สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 408

ตอนที่408 สาวใช้ตัวแสบ312

โม่เสี่ยวจุนพูดถูก เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร เธอน่ารักที่สุดในโลก เป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสาที่สุด ทำไมเขาถึงไม่อดทนกับเธอบ้าง ให้เวลาในการลืมกับเธอล่ะ?

เขาเป็นลูกผู้ชาย มักทำให้ผู้หญิงลำบากใจ ไม่มีเหตุผลจริงๆ

ความคิดเหล่านี้ วนเวียนอยู่แค่ในหัวใจของเขา และจะไม่ยอมรับกับเธอ เย่เชินหลินจะไม่มีทางเป็นคนที่ก้มหัวให้ผู้หญิงแล้วยอมรับผิดเด็ดขาด

เมื่อก่อนเขาคอยคิดแต่ว่า เพียงแค่ในใจของเธอไม่มีชายอื่น เขาก็จะรักเธอดีๆ ยกย่องเธอเท่าฟ้า

ตอนนี้เขาคิดว่า เขาควรจะรักเธอก่อน ยกย่องเธอเท่าฟ้า ไม่นานหัวใจของเธอก็จะไม่มีชายอื่น

เห็นได้อย่างชัดเจน กี่วันมานี้เขาอ่อนโยนกับเธอบ้างแล้ว เธอก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลง แล้วยังเริ่มพูดว่าเขาเป็นคนรักของเธอก่อน และโม่เสี่ยวจุนเป็นแค่พี่ชายของเธอ

อันที่จริงสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการไม่มากมาย หัวใจของเธอนั้นนุ่มนวล ก็เหมือนกับน้ำ เธอพูดได้ซื่อขนาดนี้ บอกว่าหากเขาโมโหใส่เธอ เธอจะไม่ให้อภัยไปตลอดชีวิต แสดงว่าตอนนั้นเธอเกลียดเขามากขนาดไหน

แต่เกลียดขนาดนี้ เขาก็ไม่เคยทำเพื่อเธอมากมาย เธอก็เปลี่ยนทัศนคติแล้ว และเต็มใจที่จะเปิดใจยอมรับเขาอีกครั้ง

ความใจดีและความอดทนของเธอนั้นมีค่าที่จะให้เขาได้เรียนรู้ แม้ว่าเขาจะไม่ให้เธอรู้ว่าเขากำลังเรียนรู้ว่าต้องรักใครสักคนยังไงจากเธอ

ก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่าการใช้วิธีที่โหดเหี้ยมเพื่อทำให้เธอยอมแพ้เขานั้นช่างโง่สิ้นดี ตรงกันข้ามกับไห่ลี่หมิน เขาเป็นคนมีความอดทน หากเขาไม่เปลี่ยนกลยุทธ์ บางทีต้องมีสักวันที่เธอจะเอนเอียงปางนามสกุลไห่

แน่นอนเขามีวิธีทำจะบังคับให้เธออยู่ ถ้าเพียงแค่คนอยู่ แต่ใจไม่อยู่ แบบนั้นยิ่งน่าเศร้า

เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ดึงเขาเข้ามาข้างกาย แล้วกอดเธอไว้แน่น

ตอนนี้ระหว่างเขาสองคนไม่มีข้อผูกมัดใดๆ ความตรงไปตรงมา ก็เหมือนหัวใจสองดวง อย่างน้อยในใจของเขา ได้พร้อมแล้ว และจะเข้าหาเธออย่างสุดหัวใจ

อันที่จริงแล้วในส่วนนี้เซี่ยชีหรั่นก็ทำมันได้แล้ว แต่เพราะการกลับไปกลับมาซ้ำๆของเขา เธอจึงปกป้องตัวเองที่ภายนอกดูแล้วเย็นชาก็เท่านั้นเอง

“อีกไม่กี่วัน เธอไปทำงานที่ฝู้ซื่อ” เขาสั่งเบาๆ เป็นคำสั่งจริงๆ ไม่มีเตรียมตัวใดๆ

หลังจากคืนนั้นที่เขาถามความคิดของเธอ เขาก็ได้สั่งให้หลินหลิงจัดเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นไปทำงานให้ฝู้ซื่อ

เนื่องจากเซี่ยชีหรั่นต้องการทำงานเกี่ยวกับการตลาด ดังนั้นจึงใช้เวลาเล็กน้อยในการจัดตำแหน่งที่เหมาะสมให้กับเธอ อย่างไรก็ตามหลินหลิงทำงานได้มีประสิทธิภาพอยู่เสมอ เรื่องแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องยาก การจัดเตรียมเพื่อไปทำงานในไม่กี่วัน เซี่ยชีหรั่นพร้อมทุกเวลา

แค่เซี่ยชีหรั่นได้ยินคำว่าทำงานสองคำนี้ ความแปลกใจก็ปรากฏบนใบหน้าเล็กอย่างอดไม่ได้

เธอที่ถูกเขากอดไว้ เกือบลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นเต้น แต่กำลังของเธอไม่สามารถต้านทานกำลังของคุณเย่ได้ ขยับนิดเดียวก็ถูกเขากดลงเบาๆ เลยได้แต่นอนลงไปแต่โดยดี

“ทำงาน? คุณยอมให้ฉันทำงานจริงเหรอคะ” เสียงของเซี่ยชีหรั่นสั่งเล็กน้อย

เธอแปลกใจมาก แม้บอกว่าช่วงนี้เขาประพฤติดีกับเธอ เธอก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะคิดได้เร็วแบบนี้ และอนุญาตให้เธอออกไปข้างนอก “แสดงตัว”

เขาเคยได้ยินมาก่อนว่า ผู้ชายหลายคนที่มีเงินไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงของเขาออกไปทำงาน รู้สึกว่าผู้หญิงออกไปทำงาน ก็เหมือนกับหมายความว่าผู้ชายไม่สามารถเลี้ยงเธอได้ เขาก็จะเสียศักดิ์ศรี

โดยเฉพาะผู้ชายที่ภูมิใจในตัวเองและหยิ่งอย่างเย่เชินหลิน กลัวว่าการตัดสินใจให้เธอออกไปทำงานนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ผู้หญิงคนนี้เป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง เย่เชินหลินเลิกคิ้ว ใบหน้าก็ยังไม่เปลี่ยน ยังคงนิ่งเหมือนเดิม

“ทำไม ไม่อยากไปเหรอ? ถ้าหากไม่อยาก...” เขาพูดเสียงเบา

“ใครบอกว่าไม่อยากคะ? อยาก อยาก อยาก อยาก ขอบคุณมากเลยนะคะ! ที่ให้ฉันไปทำงาน! ฉันขอคืนคำที่ครั้งก่อนพูดกับคุณ คุณไม่ใช่ผู้ชายที่ดื้อรั้นที่สุดในโลก! ไม่ใช่เด็ดขาด ฮ่าฮ่า คุณเป็นผู้ชายที่มีความคิดทันสมัยมาก ฉันดีใจมากค่ะ!”

เธอเข้ามาหาเขาก็เพื่อนขายให้กับเขา ยังไงเขาก็ไม่ให้ทำงาน แล้วเธอจะทำอะไรเขาได้ล่ะ?

ดังนั้นเธอจึงรู้สึกขอบคุณเขาจากใจจริง ปากเล็กของเธอก็หวานโดยไม่รู้ตัว ที่พูดประจบ

เย่เชินหลินเดินไปไหนก็มีแต่คำเยินยอรอบตัว แต่เขาเกลียดคำยกย่องที่ไม่สมจริง อย่างเช่นเขาเป็นผู้ชายที่งดงามที่สุดในปฐพี เป็นผู้ชายที่กล้าหาญที่สุดต่างๆ แค่เขาได้ยินก็รำคาญ

คำเยินยอของผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนของคนอื่นๆ เขาได้ยินแล้วดีใจมาก แต่เพียงแค่ว่าเขาไม่แสดงออกมาเท่านั้นเอง

“ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่ฟังความคิดเห็นใคร อย่างนั้นฉันเป็นที่สอง หรือที่สาม?” เขาถามเสียงเย็น

ใบหน้าเล็กของเธอถูกเขาพูดจนแคบลง และทั้งแดงอีกครั้ง ในใจคิด ผู้ชายคนนี้แค่อยากให้เธอสรรเสริญเขาอีกครั้งไม่ใช่เหรอ? บางครั้งเขาก็น่ารักเหมือนเด็ก

เซี่ยชีหรั่นยิ้มขึ้นมา มือเล็กก็วางไว้บนหน้าเขา พร้อมกับรอยยิ้ม และพูดว่า: “ให้ฉันดูดีๆ ดูว่าคุณอยู่ที่อันดับเท่าไหร่”

เมื่อพูด เธอยังโน้มตัวเข้าหาใบหน้าของเขา และมองไปที่หน้าผากของเขา และคิ้วของเขา

รอยยิ้มของเธอไปถึงดวงตาของเธอ เมื่อสบตาเข้ากับเขา ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นลึก