สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 545

ตอนที่ 545 สาวใช้ตัวแสบ 449

เซี่ยชีหรั่นเอาชุดทำงานกลับไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าเหมือนเดิม เธอเดินไปตรงหน้าเขาอย่างสงบ ยืนนิ่ง เพ่งมองดูเขาอย่างไม่กะพริบตา

เย่เชินหลินไม่สนใจสายตาเธอที่จ้องมองอยู่ เอาข้าวเช้าคำสุดท้ายใส่เข้าปาก ทานหมดแล้ว ค่อยถามเธอว่า “มองผมแบบนี้ เพราะไม่เห็นผมทั้งคืน คิดถึงผมแล้วหรือ?”

เซี่ยชีหรั่นหัวเราะอย่างเย็นชา “คุณเย่ ที่ฉันมองคุณแบบนี้ เพราะอยากบอกคุณว่า ผู้หญิงมีความอดทนมากกว่าผู้ชาย คุณจะไม่ปล่อยฉันไปก็ได้ ต่อไปคุณอย่าคิดว่าฉันจะเปิดปากคุยกับคุณแม้เพียงคำเดียว ฉันจะอดทนจนถึงตอนที่คุณยอมปล่อยฉันไป”

เย่เชินหลินก็หัวเราะ ขยับเข้ามาใกล้เธอ พูดอย่างเล้าโลมว่า “ผมก็คิดว่าคุณจะใช้วิธีอะไร ครอบครัวของคุณมีกำลังแข็งแกร่งขนาดนั้น คุณไม่คิดที่จะใช้หรือ? ไม่แน่แค่คุณโทรไป คฤหาสน์โทรมๆของผมนี้คงถูกล้อมรอบ กระสุนปืนคงยิงเข้ามาแล้ว?”

ใช่ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่เคยคิด คนที่เธอสามารถขอความช่วยเหลือมีมากมาย แม่ของเธอไม่ยอมเห็นเธอลำบากอยู่ที่นี่โดยที่ไม่สนใจ พ่อเลี้ยงของเธอเสนาธิการหลี่ก็จะไม่มีทางไม่สนใจ

ยังมีหลี่เหอไท้ เขาก็รับปากว่าขอเพียงเธอต้องการ เขาก็จะมา ไม่เพียงพวกเขา แม้กระทั่งไห่ลี่หมิน เธอเชื่อว่าหากเธอขอเขาจริงๆ เขาก็จะต้องมา

บางทีแม้กระทั่งพ่อแท้ๆของเธอ ประธานจง ด้วยเหตุผลต่างๆ เขาก็จะยินยอมช่วยเธอสักครั้ง

เธอไม่อยากใช้ เพราะคนพวกนี้ล้วนมีกำลังที่เข้มแข็ง กระทบกระทั่งกับเย่เชินหลินตรงๆ สุดท้ายไม่แน่อาจจะต้องบาดเจ็บกันทั้งสองฝ่าย นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธออยากเห็น

ปัญหาของเธอ โดยเฉพาะปัญหาด้านความรัก ยังไงเธอก็ควรที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง จะไม่ได้เรื่องขนาดนั้นได้อย่างไร เรื่องอะไรก็จะขอให้คนอื่นช่วย?

“ไม่จำเป็น เรื่องที่ฉันสามารถทำได้ด้วยตัวเอง จะไม่มีทางรบกวนคนอื่น” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ แล้วก็ไม่คิดที่จะพูดอะไรกับเขาอีก ใครจะไปรู้เย่เชินหลินกลับยื่นมือมาอย่างกะทันหัน ดึงเธอไว้ โอบกอดเธอไว้ในอ้อมอกอย่างชำนาญ

ใบหน้าของเขาแนบชิดใบหน้าของเธอ พูดเบาๆอยู่ตรงข้างหูของเธอว่า “ไม่ว่าคุณจะทำยังไง ผมก็ไม่ปล่อย ผมจะเก็บเอาตั้งแต่ดวงใจจนถึงร่างกายทั้งหมดของคุณมาเป็นของผม”

หัวใจเซี่ยชีหรั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอหายใจเข้าลึกๆ มุมปากฉีกยิ้มอย่างเย็นชา

“คุณเย่ คุณทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว”

เซี่ยชีหรั่นเพิ่งพูดเสร็จ มือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้น เขาเอาขึ้นมาดู เป็นหลินต้าฮุยโทรมา

เขาไม่ได้รับทันที เซี่ยชีหรั่นคิดว่า น่าจะเป็นผู้หญิงอีกคนของเขาโทรมาแน่ๆ ความขมขื่น ยังสามารถรู้สึกขึ้นมาอย่างกะทันหัน สีหน้าของเธอยังคงสงบเงียบ ลุกขึ้นอย่างทำเป็นไม่สนใจ

เย่เชินหลินไม่ได้มีทีท่าว่าจะหลบเธอ เขากดรับสาย

“ว่ามา”

“คุณเย่ การผ่าตัดจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ช่วงเช้าเก้าโมงครึ่ง คนที่คุณส้งโทรคุยด้วยจะต้องเป็นเซียวเสี่ยวลี่ เมื่อวานตอนพลบค่ำรองประธานส้งได้จับตัวเซียวเสี่ยวลี่ไปด้วยตัวเองแสดงถึงคำมั่นสัญญาของเขาแล้ว รองประธานส้งพูดว่า หากพวกเรามีความต้องการ สามารถเอาเซียวเสี่ยวลี่มาให้พวกเราไต่ถามเอง”

เย่เชินหลินไม่พูดอะไร หลินต้าฮุยเดาว่าเขากำลังไม่สะดวก แต่ยังไงเขาก็ต้องอยากรู้สถานการณ์ของส้งหลิงหลิง

“เมื่อคืนหลังจากที่เข้าโรงพยาบาลแล้ว เธอร้องไห้ตลอด สภาพจิตใจไม่สงบเลย”

“รู้แล้ว จำไว้ จะต้องระวังให้มาก เดี๋ยวผมจะไป”

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ยินว่าอีกฝั่งพูดอะไร ได้ยินเพียงที่เย่เชินหลินพูด จากที่เขาคุยกันเดาไม่รู้เนื้อหาที่คุยกัน แน่นอนเธอก็ไม่อยากเดา

ที่แน่ๆยังไงก็เกี่ยวข้องกับส้งหลิงหลิง เรื่องของครอบครัวพวกเขาสามคน เธอมีสิทธิ์อะไรไปคาดเดา

เย่เชินหลินกดวางสาย ลุกเดินไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อผ้าสำหรับออกไปข้างนอก มาเปลี่ยนตรงหน้าเซี่ยชีหรั่น

เซี่ยชีหรั่นไม่อยากมองเขาอีก ตอนที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอยกถาดอาหารเช้าในส่วนของเธอนั้นแล้วเดินออกไปด้านนอก

เย่เชินหลินเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วก็ออกไป รีบเดินไปตามเธอ พูดสั่งอย่างเรียบเฉยว่า “ผมจะออกไปทำธุระ คุณอยู่บ้านอย่างว่าง่ายนะ”

ความหมายของเขาชัดเจนมาก หากเธอดื้อ เธอก็ไปไหนไม่พ้น

หลังจากออกจากคฤหาสน์แล้ว เย่เชินหลินก็โทรไปถามหลินต้าฮุย การผ่าตัดจัดการไว้ที่โรงพยาบาลไหน

“คุณเย่ การผ่าตัดในครั้งนี้วางแผนไว้ที่โรงพยาบาลประชาชนจังหวัด หมอเจียวก็เป็นสูติแพทย์อันดับหนึ่งสองในตงเจียงของเรา น่าจะไม่มีปัญหา ท่านวางใจ”

ก่อนถึงเวลาเริ่มผ่าตัดหนึ่งชั่วโมง เย่เชินหลินก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว

เขาจะเฝ้าด้วยตัวเอง จะต้องรอให้การผ่าตัดเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ ส้งหลิงหลิงไม่เป็นไรแล้วค่อยไป

ไม่ว่ายังไง เด็กก็เป็นลูกของเขา ตอนนั้นที่ขึ้นเตียงกับส้งหลิงหลิง เขาก็ยินยอมเอง เขามีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องทุกอย่างเรื่องตามมา

อีกอย่าง เขาเฝ้าอยู่ด้วยตัวเอง คนพวกนั้นที่พยายามแยกเขากับเซี่ยชีหรั่นจะได้ไม่มีทางทำอะไรได้

รู้ว่าส้งหลิงหลิงจะต้องร้องห่มร้องไห้ขอร้องเขา ถึงแม้เย่เชินหลินจะมาที่โรงพยาบาลแล้ว กลับไม่ให้ส้งหลิงหลิงเห็นเขา เขาเพียงแค่อยู่ที่ห้องด้านข้างมองเธอผ่านหน้าต่างแป๊บหนึ่งเท่านั้น

ถึงตอนนั้น ส้งหลิงหลิงกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้รอดพ้นจากอันตรายในครั้งนี้