สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 503

ตอนที่ 503 สาวใช้ตัวแสบ 407

“เชิญเข้ามา!”

“คุณนายหลี่เชิญ!” ลูกน้องของประธานจงเปิดประตู จ้าวเหวินอิงเชิดหน้าแล้วค่อยๆ เดินเข้าห้องไป

ประธานจงไม่อยากให้คนรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ เพราะงั้นม่านหนาๆ ของห้องก็รูดสนิท แต่ว่าแสงไฟในห้องนั้นสว่าง ในห้องดูไม่มืด

กี่ปีแล้ว กี่ปีแล้วที่เขาไม่ได้เจอกันตัวต่อตัวกับผู้หญิงที่เขาฝันถึง

ใช่แล้ว ที่จริงเขาลืมเธอไม่ได้ ลืมผู้หญิงที่อ่อนโยนเหมือนน้ำ ที่ทั้งฉลาดไม่ลง

สมมุติว่าเธอไม่ได้แต่งงานกับคนที่มีฐานะสูงกว่าเขาอย่างเสนาธิการหลี่ สมมุติว่าเธอแค่แต่งงานกับสามัญชน เขาคงจะหาทางบังคับสามีของเธอ แล้วก็บังคับเธอ ให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาต่อ

ตอนนี้ เขาไม่กล้าล้ำเส้น

ในวันนี้เมื่อเขาต้องการที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับลูกสาวของเขา เขาถึงได้เจอเธอตามลำพัง สายตาของเขาจ้องมองเธออย่างตรงไปตรงมาพร้อมกับความยับยั้งชั่งใจ

จ้าวเหวินอิงก็ยังคงเป็นจ้าวเหวินอิงคนนั้น แค่สวยกว่าตอนที่เธอยังสาว ยิ่งมีเสน่ห์กว่าแต่ก่อน

ผิวพรรณของเธอก็ยังคงเหมือนตอนสาวๆ ทั้งหนุ่มและเปล่งประกาย ตาของเธอดูมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าที่เคย แม้เพียงแค่เหลือบมอง ก็คงทำให้ผู้ชายหลงใหลได้

ประธานจงเคยเจอสาวๆ สวยๆ มาไม่น้อยแล้ว แต่ไม่เคยเจอใครคนไหนที่เหมือนกับจ้าวเหวินอิงที่อายุสี่สิบแล้วยังสวยจนทำให้ใจสั่นแบบนี้

เมื่อเทียบกับความสุขที่ประธานจงได้เจอจ้าวเหวินอิงแล้ว จ้าวเหวินอิงก็ไม่ได้มีความสุขสักเท่าไหร่ กลับกัน เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับการพบกันครั้งนี้มาก จนสงสัยตัวเองว่าตอนวัยรุ่นหลงรักคนที่ปากเต็มไปด้วยคำโกหกแบบนี้ได้ยังไง

หลังจากสิ่งที่เขาทำ เธอยังได้ยิน เธอไม่เห็นด้วยกับคนที่ทำทุกอย่างเพื่ออำนาจ

“นายจะพูดเรื่องอะไร รีบๆ พูดมา ฉันคิดว่าพวกเจอกันมันไม่เหมาะสมอย่างมาก ภรรยาของนายจะไม่โอเค” จ้าวเหวินอิงหยุดยืนห่างจากเขาออกไปไกลหลายก้าว ไม่ได้เดินเข้าไปต่อแล้ว

“เหวินอิง!” ประธานจงเรียกเธอคำนึง เขาจึงรู้ว่าตอนที่เรียกชื่อเธอนั้น เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย

ที่แท้ผู้หญิงคนนี้ยังมีผลกระทบต่อเขาจนถึงตอนนี้ นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ

“โปรดเรียกฉันว่าคุณนายหลี่ ประธานจง” จ้าวเหวินอิงเตือนอย่างเย็นชา

ประธานจงหัวเราะอย่างเจ็บปวด พูด： “เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? ที่นี่มีแค่พวกเราสองคน แค่เรียกชื่อเธอก็ไม่พอใจเหรอ? เธอรู้มั้ย? หลายปีที่ผ่านมา ในใจฉันที่จริง......”

จ้าวเหวินอิงชักสีหน้าขัดคำพูดของเขา： “ประธานจง ฉันคิดว่าคุณไม่ได้เรียกฉันมาเพื่อจะพูดถึงเรื่องอดีต ฉันกับคุณก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องเกลียด สำหรับฉันแล้ว เรื่องทั้งหมดก่อนหน้าที่จะเจอหลี่หมิงจุ้นมันไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว”

“ทำไมจะไม่มีอะไรเหลือ? ลูกของเรายังอยู่ไง！ทำไมจะไม่มีอะไรเหลือ?” จู่ๆ ประธานจงตื่นเต้น แล้วลุกขึ้นยืนอย่างไม่รู้ตัว แล้วเดินไปทางเหวินอิง

ความต้องการของเขาคือการรังแกคนใต้ฟ้า แต่จะไม่ให้ใครมารังแกเขา

เขาบอกกับตัวเอง ว่าเขาลืมจ้าวเหวินอิงได้ สามารถไม่สนใจเรื่องของเธอได้ แต่ว่าเธอเคยเป็นผู้หญิงของเขา เธอจะต้องอยู่กบมันไปทั้งชีวิต เธอจะไม่มีวันลืมมัน

“เซี่ยชีหรั่นเป็นลูกสาวของฉัน เป็นลูกสาวของฉันกับหลี่หมิงจุ้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลยสักนิด” ปฏิกิริยาของจ้าวเหวินอิงก็ยังคงเย็นชาอยู่ ประธานจงจึงเดินเข้าไปอีกสองก้าว แล้วเธอก็ถอยไปสองก้าว รักษาระยะห่างกับเขา

ประธานจงจึงไม่ได้เดินหน้าต่อแล้ว แต่หยุดลงกับที่แล้วหึออกมา ถามเธอกลับ： “ไม่เกี่ยวเหรอ? เลือดที่อยู่ในร่างเธอก็เป็นเลือดของฉัน ยี่สิบสามปีก่อน เป็นฉันกับเธอที่ขึ้นเตียงแล้วจึงคลอดเด็กคนนี้ออกมา เธอสามารถปฏิเสธมันได้เหรอ? เธอจำไม่ได้เหรอว่าตอนนั้นเธอเคยบอกว่ารักฉัน เธอกับฉันอยู่บนเตียงเร้าใจขนาดไหน?

แก้มของจ้าวเหวินอิงแดงเล็กน้อย เพราะเขาพูดตรงเกินไป เธอหาทำจะพูดไม่ได้อยู่ครู่นึง ไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไง

เขาจำความเขินอายแบบนี้ของเธอได้ ผ่านมายี่สิบกว่าปี ท่าที่เขินอายแบบนี้ก็ยังทำให้เขากระชุ่มกระชวยหัวใจ

สมมุติว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของเสนาธิการหลี่ ตอนนี้เขาคงอดไม่ได้ที่จะกดเธอลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

เขาระงับความอยากจะครอบครองเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ละสายตาไปจากหน้าแดงๆ ของเธอ

จ้าวเหวินอิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดก็หาคำพูดได้

“จงหวีฉวน ตั้งสติหน่อย!”

“ต่อหน้าเธอ ฉันตั้งสติไม่ได้เลย เหวินอิง ฉันยังชอบเธออยู่มาก เธอว่าถ้าหาก......”

“คำพูดพวกนี้ นายอยากจะฝากให้ฉันไปบอกสามีของฉันใช่มั้ย?” ประธานจงเดินเข้าไปก้าวนึงอีกครั้ง แต่จ้าวเหวินอิงเอ่ยถามอย่างเย็นชา เขาหมดหนทางจึงหยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง