สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 521

ตอนที่521 สาวใช้ตัวแสบ425

“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว ฉันจะไปรับชีหรั่น เธอไปรอที่โรงแรมหูปินก่อนเลย เอไปถึงก็ไปแจ้งชื่อเธอได้เลย สถานที่ถูกจองไว้แล้ว” เย่เชินหลินพูดจบก็เดินออกไปทันที

เขาไม่ต้องการแสดงท่าทางสุภาพบุรุษใดๆ ต่อหน้าโม่เสี่ยวหนง เขาเพียงต้องการให้เธอรู้ว่า ท่าทางสุภาพบุรุษนั้นมีไว้ให้พี่สาวเธอคนเดียว ต่อให้เธอจะไม่ยอมแพ้ เขาก็ไม่มีหันกลับมามองเธอ

ขณะที่อยู่บนรถ เขาได้โทรศัพท์ไปให้หลินหลิง หลังจากที่ให้หลินหลิงจองสถานที่ของโรงแรมหูปินเสร็จ ใช้เวลาไม่นานเขาก็มารอที่หน้าประตูบริษัทพร้อมโทรศัพท์ไปหาเซี่ยชีหรั่น หลังเลิกงานให้เธอและโม่เสี่ยวหนงมาทานข้าวด้วยกัน

ในขณะที่รอเซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลินก็ได้โทรศัพท์ไปหาหลินต้าฮุย ถามเขาว่าเรื่องที่ฟ้องร้องจงหวีฉวนดำเนินไปถึงไหนแล้ว และวันนี้ให้คนแอบไปสืบสวนกลับมาหรือยัง หลินต้าฮุยกล่าวว่า เขาได้สั่งให้คนติดตามไว้อย่างเงียบๆ คนที่มีส่วนร่วมในคดีเมื่อห้าปีที่แล้วอยู่ในขอบเขตของการติดตาม เช้าวันนี้มีคนแปลกหน้าเข้าไปสัมภาษณ์อยู่ครับ แต่คาดว่าน่าจะเป็นคนของคณะกรรมการแห่งชาติเพื่อการตรวจสอบวินัย หลังจากที่วางสาย คิ้วที่ขมวดแน่นของเย่เชินหลินก็ค่อยๆ คลายออก

ดีมาก! จงหวีฉวน แม้ว่าฉันจะไม่สามารถทำให้แกล้มลงในทันที แต่ให้แกเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆ คงจะทำให้แกไม่มีเวลามายุ่งเรื่องของฉันอีกแล้วสินะ

ต่อไปจงหวีฉวนจะทำยังไง? ในมุมมองเขาคงไม่มีอะไรมากไปกว่าสามตัวเลือกนี้แล้วล่ะ หนึ่งคือ หลอกใช้ส้งหลิงหลิง ทำให้ตระกูลเย่ไม่ได้อยู่อย่างสงบสุข จะได้ไม่มีเวลาไปยุ่งเรื่องของเขา สองคือ เขาเปรียบเทียบและชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ยอมแพ้ชั่วคราวและชะลองานแต่งของลูกสาวเขาก่อน แล้วรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าเอาอนาคตเป็นหลัก ข้อที่สามคือ เขาจะเริ่มจากด้านพ่อของเขาหรืออาจจะจัดเตรียมบางอย่าง เพื่อให้พ่อเขาเหนื่อยกับเผชิญปัญหา

เย่เชินหลินหลับตาและเอนตัวลงบนเบาะหลังของรถ ในขณะที่กำลังคิดว่าเขาควรจะจัดการกับแผนของประธานจงยังไงดี ในเวลาเดียวกันประตูรถกลับถูกเปิด เซี่ยชีหรั่นขึ้นมาบนเตียง

“เสี่ยวหนงล่ะ” เธอถาม

“เธอไปที่โรงแรมก่อน” เย่เชินหลินลืมตาขึ้น แล้วพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและยื่นแขนเพื่อดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอด บอดี้การ์ดปิดประตูจากด้านนอก แล้วกลับไปนั่งข้างคนขับรถ จากนั้นคนขับรถกดปุ่มที่กั้นระหว่างข้างหน้าและข้างหลังลงมาปิด เย่เชินหลินทำเหมือนทุกครั้งที่เคยทำคือดึงเซี่ยชีหรั่นเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอด และจูบเธอสักพักก่อนจะปล่อยออก

สำหรับความกระตือรือร้นของเขา ความสนิทสนมของพวกเขา เซี่ยชีหรั่นชินกับมันแล้ว แต่ทุกครั้งที่เขาเข้าหาเธอ เธอก็ยังมีความสุขมาก ราวกับว่าแค่โดนเขาจูบ ในใจเธอก็จะรู้สึกมีความสุขอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“ที่รัก คิดถึงผมไหม?” เขาจูบอย่างแผ่วเบาข้างๆ หูเธอ ใจของเธอเต้นอย่างร้อนแรงและมองกลับมาที่เขาอย่างไร้เดียงสา แล้วค่อยพยักหน้าอย่างจริงจัง ในขณะที่เขากำลังจะจูบลงไปอีกครั้ง โทรศัพท์ของเซี่ยชีหรั่นก็ดังขึ้น เธอมองเย่เชินหลินในเชิงขอโทษ เขาพูดอย่างอ่อนโยนว่า” รับเถอะ”

ตั้งแต่เธอทำงาน โทรศัพท์มือถือนั้นไม่ใช่โทรศัพท์มือถือที่มีไว้ติดต่อเขาคนเดียวอีกต่อไป และเธอก็ไม่ได้ถูกจำกัดในการติดต่อสื่อสารกับคนอื่นอีกต่อไป เซี่ยชีหรั่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่กลับเป็นเบอร์แปลก เธอกดรับสายด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง เพราะคนที่โทรมาคือพ่อของเธอ---จงหวีฉวน

เซี่ยชีหรั่นพูดกับตัวเองเสมอว่าเธอต้องไม่โลภมาก เธอมีพ่อที่รักเธออย่างเสนาธิการหลี่อยู่แล้ว เธอไม่ควรอยากได้การยอมรับจากพ่อผู้ให้กำเนิดของเธออีก

แต่มันแปลกจริงๆ บางทีเลือดอาจจะข้นกว่าน้ำ ในความฝันเธอยังชอบวิ่งตามพ่อของตัวเองและเรียกพ่ออยู่ตลอดเวลา ในความฝัน เธอจะกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ราวกับว่าเธอเพิ่งรู้ว่าคนทุกคนต้องมีพ่อ พอเด็กคนอื่นถามเธอว่า:“ เซี่ยชีหรั่น เธอมีพ่อรึเปล่า?”

“มี ฉันมีพ่อแน่นอน พ่อฉันเป็นคนที่เก่งมากๆ ด้วย”

“ฮ่าฮาๆ เธอโกหกพวกเราหรือเปล่า ทำไมพวกเราถึงไม่เคยเห็นพ่อเธอเลยล่ะ”

เธอมีจริงๆนะ เธอรู้สึกน้อยใจและกังวล เธอจะไปหาพ่อของเธอท่ามกลางเสียงหัวเราะ เธอหามาหลายที่ สุดท้ายก็เจอพ่อของเธอ แต่ต่อให้เธอจะตะโกนเรียกยังไง พ่อเธอก็ไม่สนใจเธอเลย

เธอกลับฝันบ่อยขึ้น หลังจากที่เธอรู้ว่าพ่อเธอเป็นใคร

เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินรู้ว่าเธอฝันแบบนี้ เธอไม่ต้องการให้เขาเป็นห่วง ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรเลย