สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 501

ตอนที่ 501 สาวใช้ตัวแสบ 405

“อืม! พูดแบบนี้ แม่ก็วางใจได้แล้ว”

จ้าวเหวินอิงมองไปที่เซี่ยชีหรั่น แล้วคิดถึงพ่อของเธออยู่บ่อยๆ ครั้งก่อนที่งานหมั้นของเธอพ่อของเธอก็มาเหมือนกัน สีหน้าไม่ได้บ่งบอกว่าอยากจะจดจำลูกสาว

เธอแทบจะไม่เคยจะพูดกับเซี่ยชีหรั่นเลยว่าพ่อของเธอคือใคร กลัวว่าเธอจะยังไม่รู้ หรือว่ารู้แล้ว แต่เพราะเขาไม่ยอมรับเธอเลยเสียใจ

เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่งุนงงเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นจึงนึกถึงบทสนทนาเมื่อสักครู่ แล้วจึงเข้าใจความคิดของแม่

“แม่คะ แม่กำลังนึกถึงเรื่องของประธานจงอยู่เหรอคะ? หนูไม่ได้ใส่ใจหรอกค่ะ จริงๆนะ ที่จริงแล้วเขารู้จักหนูแล้ว หนูไม่อยากจะไปทำลายชีวิตของเขา เพราะงั้นหนูจึงเต็มใจที่จะทำเป็นไม่รู้จักเขาต่อหน้าสาธารณะ แบบนี้ก็ดีมากแล้ว หนูมีแม่ แถมยังมีพ่อด้วย ไม่จำเป็นต้องมีพ่อหลายคน”

“ยัยเด็กนี่!” จ้าวเหวินอิงลูบไปที่ผมของลูกสาว พูดขึ้นเบาๆ เธอลูกสึกว่าลูกสาวของเธอนั้นดีจริงๆ ใจดีขนาดนี้

ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ เธอมองคนไม่ออก เธอหวังเป็นอย่างมากว่าให้เซี่ยชีหรั่นเป็นลูกสาวแท้ๆ ของหลี่หมิงจุ้น เป็นหากเป็นแบบนั้น ชีวิตของเธอก็อาจจะไม่มีความเสียใจแล้ว

“แม่คะ แม่อย่าคิดมาก ที่จริงแล้วแม่มีความสุขมาก คุณพ่อก็ดีกับแม่ ถ้าหากไม่ใช่ว่าตอนวัยรุ่นแม่เจอกับประสบการณ์พวกนั้น จะเจอคุณพ่อในวันนี้ได้ยังไง? ชีวิตเราบางครั้งก็เหมือนถึงวาระ พวกเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ ทำได้แค่ยอมรับมัน ถึงแม้ว่าหนูจะไม่ได้เติบโตมาข้างกายแม่ แต่หนูก็มองออกว่าแม่เป็นคนใจกว้าง หนูหวังว่าหนูจะเรียนรู้ตรงจุดนี้ของแม่ สามารถปล่อยวางได้ในทุกๆ เรื่องๆ”

ขณะที่เซี่ยชีหรั่นพูด ที่จริงแล้วแค่อยากเจาะจงเรื่องที่ผู้เป็นพ่อไม่ยอมรับเธอ ตอนที่เธอกำลังมีความสุขนั้น ไม่ได้คิดเลยสักนิดว่ามีคนตั้งมากมายคอยจัดการ แม้แต่ผู้เป็นพ่อของเธอก็บงการเธออยู่

ถึงแม้ว่าเย่เชินหลินจะไม่อยากให้เธอได้รู้เลยว่ามีการสมคบคิดและบงการอยู่มากมายบนโลกใบนี้ อยากปกป้องเธอไว้ ไม่อยากให้เธอได้รับบาดเจ็บ แต่ว่ามีอยู่หนึ่งประโยค คือคุณไม่สามารถปกป้องได้ทั้งหมด......

ทุกครั้งที่เซี่ยชีหรั่นไป จ้าวเหวินอิงก็จะออกมาส่ง มองแล้วมองอีก ดูแล้วดูอีก จนเมื่อมองไม่เห็นเงาร่างของพวกเขา ถึงจะโดนประธานหลี่โอบไหล่แล้วพากลับห้องไป

“ท่านหลี่ บางครั้งฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังฝัน ไหนบอกสิว่าลูกสาวของฉันกลับมาแล้วจริงๆ เหรอ?” จ้าวเหวินอิงถามสามีเสียงเบา

ตอนที่เธอยังเป็นวัยรุ่น ตั้งแต่เสียลูกไปนั้น เธอก็รู้สึกไม่ค่อยวางใจ ผ่านมาตั้งหลายปี ประธานหลี่เคยชินแล้ว ตอนที่เขายังเป็นวัยรุ่นมักจะไม่ค่อยได้อยู่ข้างกายเธอ ตอนนี้ใกล้จะเกษียณแล้ว เวลาที่อยู่กับเธอก็มากขึ้น เรื่องที่เขาอยากทำมากที่สุดคือทำให้เธอวางใจ ทำให้เธอมีความสุขและรู้สึกมั่นคงปลอดภัย

“กลับมาแล้ว!” ประธานหลี่ตบไปที่มือของจ้าวเหวินอิงอย่างอ่อนโยนแล้วพูดขึ้น

คนอย่างประธานหลี่ก็มีแค่เวลาพูดกับจ้าวเหวินอิง ถึงจะมีน้ำเสียงแบบนี้

“คุณดูลูกสิได้แฟนเก่งขนาดนี้ มีความสามารถ มีฐานะ แถมยังดีกับลูกขนาดนี้ ฉันมักจะมีความรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง ได้ยินมาว่าแต่ก่อนเย่เชินหลินคนนั้นมีผู้หญิงตั้งมากมาย อยู่ๆ ก็มาดีต่อเซี่ยชีหรั่นขนาดนี้ เซี่ยชีหรั่นจะโดนคนอื่นอิจฉา? ล้างแค้น? ฉันรู้สึกไม่ค่อยวางใจเลย เป็นฉันที่คิดมากไปเองใช่มั้ย?”

“คุณนี่!” ประธานหลี่หัวเราะอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็กวักมือเรียกหลี่เหอไท้ให้มาหา

“พ่อ มีอะไรเหรอครับ?”

“แม่ลูกกลัวว่าน้องชีหรั่นของลูกจะโดนรังแก นายช่วยจับตาดูหน่อยนะ คอยช่วยเธออย่างเงียบๆ ให้แม่ลูกวางใจ” ตอนที่ประธานหลี่พูดกับลูกชายตัวเอง น้ำเสียงก็ดูจริงจังขึ้นมาก

“ครับ ได้ครับ พ่อ ผมจะทำครับ” หลี่เหอไท้ตอบรับอย่างจริงใจ