สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 51
บทที่ 51 ไล่ออกไปแล้ว
เย่เชินหลินหยุดนิ่งกระทันหัน แล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าของพ่อบ้านและถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ปกติว่า"ถอนหญ้าตอนเที่ยงทุกวันนั้นมันเอื้อต่อการเติบโตของดอกไม้มั้ย"
พ่อบ้านชะงักไปครู่หนึ่งไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
ถ้าบอกไปว่าไม่เอื้อ ก็เท่ากับหมายความว่าเขาตั้งใจจะกลั่นแกล้งเซี่ยชีหรั่น
ดูแล้วก็ยังพูดได้อยู่นะว่ามันมีส่วนเอื้ออยู่บ้าง
จากนั้นพ่อบ้านก็กระแอมในลำคอของเขาแล้วตอบว่า "ใช่กำจัดวัชพืชตอนเที่ยงจะทำให้หญ้าเล็ก ๆ บางส่วนยิ่งร่วงโรยได้ง่ายขึ้นจากการโดนแสงแดดเผา และพวกมันก็จะไม่งอกใหม่อีก"
เย่เชินหลินดูเหมือนจะฟังเขาพูดอย่างตั้งใจ และเมื่อพ่อบ้านพูดจบ เขาก็ชื่นชมอย่างนุ่มนวลว่า "ใช่มันฟังดูสมเหตุสมผลดี แล้วดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักดอกไม้และใบหญ้าเป็นอย่างดี งั้นเริ่มจากวันนี้เป็นต้นไปคุณไปที่สวนและรดน้ำถอนหญ้าหลังเที่ยงทุกวัน "
"เอ่อ" สีหน้าของพ่อบ้านดูเกร็งขึ้นมาทันที
เย่เชินหลินพูดเย้ยหยันออกมาว่า "มีอะไร ไม่เต็มใจหรือ"
"ไม่ ไม่ครับคุณเย่ ผมหมายความว่ามันเป็นความโชคดีของผมเหลือเกินครับ" พ่อบ้านตอบด้วยรอยยิ้ม
"ก็ดี! ส่วนเรื่องเวลาก็เป็นไปตามเวลาเดิมเหมือนที่คุณจัดให้กับเซี่ยชีหรั่น"
"ครับคุณเย่!"
พ่อบ้านซ่อนความเกลียดชังไว้ในใจของเขาและเขาไม่กล้าที่จะแสดงความไม่พอใจใด ๆออกมาแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว
สมควรตายๆไปซะทีนังเซี่ยชีหรั่น ทำไมเธอถึงมักจะโชคดีและรอดพ้นทุกครั้งที่เขาต้องการจะจัดการเธอ เขาไม่เชื่อว่าหรอกว่าคนอย่างเย่เชินหลินจะสนใจเธอไปตลอด
เย่เชินหลินเหลือบมองไปที่ประตูห้องของเซี่ยชีหรั่น พ่อบ้านทำความสะอาดทันทีและสัญญาว่า: "คุณเย่วางใจได้เลยเดี๋ยวกระผมจะให้จิ่วจิ่วและหลิวเสี่ยวเจียวมาดูแลเธอในทันที"
"ฉันพูดแล้วหรือว่ารู้สึกไม่วางใจ!! " เขาถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
"เปล่าครับ! "
ใช่คุณไม่ได้พูด แต่ใครบ้างจะไม่รู้ความหมายของคุณ ถ้าฉันรู้แต่แรกว่าคุณจะโกรธมากขนาดนี้ และแคร์นังขี้ข้าคนนี้มากเหลือเกินอย่างนี้ ฉันจะคงจะไม่ลงมือวันนี้หรอก พ่อบ้านพึมพำอยู่ในใจ
“ ให้จิ่วจิ่วและหลิวเสี่ยวเจียวดูแลเซี่ยชีหรั่นให้ดี ๆ และอย่าให้เรื่องนี้แพร่งพรายไปข้างนอก คนอื่นจะพูดเอาได้ว่าบ้านตระกูลเย่นั้นเข้มงวดกับคนรับใช้มากเกินไปและเรื่องอื่น ๆก็ดูแลกันตามเดิม” เย่เชินหลินพูดจบโดยไร้อารมณ์ใด ๆ แล้วเดินกลับไปบ้านใหญ่
เขาให้คำสั่งที่ชัดเจนออกมาเช่นนี้ และยังระบุอีกด้วยว่าใครเป็นผู้ดูแล พ่อบ้านไม่มีช่องว่างที่จะทำอะไรได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงต้องตามคำรับสั่งของเขาแค่นั้น
บทสนทนาระหว่างเย่เชินหลินกับพ่อบ้านข้างนอกนั้นเซี่ยชีหรั่นได้ยินทุกอย่าง
นี่อาจเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ที่บ้านตระกูลเย่แห่งนี้ ที่เย่เชินหลินได้ลงโทษผู้ที่ทำร้ายเธออย่างชัดเจนเช่นนี้
มุมปากของเธอยกขึ้นอย่างขมขื่น ขณะที่ยิ้มนั้นดวงตาของเธอก็เปียกชื้นขึ้นมา
เย่เชินหลิน แท้จริงแล้วคุณเป็นคนแบบไหนกันแน่ ถ้าหากไม่ใช่เพราะความต้องการของคุณแล้วพวกเขาคงจะไม่ทำกับฉันตลอดทั้งวันอย่างนี้
ในเมื่อคุณยินยอมให้พวกเขาเล่นงานฉัน แล้วทำไมต้องมาลงโทษพวกเขาลับหลัง คุณกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
ในขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จิ่วจิ่วและหลิวเสี่ยวเจียวก็ผลักและเข้ามาพอดี
จิ่วจิ่วมองดูเซี่ยชีหรั่นถึงไข้จะลดแล้วแต่ก็ยังดูอ่อนแรงอยู่ แต่ดูไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อคืน แล้วคำพูดมากมายก็ดังขึ้นมา
"ฉันขอพูดไรหน่อยนะชีหรั่น ตกลงเธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันบอกเธอเลยว่าคุณชายเย่นี่คือโคตรหล่อเลย เขาอ่อนโยนต่อเธอมากเลยนะ คือแบบนี้ เขานั่งซับน้ำตาให้เธอแบบนี้เลย" เธอนั่งลงข้างๆเตียงของเซี่ยชีหรั่น แล้วอธิบายอย่างสมจริงสมจัง เพื่อแสดงให้เห็นความจริง เธอค่อยๆเช็ดใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นด้วยมือของเธอ
"ไม่จริงใช่มั้ย" เซี่ยชีหรั่นถามเธอ น้ำเสียงยังคงมีความแหบอยู่เล็กน้อย
"จริง!! " หลิวเสี่ยวเจียวอมยิ้มแล้วนำน้ำมาให้กับเซี่ยชีหรั่น
“ ฉันจะบอกเธอไว้เลยนะว่า ตอนที่เขาเช็ดน้ำตาให้เธอนั้นก็ทำให้พวกเราเองก็รู้สึกตกใจมากแล้ว แต่ก็กลับมีสิ่งที่คาดไม่ถึงหลังจากนั้นอีกนะสิ ก็คือเมื่อคืนเธอไข้ขึ้นสูงมากจนถึงกับเพ้อออกมา และเธอได้เผลอพูดออกมาว่าจะฆ่าคุณชายเย่ แล้วเธอยังจับข้อมือของเขามากัดเต็มแรงอีก จนเลือดไหลหยดจากแขนของเขาเลย พ่อบ้านจะเข้ามาห้ามแต่คุณเย่โบกมือห้ามเขาเข้ามายุ่ง "
ถ้าบอกว่าโม่เสี่ยวจุนทำเพื่อเธออย่างมากอย่างนี้ เธอคงจะเชื่ออย่างแน่นอน แต่บุคคลที่พวกเขาพูดถึงอยู่นั้นคือเย่เชินหลิน จะให้เธอเชื่อได้อย่างไร
เขาคือเย่เชินหลินผู้ที่พูดอย่างจองหองเสมอต้นเสมอปลาย เธอจะยอมปล่อยให้เธอทำเรื่องบังอาจเช่นนั้นได้อย่างไร
เธอพยายามจะหาเหตุผลทุกอย่างที่จะปฏิเสธสิ่งที่พวกหล่อนพูด แต่เธอก็ค่อยๆตระหนักได้ว่ามันเป็นการพยายามหลอกลวงตนเอง ตอนเช้าเห็นได้ชัดว่าเธอเห็นเย่เชินหลิน นั่งอยู่ข้างเตียงของเธอ และมองหน้าเธอเหมือนมองหน้าผู้หญิงที่เขารัก ซึ่งเธอก็เห็นด้วยตาของตัวเธอเอง
นอกเหนือจากผู้ชายคนนึงรักผู้หญิงคนนึง ยังจะมีเหตุผลอะไรอีกจะอธิบายได้อย่างไรว่าทำไมเย่เชินหลินถึงทำเช่นนี้
เกิดความรู้สึกที่แสนหวานและแสนสวยงาม เหมือนน้ำพุใส ๆ ที่หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอ จากนั้นก็กลายเป็นรสเปรี้ยวอย่างฉับพลัน แล้วก็กลายเป็นรสขม จากนั้นค่อยๆเปลี่ยนเป็นรสชาติหนึ่งที่ซับซ้อน
เธอรู้สึกเหมือนจะอยากร้องไห้ อีกทั้งเธอต้องการใช้แรงทั้งหมดที่มียิ้มออกมาเหลือเกิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...