สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 492

ตอนที่ 492 สาวใช้ตัวแสบ 396

ท่านไม่เหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรเลยนะ พวกเขาทั้งสองไม่ขยับอยู่กับที่ เวลานี้ มือถือของคุณนายไห่ก็ดังขึ้นแล้ว ฝู้เฟิ่งหยีโทรมา

พวกเธอสองคนออกไปเถอะ ฉันจะรับสาย

เอาเถอะ ท่านรับเลย ไห่ฉิงฉิงลุกขึ้น ดึงมือของโม่เสี่ยวจุนออกจากห้อง กลับทำท่าทางไม่ออกเสียง แล้วแอบฟังอยู่หน้าประตู

ตอนคุณแม่คุยโทรศัพท์เสียงก็มักจะดัง ท่านมีเรื่องอะไรกับคุณแม่เย่หรือเปล่า ตอนทั้งสองออกไปเดินห้างยังดีดี พอกลับมาก็เป็นแบบนี้เลย เธอจะไม่ห่วงได้ยังไง

เฟิ่งหยี？เป็นยังไงบ้าง ? เชินหลินพูดยังไง ? ส้งหลิงหลิงเลวนั้น ท้องลูกเขาจริงหรอ ?

คำนี้ทำเอาไห่ฉิงฉิงนิ่งไป โม่เสี่ยวจุนยิ่งกำหมัดทันที

เย่เชินหลิน ! แกบอกจะทำให้เธอมีความสุขไปตลอดชีวิต นี่หรอ ที่ให้เธอมีความสุข ?

ไห่ฉิงฉิงมองไปที่โม่เสี่ยวจุน เห็นเขาขมวดคิ้ว แล้วกำหมัดขึ้นมา คิ้วเธอก็ขมวดตามทันที

เย่เชินหลินจัดการเรื่องของส้งหลิงหลิงเสร็จ ก็กลับบ้านวิวล่าโดยตรง เข้าไปในห้องใหม่ของเขาและเซี่ยชีหรั่น เธอกำลังรอเขา

เซี่ยชีหรั่นไม่สบายใจตั้งแต่เขาออกไป ตอนนี้เห็นเขากลับมาแล้ว บนมือยังถือของทานเล่นที่เอามาให้เธอ ใจของเธอก็สบายใจลงมาทันที

เชินหลิน แม่ไม่เป็นไรใช่ไหม ? ตกใจหมดเลย ฉันยังคิดว่าจะมีเรื่องอะไร ท่าทางของคุณนั้นทำให้คนตกใจนัก

ยัยโง่ ไม่มีอะไร เย่เชินหลินลูบผมเซี่ยชีหรั่น พูดอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็วางของทานเล่นไว้ข้างตู้ที่อยู่ข้างเธอ กอดเธอทันที

การกอดแบบนี้ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะมีกี่รอบ

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมือนกัน สำหรับเย่เชินหลิน กอดนี้มีความหมายที่ไม่เหมือนกันอย่างมาก

ขอโทษ เซี่ยชีหรั่น ผู้ชายของเธอโง่เอง ถึงหลงแผนของผู้หญิงคนนั้นได้ แต่เธอไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้เธอรู้ว่าส้งหลิงหลิงเกิดเรื่องอะไรขึ้น

กินเถอะ เดี๋ยวเย็นแล้ว เขาดึงเธอออก กลับเห็นบนใบหน้ายัยตัวเล็กมีรอยน้ำตา

ริมฝีปากอ่อนโยนของเขาแตะไปที่รอยน้ำตาบนหน้าเธอ แล้วจุมพิตเบาๆ

เซี่ยชีหรั่นแก้มแดง รีบผลักเขาออก

กินเถอะ เดี๋ยวเย็นแล้ว คุณพูดถูก

เย่เชินหลินตอนนี้จะไปมีอารมณ์เร่าร้อนแบบนั้นได้ยังไง เขาแค่ไม่อยากให้เธอรู้ว่าเกิดอะไร

เขาทานเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วถาม : เธอจะเตรียมตัวกับการทำงานพรุ่งนี้ไหม ? ฉันก็มีงานจะทำ ฉันจะขอตัวไปห้องสมุดก่อน

มีให้ยุ่งจริง เจอกันตอนทานข้าวเย็น เซี่ยชีหรั่นพูดจบ ยึดเท้าขึ้นแล้วจูบไปบนแก้มของเย่เชินหลิน แล้วรีบวิ่งไป

หลังจากเธอไป เย่เชินหลินก็กลับมาเย็นชาต่อ

เขาออกจากประตูของบ้านหลัก เดินไปที่ห้องทำงานของคุณหมอ ช่วงนี้มีแค่หมอห่าวที่อยู่ หมออีกคนได้พักผ่อนแล้ว

คุณเย่ คุณมาหรอ ? เชิญนั่งเชิญนั่ง ! หมอห่าวยืนขึ้นอย่างเกรงอกเกรงใจ

ตั้งแต่เขาโดนการขู่ของส้งหลิงหลิง ต้องอยู่กับความท้อแท้แบบนี้ทุกวัน

ดีที่เวลาผ่านไปเป็นวันเป็นวัน ไม่ได้ยินข่าวที่ส้งหลิงหลิงท้อง เขาก็ปลอบใจตัวเอง ว่าเธออาจจะไม่บังเอิญเช่นนั้น

เธออยากท้อง อย่าพูดว่าจะทานยาเร่งท้องมากแค่ไหน ยังไงก็ต้องยอมให้คุณเย่อยากอยู่กับเธอ ไม่งั้นก็ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่หรอ ?

ช่วงนี้เห็นเซี่ยชีหรั่นหมั้นกับเย่เชินหลินแล้ว ใจเขาก็สบายใจเล็กน้อย

เวลานี้กลับเห็นเย่เชินหลินมา เขาก็กลับมากังวลอีกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ทั้งชีวิตเขามักจะสั่งให้ตัวเองเป็นคนดี ไม่อยากจะมองความผิดที่ตัวเองทำแม้แต่น้อย หลายครั้งที่นับไม่ถ้วน เขาอยากจะไปยอมรับเอง แต่ก็กลัวส้งหลิงหลิงจะเอาคืน

เย่เชินหลินไม่พูดอะไร หลังจากนั่งลงก็มองหมอห่าวอย่างเย็นชา มองจนหนังหัวเขาจะชาไปหมด

ฉันเชื่อใจคุณมาก ! สักพัก ในระหว่างที่สีหน้าของหมอห่าวขาวซีดไป เย่เชินหลินถึงค่อยๆพูดห้าคำนี้ออกมา

ขอบคุณความเชื่อใจของคุณ

ไม่มีอะไรจะพูดกับฉันไหม ? สีหน้าของเย่เชินหลินยิ่งเฉยชามากขึ้น

เขาอนุญาตให้คนทำผิดพลาด โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่โดนขู่

คราวนี้หมอห่าวมั่นใจเรื่องที่เย่เชินหลินหมายถึงแล้ว เขากัดฟันไปมา ก็ยังตัดสินใจพูดออกมาอยู่ดี