สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 495

ตอนที่ 495 สาวใช้ตัวแสบ 399

เยว่มู่หลานพยักหน้า คิดไปคิดมาแล้วพูด : ฉันได้ยินมาว่า เย่เชินหลินเมื่อก่อนโหดกับผู้หญิงมาก มีคนที่แอบท้องลูกของเขา แล้วโดนเขาบังคับให้แท้งลูก ส้งหลิงหลิงท้อง ถ้าเขาบังคับให้เธอแท้งลูก พวกเขาก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว

หัวหน้าจงหัวเราะอย่างมืดหมองอีกรอบ ตบมือของเยว่มู่หลานเบาๆ พูด : เธอไม่เข้าใจเย่เชินหลินจริงๆ และไม่เข้าใจแม่ของเขา ฝู้เฟิ่งหยี เด็กคนนั้นโตมาก ฉันว่าไม่ให้แท้งหรอก อีกอย่าง เธอคิดกว่าตาแก่ส้งจะคิดได้แค่นั้นหรอ ? เขาสามารถทำให้ลูกตัวเองท้องลูกได้นานขนาดนั้น นี่เป็นโอกาสที่ดียิ่งกว่าถูกหวยของเขาอีก เขาจะยอมให้ส้งหลิงหลิงแท้งลูกทิ้งหรอ ?

ไม่ให้ทำแท้ง ? งั้นหยุนซางของพวกฉันแต่งงานกับเขา ต้องเป็นแม่เลี้ยงให้เด็ก ?

ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้แบบนี้ ? รีบอะไร ก็บอกเธอแล้วไม่ใช่ ? ให้ส้งหลิงหลิงเปิดฉากก่อน นี่เป็นการปูแผน พอถึงเวลา จะจัดการส้งหลิงหลิงคนเดียว จะไปยากอะไร? ฉันจะไปยอมให้ลูกสาวพวกฉันเป็นแม่เลี้ยงได้ยังไง ?

……

เช้าวันที่สอง เย่เชินหลินไปทำงานเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่นตามปกติ การประชุมของวันจันทร์จบลง ฝู้เฟิ่งหยีโทรมา ถามเขาว่าจัดการเรื่องยังไง

แม่ กำลังรอผล ต้องรู้ก่อนว่าเด็กเป็นของฉันไหม ถึงจะจัดการได้

หลิน เมื่อคืนแม่ฝัน ฝันว่าเด็กคนหนึ่งเรียกฉันว่าคุณย่า ขอร้องให้ฉันเก็บเขาไว้ ฉันเห็นว่าท้องเธอใหญ่ขนาดนั้นแล้ว ถ้าเป็นลูกของตระกูลเย่จริง ก็ไม่ต้องให้เธอทำแท้ง เหมือนจะเจ็ดเดือนแล้วใช่ไหม ? ถ้าแท้งลูกอายุเจ็ดเดือน แล้วมีชีวิตอยู่ ชีวิตหนึ่ง ก็เท่ากับฆ่าเขา

ที่จริงพวกเขารู้หมด อยู่เมืองนอก ถ้าเกินสี่เดือนแล้วไม่สามารถทำได้ ไม่งั้นก็จะตัดสินความผิดว่าคือการฆ่า

ตระกูลเย่ก็ไม่ได้เลี้ยงลูกคนหนึ่งไม่ไหว ลูกคุยกับเธอดีดี ถ้าลูกยอมเลี้ยง พวกเราก็ให้หลังจากที่เธอคลอดลูกแล้ว ตระกูลเย่เราจะรับผิดชอบเอง ลูกว่าได้ไหม ?

เย่เชินหลินสงบไปสักพัก จากนั้นก็ค่อยๆพูดกับคุณแม่ : แม่ ถ้าลูกเป็นของฉันจริง ฉันมีแค่สองวิธีที่จัดการ หนึ่งคือ ให้เธอแท้งลูกเธอทิ้ง สองคือ คลอดลูกแล้วยกลูกให้ฉัน ฉันไม่มีทางให้คนแบบนั้นมาสั่งสอนลูกของฉัน

ลูกคิดให้ดี คลอดลูกออกมาแล้วยกให้ลูก มันก็จะรบกวนความสัมพันธ์ของลูกกับเซี่ยชีหรั่น มันไม่ยุติธรรมกับเธอ

แม้จะคลอดออกมา ฉันก็ไม่มีทางให้เธอรู้ว่าฉันยังมีลูกอีกคน ท่านไว้ใจเถอะ ฉันไม่ทำพลาดหรอก จะจัดการให้เรียบร้อยเอง

ฝู้เฟิ่งหยีถอนหายใจ ขนาดเธอเองยังคิดว่ายาก

บนโลกนี้จะไปมีกำแพงที่ลมพัดเข้ามาไม่ได้ยังไง บอกว่าไม่ให้เซี่ยชีหรั่น รู้ สักวันก็คงต้องรู้ไม่ใช่ ?

ลูกคิดดีดีเถอะ แม่ไม่รู้ควรทำยังไง ถ้าเด็กคนนั้นคลอดออกมา ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่แท้ ก็น่าสงสารเหมือนกัน หรือไม่ก็ใจโหด ..... ไม่ได้ โหดร้ายเกินไป

แม่！ เย่เชินหลินพูดเสียงต่ำ : ท่านไม่ต้องห่วงแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่ท่านที่สามารถจัดการได้ ฉันรู้ว่าควรทำยังไง ไม่ต้องห่วง

อืม ลูกก็คิดเอาว่า แม่ไม่ได้โทรมา ควรจัดการยังไงก็อย่างงั้น ตอนนี้ลูกมีสัญญาหมั้นกับชีหรั่นแล้ว ไม่ว่าจะทำยังไง ต้องดีกับเธอ

ฉันรู้แล้ว

หลังจากวางสาย เย่เชินหลินหยิบบุหรี่ออกจากลิ้นชัก

สิ่งที่แม่ห่วง เขาจะไม่ห่วงได้ยังไง เมื่อก่อนเขาโหดกับผู้หญิง และมีผู้หญิงท้องลูกของเขา เขาสั่งให้อีกฝ่ายทำแท้ง นั่นเป็นตอนพึ่งท้อง ไม่เหมือนกับของส้งหลิงหลิงครั้งนี้

เธอวางแผนขนาดนี้ ถ้าเหมือนที่คุณหมอพูดจริง บังคับให้เธอทำการผ่าตัดแบบนั้น หลังคลอดจะมีโอกาสเป็นโรคซึมเศร้าได้ ชีวิตนี้เธอคงหนีไม่พ้นคำว่าป่วยทางจิต

ถ้าเก็บไว้ เซี่ยชีหรั่นรู้แล้ว ก็ต้องเสียใจอย่างมาก แต่เธอมีเมตตาแบบนั้น เธออาจจะขอเป็นแม่เลี้ยงของเด็กเองได้ เขาไม่อยากให้เธอไปเป็นแม่เลี้ยงเด็ก ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจแบบนั้น

ถ้าให้หลังจากที่ส้งหลิงหลิงคลอดลูกแล้ว ให้เธอเลี้ยงดูเองทั้งหมด ไม่ให้เซี่ยชีหรั่นรู้ นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ในเวลาเดียวกัน ความยากของวิธีนี้ก็สูง ตอนนี้แม้แต่ไห่ฉิงฉิงและโม่เสี่ยวจุนก็รู้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้องแล้ว

เขาสั่งไห่ฉิงฉิงไว้ เรื่องนี้ให้พวกเขาไม่ต้องไปเล่าข้างนอก

ตระกูลไห่ไม่แพร่ข่าว ตระกูลส้งก็ไม่แน่ที่จะปิดปากไว้ ไม่แน่เขาอาจจะต้องมีปัญหากับรองประธานส้งแล้ว

เขาคิดสักพัก โทรหาหลินต้าฮุย สั่งให้เขาส่งของที่เคยเตรียมไว้

ก่อนผลจะออกมา เย่เชินหลินไม่ได้โทรหาส้งหลิงหลิงถามอาการ

ชีวิตประจำวันของเขาและเซี่ยชีหรั่น ก็ไม่ได้โดนรบกวนอะไร เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้รู้สึกถึงความไม่สบายใจ

หลังจากผลตรวจออกมาแล้ว เย่เชินหลินได้ใบตรวจมา ไม่ได้แปลกนัก ลูกเป็นของเขาจริง

วันพฤหัสแต่เช้า หลังจากเย่เชินหลินไปทำงานปกติ พาหลินต้าฮุยออกจากบริษัท ไปที่พักชั่วคราวของส้งหลิงหลิง

ไม่พูดไม่ได้ว่าใจส้งหลิงหลิงคือยอดเยี่ยมมาก แม้จะจะโดนเขาขังไว้ เธอกินอยู่ตามปกติ และยังคุยกับแม่บ้านที่ดูแลเธอในบางครั้ง มือถือตั้งแต่ที่เธอรายงานที่บ้าน ก็โดนเก็บไป ชีวิตทุกวันของเธอ ก็คือการมองนอกหน้าต่าง