สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 448

ตอนที่448 สาวใช้ตัวแสบ 352

ครั้งนี้เขาคิดดีแล้ว ถ้าหากยัยตัวเล็กไม่ยอมก่อน ไม่มาหาเขาก่อน เขาจะเย็นชากับเธอไปตลอดชีวิต แต่ว่าตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงเขา แถมยังรอเขายันดึก เขาก็คิดได้อัตโนมัติว่ายัยตัวเล็กยอมเขาแล้ว

เขายื่นมือออกไปกอดร่างของเธอเข้าหาตัว โอบเอาไว้ในอ้อมแขนของตน ถึงแม้เธอจะมองไม่เห็น เขาก็ยังทำสีหน้าเย็นชา กลัวว่าใครจะเห็นว่าเขากอดเธอมันจะขายหน้าเอา

“อืออ......” มีความรู้สึกอุ่นๆ ที่หน้าอก เซี่ยชีหรั่นในฝันร้องเรียกออกมา ทำให้ตัวเธอแนบชิดเข้าไปอีก

กอดแน่นขนาดนี้ แถมเซี่ยชีหรั่นยังครางออกมาทั้งเสียงเบาและน่าฟัง แล้วมือของเธอยังล้วงเข้าไปในชุดนอนของเขาอีก ประมาณว่าไม่ชอบขนบนชุดนอนของเขา เธอล้วงไปล้วงมาอยู่หลายครั้ง มือเล็กก็ลูบไปที่หน้าอกของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เย่เชินหลินเริ่มค่อยๆ หายใจอย่างไม่สม่ำเสมอ

เขากดมือของเธอไว้ แล้วเตือนเสียงเบา: “ถ้ายังกล้าขยับ ฉันจะจัดการเธอซะ!”

เมื่อเธอบิดร่างเล็กๆ ของเธอโดยไม่รู้ตัวจนไปถูเข้ากับใครบางคน ใครบางคนนั้นก็ทนไม่ไหวส่งเสียงหึออกมา แล้วพลิกตัวคร่อมเธอไว้

ผู้หญิงของเขา ทำไมเขาต้องทน อีกอย่างเขาก็เตือนเธอแล้ว เธอข้ามเส้นเอง ก็อย่ามาหาว่าเขารบกวนเธอนอนแล้วกัน

เธอลืมตาขึ้นและมองอย่างไม่น่าเชื่อไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ใกล้หน้าเธอมากๆ นั้น แล้วจึงร้องออกมาเสียงแข็ง: “ห้ะ ใครน่ะ? นายจะทำอะไร?”

“จะเป็นใครล่ะ? คนอื่นเขาจะทำเรื่องแบบนี้กับเธอเหรอ?”

ยัยตัวเล็ก ก็มีแค่ผู้ชายของเธอเท่านั้นที่จะมีขนาดใหญ่เท่านี้ วันต่อมาก็อีก...... เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนจะได้สติแล้ว แต่ว่าไม่นานก็โดนความเจ็บเล่นงานจนเกือบสลบไป

ก็เหมือนกับความฝัน ตอนเช้าตื่นมา แม้แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนั้นเกิดขึ้นจริงหรือเปล่า

แต่เมื่อรู้สึกได้ว่าร่างของตนทั้งท่อนบนท่อนล่างไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมเลย แถมผู้ชายที่แนบชิดอยู่ข้างเธอก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลยเช่นกัน เซี่ยชีหรั่นจึงเข้าใจว่า มันไม่ใช่ความฝัน

เธอหน้าแดงแล้วค่อยๆ ขยับตัว ก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองปวดเหมือนโดนของหนักๆ ทับไว้อยู่เลย

ยังต้องไปทำงานด้วยสิ เมื่อเธอคิดว่าจะต้องไปทำงานก็หดหู่

ผู้ชายคนนี้สงสัยคงจะกลับมาดึกมาก แถมบวกกับการออกกำลังอย่างบ้าคลั่ง ถึงได้นอนหลับปุ๋ยเลย เซี่ยชีหรั่นไม่อยากรบกวนเขา เธอขยับเล็กน้อย ตั้งใจจะลอดแขนเขาออกไป ใครจะรู้ว่าพอขยับ เธอก็ไปโดนเข้ากับสิ่งที่จะถูกปลุกในทุกเช้าของใครบางคน ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงแหบของคนแซ่เย่บางคน: “นี่เธอกำลังยั่วฉันอยู่เหรอ?”

ที่แท้เขาตื่นอยู่! โชคดีที่เธอด่าเขาว่าเป็นอสูรแค่ในใจ ถ้าหากพูดออกมา เขาคงจะไม่เป็นคนอีกแน่ๆ

“นายนอนต่อเถอะ ฉันจะลุกแล้ว” เซี่ยชีหรั่นบังคับให้ตัวเองสงบลง เพราะกลัวว่าเขาจะจัดอีกรอบ น้ำเสียงก็ยังสั่นเครือเล็กน้อย

“จะลุกแล้ว?” จู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้น จ้องมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ พอเห็นใจของเซี่ยชีหรั่นก็กระวนกระวายสุดๆ

“อื้อ จะลุกแล้ว ฉันยังต้องไปทำงานนะ”

“รีบไปทำงานขนาดนี้ เพราะอยากจะไปเจอเซียวแย่เหรอ?” เย่เชินหลินเปลี่ยนสีหน้า หมายความว่าไม่ค่อยพอใจ

สุดท้ายแล้วเขาก็เอ่ยปากพูดเรื่องนี้ ถ้าเขาไม่พูด เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ค่อยกล้าที่จะพูด แต่ถ้าไม่พูดก็กลัวว่าเขาจะไปเล่นงานเซียวแย่

“หลิน นายเข้าใจผิดแล้ว ที่เขาพูดกับฉันแบบนี้ เมื่อวานเป็นครั้งแรก อีกอย่าง ฉันคิดว่าเขากำลังล้อฉันเล่น ไม่ใช่เรื่องจริง นายอย่าใส่ใจ อย่าไปเล่นงานเขา ได้มั้ย? นายก็รู้ว่าเขาทำงานดีมาก ถ้าเป็นเพราะแค่เขาล้อเล่นไม่กี่คำแล้วโดนไล่ออกหรือว่าไปลงโทษเขา มันถือเป็นการสูญเสียของบริษัทเลยนะ”

สีหน้าของเย่เชินหลินไม่เปลี่ยน รอให้เซี่ยชีหรั่นพูดจบ เขาจึงถามขึ้นมานิ่งๆ : “พูดจบแล้ว?”

“พูดจบแล้ว นายหมายความว่าอะไรกันแน่?”

“ไม่ได้มีความหมายอะไร พูดจบแล้วก็มาทำอย่างเป็นทางการเถอะ!”

เวลาอาหารเช้า เซี่ยชีหรั่นก็ยังอยากจะพูดเรื่องของเซียวแย่ แต่เย่เชินหลินก็ไม่ให้โอกาสเธอได้เปิดปากพูด ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง เขาก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน หรือไม่ก็เปลี่ยนเรื่อง

เซี่ยชีหรั่นคิดๆแล้ว ว่าเปลี่ยนวิธีพูดดีกว่า เธออมยิ้มแล้วถามเสียงเบา: “เสี่ยวหนงบอกว่าบริษัทที่ล้มละลายเมื่อวานคือคนทำร้าย.....เป็นผู้ชายที่ทำร้ายเธอ เป็นฝีมือนายใช่มั้ย?”

เย่เชินหลินหึในลำคอ มันก็จริงที่เขาให้คนไปลงมือ ก็แค่ให้คนคนนั้นล้มละลาย ไม่ได้ทำร้ายเขา เป็นเพราะว่าคนที่ถูกทำร้ายคือโม่เสี่ยวหนง เธอในความทรงจำเขานั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“มองจากมุมนี้ นายเป็นคนที่ยุติธรรมดี แถมยังแยกถูกผิด ฉันชื่นชมนายมากๆ!” เซี่ยชีหรั่นพูดยกยอเขาเล็กน้อย

สาวใช้คนอื่นได้ยินบทสนทนา ก็แอบยิ้มในใจ ก็มีแต่ฟางลี่น่าที่ในใจคิด: ยัยแซ่เซี่ยคนนี้ตอแหลจริงๆ ประจบประแจงได้ตั้งแต่เช้า

“จริงเหรอ?” เย่เชินหลินถามกลับคำนึง มุมปากก็กระตุกเล็กน้อย

ยัยตัวเล็กนี่ อยากจะให้เขาหลงคารมอีกแล้วสินะ คิดว่ามันจะใช้ได้ทุกครั้งเหรอ?