สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 497

ตอนที่ 497 สาวใช้ตัวแสบ 401

ไม่รอส้งหลิงหลิงตอบ รองประธานส้งก็หันหัวไปมองเย่เชินหลิน

เย่เชินหลิน แกก็ต้องสัญญากับฉัน ถ้าไม่มีเด็กแล้ว คราวหลัง ความสัมพันธ์ของแกกับตระกูลส้งก็หมดหนี้แล้ว แกห้ามใช้พวกนี้มาขู่อีก !

ไม่ ! ฉันบอกแล้ว ลูกของฉันต้องเก็บไว้ ! ที่ท่านตกลงกับเขา ฉันไม่ยอม ! ส้งหลิงหลิงตะโกนไปทางรองประธานส้งเหมือนคนบ้า สายตาเธอแดงไปหมด มือยังคงวางไว้บนท้อง เหมือนจะจับลูกเธอไว้ ไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกของเธอ

รองประธานจะไปอยากเอาลูกในท้องเธอออกได้ยังไง นั่นเป็นต้นไม้เงินของตระกูลส้งได้เลย

แต่ตอนนี้เขาไม่ยอมก็ไม่ได้ !

เย่เชินหลินยังคงมองส้งหลิงหลิงที่ไม่มีทางเลือก ตอนนี้เขาอยากให้เธอรู้ และบังคับตระกูลส้งหนึ่งก้าว เรื่องต่อไปที่เขาจะพูดออกมา พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาปฏิเสธแล้ว ....

คุณนายส้งมองส้งหลิงหลิงที่ร้องและตะโกนสุดขีด รู้ว่าเธอมีความรักกับเด็กแล้ว ในฐานะคุณแม่ ใครจะยอมเสียทารกที่เคลื่อนไหวในครรภ์ได้แล้ว

หลิงหลิง ลูกรัก เธอใจเย็นหน่อย ฟังแม่พูด เด็กคนนี้คลอดออกมาก็ไม่ได้ดีอะไร เธอใช้โอกาสตอนนี้ที่ยังไม่ได้เจอเขา ก็เอาเขาออกเถอะ อนาคตก็ไม่ได้การยอมรับจากพ่อของตัวเอง เธอต้องโสดแล้วเลี้ยงเขาให้โต เธอพาลูกไว้ จะแต่งงานยังไง ? คุณนายส้งน้ำตาคลอ แล้วปลอบใจลูกสาว

ส้งหลิงหลิงไม่เปลี่ยนแปลงอะไร แต่แค่มองเย่เชินหลินอย่างเย็นชา

เด็กเป็นของฉัน. เย่เชินหลิน ! ฉันไม่ยอมให้เอาเด็กออก คุณขู่พ่อฉันก็ไม่ได้อะไร!

เย่เชินหลินยังคงมองเธออย่างเฉยชา ไม่ตอบเธอ ขู่พ่อเธอแล้วมีประโยชน์ไหม พ่อเธอจะให้คำตอบเธอเอง

ไปกับฉัน ! ผู้อำนวยการแซ่ที่นี่ แม่เธอก็รู้จัก ให้เขาทำให้ พวกฉันก็ไว้ใจ ! รองประธานส้งพูดอย่างเข้มงวดเดินขึ้นมาแล้วมาดึงแขนของส้งหลิงหลิง

อย่าแตะฉัน ! ท่านกล้าเอาลูกฉันทิ้ง ฉันตายให้ท่านดู ! ส้งหลิงหลิงตะโกน ในสายตากลับเกิดความบ้าคลั่ง

เสียงพวกเขาทางนี้ใหญ่มาก ผู้คนที่มารอ ห้องB อัลตราซาวนด์ ก็พากันมาดูเหตุการณ์

รองประธานส้งเห็นผู้คนมากมายมอง รู้สึกอับอายเล็กน้อย สั่งภรรยาเขา : ลากเธอไป !

หลินต้าฮุยและบอดี้การ์ดหลายคนยืนอยู่ที่ไม่ไกล เย่เชินหลินส่งสายตา พวกเขาก็เดินขึ้นมา

คุณส้ง เชิญเถอะครับ ! อย่าให้พวกเรารู้สึกกดดันเลย ! เสียงหลินต้าฮุยเย็นชาเหมือนเย่เชินหลิน

ส้งหลิงหลิงตอนนี้จะไปสนใจสายตาของคนอื่นได้อย่างไร เธอโดนคุณแม่ลากไว้ บอดี้การ์ดพวกนั้นก็ล้อมขึ้นมา ดูแล้วก็รู้ว่าจะจับเธอไว้ แล้วลากไป

ไปเถอะ ลูกรัก พ่อเธอก็ไม่ยอมเก็บไว้แล้ว ก็ไม่ต้องเก็บแล้ว พวกเราเดินไปเอง อย่าให้พวกเขาทำร้ายลูก คุณนายส้งเกลียด เธอกลับไม่มีวิธีเปลี่ยนแปลงอะไร

หลายปีมา เธอก็ฟังคำสั่งของสามี อีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวกับสามีเธอด้วย

เธออยากจะด่าเย่เชินหลินดังดัง ด่าเขาว่าไม่ใช่คน ด่าเขาว่าทิ้งทุกอย่างในตอนจบ แต่ตอนนี้เธอมองหลักฐานที่จะเอาชีวิตของสามีเธอแล้ว เธอจะกล้าพูดที่ไหน เธอจึงได้แค่คิดได้ แต่ไม่พูด

ส้งหลิงหลิงใช้แรงปิดตาแน่น หายใจเข้าลึก รอบอดี้การ์ดจะจับมือเธอไว้ เธอรีบพูดอย่างเย็นชา : เอามือสกปรกของพวกแกออก ฉันเดินเองได้ !

พูดจบ เธอก็สะบัดแม่ออก เอามือวางไว้บนท้องเอง เดินไปข้างหน้าอย่างลำบากทีละก้าว

เธอเดินช้ามาก ตอนนี้เธอยังคิด ว่าจะไปตอบโต้กับสถานการณ์ตรงหน้ายังไง

ลูกแม่ ลูกไม่ต้องขยับ แม่คงปกป้องลูกไม่ได้แล้ว แต่ลูกไว้ใจเถอะ แม่จะไม่ยอมให้ลูกเดินในทางมืดคนเดียว แม่จะไปเป็นเพื่อนลูก ส้งหลิงหลิงพูดเบาเสียง ลูกในท้องก็มีการเคลื่อนไหว คำพูดแบบนี้ ใครฟังก็คงไม่อยู่นิ่ง

น้ำตาเต็มไปด้วยบนหน้าของคุณนายส้ง เดินอยู่ข้างลูกสาว มองเธออย่างน่าเสียดาย

รองประธานส้งก็เป็นห่วงว่า ลูกสาวจะคิดสั้น นิสัยเธอดึงดันและไม่ยอม เป็นแบบนี้แต่เด็ก สิ่งที่เธออยากทำ ก็ต้องทำให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ เธอก็สามารถไปทำลายได้

อย่าคิดไม่ได้เลย คราวหลังพ่อจะหาผู้ชายดีดีให้เธอ อนาคตอยากมีลูกกี่คนก็ได้หมด ! รองประธานส้งเตือนเธอ

สายตาส้งหลิงหลิงมองข้างหน้า เหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดอะไรทั้งนั้น

มือของเธอยังคงวางไว้บนท้อง แล้วพูดพึมพำอยู่คำเดียว: แม่อยู่เป็นเพื่อนลูก แม่จะอยู่กับลูกตลอดไป