผมบอก หรือไม่บอกดี?”หลินต้าฮุยขอคำแนะนำ

“บอกเขาไป”

เขามีเรื่องอะไรอยากจะให้เขาติดต่อมาโดยตรง และก็ไม่อยากให้เขาไปหาผู้หญิงของเขาอีก

หลินต้าฮุยส่งเบอร์มือถือให้โม่เสี่ยวจุน เย่เชินหลินได้รับข้อความของโม่เสี่ยวจุนอย่างรวดเร็ว: “เย่เชินหลิน เธอก็แค่เป็นคดีที่ช่วยให้นายกับฉันตามหาญาติเจอ ไม่ใช่แค่เพื่อฉัน แต่ก็เพื่อนาย ไม่ว่ากับใครเธอก็ทำให้สุดใจ หวังว่านายจะดูแลรักษาเธอ”

ในใจกระตุกขึ้นมาอย่างชัดเจน แต่ก็ยังกดแป้นพิมพ์ด้วยใบหน้าเย็นชาตอบกลับโม่เสี่ยวจุน: “จะทำยังไงกับเธอ มันเป็นเรื่องของฉัน นายไม่มีสิทธิ์์มาถาม”

“นายกลับไปเถอะ เรื่องประเมินผลของโม่เสี่ยวจุนทั้งสองครั้งนี้ อย่าบอกให้คนอื่น” เย่เชินหลินบอกกับหลินต้าฮุย

“ครับ คุณเย่ ผมรู้แล้ว”

หลินต้าฮุยไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้กับใครเลย เขาก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่วินาทีที่เขาซื้อตั๋วเพื่อไปเมืองไห่ก็ถูกคนของส้งหลิงหลิงคอยจับตาดู

คอยติดตามหลินต้าฮุยไปยังศูนย์ประเมินที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองไห่ ส้งหลิงหลิงรู้สึกขอบคุณตัวเองที่ได้เตรียมไว้แต่เนิ่น ไม่อย่างนั้นเธอจบแน่

จากการที่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว เธอได้ส่งตัวเซียวเสี่ยวลี่ไปจัดการเรื่องนี้ ไปข่มขู่ คนที่ดูแลศูนย์กานประเมินได้ถูกถอดถอนอย่างรวดเร็ว ดังนั้นผลการประเมินก็ยังคงเป็นเท็จอย่างไม่ต้องสงสัย

สำหรับเย่เชินหลินเธอเข้าใจว่า เขาไม่มีทางไปประเมินผลอีกแน่นอน เธอสามารถนั่งพักผ่อนคลายได้

ขณะที่จิ่วจิ่วและเซี่ยชีหรั่นเดินเล่นอยู่นั้น จิ่วจิ่วแอบกระซิบกับเธอ บอกว่าช่วงนี้ไปตอนเช้าไปตลาดดอกไม้และนก ไม่ค่อยได้เจอโม่เสี่ยวจุน ไม่รู้ว่าเขากำลังยุ่งอะไร

เดิมทีจิ่วจิ่วไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ ในใจของเธอกังวลว่าโม่เสี่ยวจุนจะคิดหาวิธีเพื่อให้ได้เงินสิบล้าน

ถ้าหากไม่พูด ในใจของเธอก็ไม่สบายใจ

ข้อตกลงนั้นของเธอ ช่วงนี้อยากหาโอกาสวางกลับไปที่ห้องของเซี่ยชีหรั่น เพียงแต่อยากวางตอนเช้า แต่ทั้งสองก็เอาแต่นอนด้วยกัน และยังอยู่ที่ห้องนอนของเซี่ยชีหรั่น เธอไม่มีโอกาส

บางครั้งเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินออกไปแล้ว เธอก็มีความกังวลว่าจะต้องออกไปหาโม่เสี่ยวจุน เลยทำให้เรื่องนี้มีความล่าช้า จนถึงตอนนี้ ข้อตกลงนั้นยังอยู่ใต้ผ้าปูห้องนอนคนงานอยู่เลย

“แล้วเวลาที่เธอเจอเขาไม่ได้ถามว่าเขากำลังยุ่งอะไรอยู่เหรอ?” เซี่ยชีหรั่นถามจิ่วจิ่วเสียงเบา ทำไมเธอไม่สนใจโม่เสี่ยวจุนล่ะ

ได้แต่กลัวเพื่อที่เขาจะให้เธอออกจากเย่เชินหลิน ไม่รู้ว่าเขาจะทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง

แต่ว่าช่วงนี้เหมือนว่าเย่เชินหลินจะดูสงบลงมาก ถือว่าอ่อนโยนและใจกว้างกับเซี่ยชีหรั่นมาก เธอคาดเดาว่าแม้จนถึงตอนนี้นี้โม่เสี่ยวจุนยังไม่มีการเคลื่อนไหวใหญ่ๆ ไม่อย่างนั้นเย่เชินหลินควรมีปฏิกิริยาถึงจะถูก