สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 518

ตอนที่518 สาวใช้ตัวแสบ 422

หากเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของไห่ฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุนคงจะไม่ปลอดภัย แต่พอมาอยู่กับจงหวีฉวนแล้วทุกอย่างดูดีไปหมด

เขาไม่จำเป็นต้องรีบไปแย่งตัวเธอมาภายในคืนนี้ ถ้าคืนนี้เกิดการต่อสู้ขึ้นอีกรอบคงทำให้ส้งหลิงหลิงไม่ไหวเป็นแน่ ขณะเดียวกันก็จะมีผลต่อเด็กในท้องพลอยรับความเครียดไปด้วย

อีกอย่างตอนที่เขาออกมาท่าทางเคร่งเครียด เซี่ยชีหรั่นจะต้องเป็นห่วง เขาอยากรีบกลับไปหาผู้หญิงของตัวเองให้เร็วที่สุด

เย่เชินหลินโทรหาหมายเลขห้าอีกครั้ง สั่งให้เขาและคนที่เหลือกลับไปรอคำสั่งที่วิลล่า

หลังกลับไปถึงที่วิลล่า รถของเย่เชินหลินจอดอยู่หน้าประตู เขารีบลงจากรถแล้วขึ้นไปชั้นสอง เปิดประตูเข้าห้องนอนแล้วพบว่าเซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นอย่างรีบร้อน

“โม่ คุณกลับมาสักที!” เซี่ยชีหรั่นสำรวจเย่เชินหลิน เห็นว่าเขาปลอดภัยดีก็วางใจลง

“เด็กโง่ ไม่ต้องเป็นห่วงผมขนาดนั้นหรอก เชื่อมือผู้ชายของคุณสิว่าไม่ว่าเรื่องอะไรจะจัดการได้เรียบร้อย คุณอยู่ที่นี่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องไปสนใจ” เย่เชินหลินกอดผู้หญิงตรงหน้าแล้วปลอบเธออย่าอ่อนโยน

“สรุปว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอคะ? ตอนที่คุณออกไปดูไม่ดีเลย ดังนั้นฉันเลยไม่ถาม” เซี่ยชีหรั่นเอ่ยถาม

บางครั้งเธอก็รู้ว่าตัวเองคิดมากไป เหมือนเมื่อครู่ที่เธอคิดไม่หยุดเรื่องที่เขาอาจออกไปต่อสู้กับใครข้างนอกนั่น

เธอกลัวจริงๆ กลัวว่าจะสูญเสียเขาไป

เธอไม่รู้ว่าถ้าชีวิตของเธอไม่มีเย่เชินหลินจะใช้ชีวิตต่อไปได้ยังไง

ถ้าเย่เชินหลินเกิดเรื่องขึ้น เธอคงเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไงดี

เธอกังวลมากไป กลัวว่าเขาจะไม่อยู่ข้างกายเธอ เธอนึกกังวลอย่างประหลาด

“ไห่ลี่หมินโทรหาผมบอกว่าติดต่อฉิงฉิงไม่ได้ แม้แต่โม่เสี่ยวจุนก็หาเธอไม่พบ ดังนั้นก็เลยเข้าใจว่าเธอถูกลักพาตัว ผมกลัวว่าคุณจะกลัวก็เลยไม่ได้บอก”

“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ? หาตัวเธอเจอรึยัง?” เซี่ยชีหรั่นเอ่ยถาม ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความกังวล

“คุณคิดว่าไงล่ะ? จริงๆเลย ถ้าหาตัวเธอไม่พบ ผมจะกลับมาได้ยังไง? เธอแค่มีเรื่องธุรกิจนิดหน่อยเลยรีบร้อนออกไปไม่ได้พกมือถือไปด้วย ลุงไห่ให้กำเนิดผู้หญิงคนนี้ เธอน่ะยังสูงส่งกว่าไห่ลี่หมินอีก แค่โทรไม่ติดคุณแม่ไห่ก็ร้องไห้แล้ว ดีที่คราวนี้เธอกลับมาแล้ว”

เย่เชินหลินแอบมองสีหน้าของเซี่ยชีหรั่นว่าเธอสงสัยอะไรหรือไม่

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ! ฉันก็ตกใจหมดเลย! นึกว่าคุณออกไปมีเรื่องกับใครข้างนอกอีก” เซี่ยชีหรั่นเงยหน้ามองเย่เชินหลินแล้วยื่นมองออกไปจับหน้าดขาคล้ายว่าทำแบบนี้แล้วจะเชื่อว่าเขากลับมาจริงๆ เขายังอยู่ข้างเธอจริงๆ

“ทะเลาะอะไรกับใครกัน? ในสายตาคุณผมเป็นอันธพาลหรือไง? คุณไม่เห็นหรือไงว่าข้างนอกนั่นผมมีคนชุดดำเยอะแค่ไหน? ถ้าจะมีเรื่องจริงๆคิดว่าต้องให้ผมออกแรงหรือไง? วางใจเถอะ ผมไม่ใช่คนมักง่าย ต่อให้ผมไม่ชอบโม่เสี่ยวจุนแต่ก็ไม่เคยทำอะไรเขานี่? จะว่ายังไงพ่อผมก็คือประธานเย่ ผมทำอะไรก็มักจะคิดเขาเสมอ อะไรที่ผิดกฎหมายหรือเรื่องที่คนจับได้ง่ายผมไม่มีวันทำอยู่แล้ว ผมสนใจแค่ธุรกิจของตัวเอง คุณไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของผม ผมไม่เป็นไร”

ปกติเย่เชินหลินไม่ชอบอธิบายอะไรให้ใครฟังแต่ตอนนี้เขากลับแคร์ความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้ รู้ว่าบางเรื่องเขาเองก็พูดไม่เคลียร์ เธอจึงเป็นกังวลไม่น้อย

“จริงเหรอะคะ? คุณพูดแบบนี้ฉันก็สบายใจ งั้นเราเข้านอนกันเถอะค่ะ ดึกแล้ว!”

“ยังหัวค่ำอยู่เลยนะ? เรายังมีเวลาออกกำลังได้สักสองรอบ…” เย่เชินหลินยิ้มร้ายๆ เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงก่ำแล้วผลักเขาออก เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียง

เขาแค่ปลอบเธอเท่านั้น ไม่ได้มีกะจิตกะใจจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ

ส้งหลิงหลิงพักอยู่ที่ที่พักของประธานจง หลังจากคว้าตัวเธอกลับมาเขาก็กลัวว่าส้งหลิงหลิงกับลูกจะตกใจกลัว อีกอย่างเขาไม่ยอมให้ประธานจงเป็นฝ่ายจู่โจม

เขาไม่อยากให้ประธานจงรู้ว่าเขามีคนอยู่เท่าไหร่ แล้วคนของเขาอยู่ที่ไหนบ้าง

คนชุดดำเหล่านั้นถ้าไม่ใช่เวลาจำเป็นจริงๆเขาก็ไม่อยากใช้

ไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหาโดยใช้กำลังจากนั้นมันจะเป็นการต่อสู้ทางสติปัญญาเท่านั้น เขาสามารถใช้หลักฐานจากประธานจงที่เขารวบรวมครั้งล่าสุดได้ แน่นอนว่าเขารู้ ด้วยตัวเขาเองและหลักฐานในมืออาจไม่เพียงพอต่อการข่มขู่

ยังไงประธานจงและตระกูลเยว่มีอำนาจมาก มีแบ็คทางการเมือง เขารู้ดีว่าตัวเองทำอะไรได้ไม่ได้บ้าง ถ้าไม่ใช่เรื่องอาชญากรรมร้ายแรงหรือรุกรานผู้นำ จงหวีฉวนก็มีโอกาสที่จะล้มได้

แต่ตอนหน้าสิวหน้าขวานนี้ กำลังเป็นยุคเปลี่ยนผู้นำ เวลานี้ถ้าเขามีข่าวไม่ดีออกไป แน่นอนว่าต้องไม่เป็นผลดีต่องานด้านการเมืองของเขาในอนาคตแน่ๆ

เย่เชินหลินใช้โอกาสนี้ลงมือ เชื่อว่าจงหวีฉวนจะเลือกล้มเลิกการแต่งงานของลูก