สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 568

ตอนที่ 568 สาวใช้ตัวแสบ 472

สำหรับคนธรรมดาแล้ว ความยากลำบากก็อาจจะหมายถึง กินไม่อิ่ม ใส่เสื้อผ้าไม่ดี แต่สำหรับคนอย่างเย่เชินหลินแล้ว ความยากลำบากก็คือการเผชิญกับวิกฤตการณ์ต่าง ๆ ตรงหน้า

ดังที่คำกล่าวว่ายิ่งยืนอยู่สูง ตกลงมาก็ยิ่งสาหัส ดังนั้นพวกเขามีความเสี่ยงมากขึ้น เพียงเพราะความประมาท บางทีคุณอาจจะต้องกลายเป็นนักโทษก็เป็นได้

เซี่ยชีหรั่นลงมาชั้นล่าง และเป็นอย่างที่คาดไว้ ไม่มีใครใส่ใจเรื่องของเธอนัก

เธอไปที่ชั้นหนึ่งแล้วเคาะไปที่ประตูห้องอ่านหนังสือของเย่เชินหลิน แต่เขาไม่ตอบรับ เธอจึงเปิดประตูเข้าไปและก็พบว่าเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่

และก็ไปที่ห้องนอนของเขา เขาก็ไม่อยู่เช่นกัน

การที่เขาหลบหน้าเธอ ทำให้เซี่ยชีหรั่นยังคงท้อแท้อยู่บ้าง เธอต้องการพบเขา นึกถึงเมื่อเช้าขึ้นมาก็อยากจะคุยกับเขา ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ดีทั้งนั้น

เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนของเย่เชินหลินมาถึงห้องโถงใหญ่ พ่อบ้านก็มาต้อนรับและทักทายด้วยความเคารพ : “คุณเซี่ย ที่จริงผมอยากเรียกว่าคุณนายเย่นะครับ คุณเย่พูดไว้ว่า ให้เตรียมอาหารเช้าให้คุณก่อน แล้วค่อยให้ผมไปส่งคุณกลับบ้าน ท่านบอกว่าต่อไปไม่อยากพบคุณอีก แต่ผมมองออกว่าหัวใจท่านไม่ได้คิดแบบนั้นจริง ๆ หรอกครับ”

เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วก้มหน้าลง “ฉันรู้ค่ะ รบกวนคุณแล้วนะ ฉันขอไปทานอาหารเช้าก่อน ทานเสร็จก็กลับบ้านค่ะ”

“ครับ!” พ่อบ้านตอบรับและออกคำสั่งให้คนนำอาหารเช้ามาให้เธอ ส่วนตัวเขาเองก็ดูแลอยู่ข้างกายของเซี่ยชีหรั่นอย่างใกล้ชิด

“คุณนายเย่ คุณจะไปแล้วก็ไม่กลับมาอีกตามที่คุณเย่บอกจริง ๆ เหรอครับ?” พ่อบ้านถามอย่างไม่วางใจนัก

“เปล่าค่ะ ไม่นานฉันก็จะกลับมา จากนั้นฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น”

แต่ว่าเธอก็ยังคงต้องทำงานที่บริษัทหลี่เหอไท้ แม้ว่าเธอจะเพิ่งตกลงกับเขาได้ไม่นาน อีกทั้งเธอก็ได้ลาออกจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปเรียบร้อยแล้ว ตำแหน่งของเธอเกรงว่าจะมีคนแทนไปแล้ว เธอไม่สามารถจะกลับไปได้แล้ว

“คุณกลับมาได้ก็ดีมากแล้ว พวกเราทุกคนหวังว่าคุณจะได้เป็นคุณนายของพวกเรานะครับ” พ่อบ้านพูดอย่างจริงใจ ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นก็เปลี่ยนเป็นสีแดง แล้วเธอก็พูดขอบคุณเบา ๆ

เมื่อทานอาหารเรียบร้อยแล้ว พ่อบ้านก็ให้รถไปส่งเซี่ยชีหรั่น รถมาถึงหน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์ ทันทีที่เธอกำลังจะขึ้นรถ เธอเห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาจากด้านนอก และเมื่อรถหยุด หลินต้าฮุยก็เดินออกมาจากที่นั่งคนขับ

“คุณนายเย่ ？” หลินต้าฮุยเรียกเซี่ยชีหรั่นอย่างประหลาดใจ

คุณนายเย่ ตัวอักษรสี่คำนี้ค่อนข้างฟุ่มเฟือยไปหน่อย ที่จริงเรียกแค่คุณนายก็พอแล้ว เพียงเพราะว่าเย่เชินหลินรู้สึกว่าการเรียก คุณนายเย่ก็คือการประกาศว่าเธอคือผู้หญิงของเย่เชินหลินและต้องใช้นามสกุลของเขา

ทุกครั้งเวลาที่เซี่ยชีหรั่นได้ยินทุกคนเรียกเธอแบบนี้ ในใจก็มีความสุขขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอกับเย่เชินหลินจะเป็นคู่รักที่ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า

“อืม คุณมาแล้วเหรอ?”

“ใช่ คุณนายเย่ ผมมาหาคุณเย่”

เขามาหาคุณเย่? ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะอยู่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน ช่างร้ายกาจจริง ๆ

“คุณนายเย่ คุณคืนดีกับคุณเย่แล้วงั้นเหรอ? ดีจังเลย เขารักคุณจริง ๆ นะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ เขาก็คงจะไม่มีความคิดที่จะทำแท้งลูกของคุณส้งหรอก คุณเย่ของพวกเราเป็นคนใจดีมีเมตตาที่สุดในโลกนี้แล้ว เขาจะกล้าลงมือขนาดนั้นได้ยังไง”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วสงสัย เสียงของเธอสูงขึ้นเล็กน้อย “เขาให้ส้งหลิงหลิงทำแท้งลูกของเธอไปแล้ว? เมื่อไหร่? ตอนนี้เหรอ?”

เธอไม่ชอบส้งหลิงหลิง ส่วนลูกที่เกิดขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดยิ่งพูดไม่ได้ว่าชอบ อย่างไรก็ตาม เด็กที่เกิดขึ้นมาแล้ว เธอไม่สนับสนุนให้ทำลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อเธอด้วยแล้ว ยิ่งไม่ควรเลย

“ไม่ใช่ ๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่ตอนนี้ หลังจากที่ท่านรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ คุณเย่ก็วางแผนให้ผมพาคุณส้งไปทำแท้ง ต่อมาคุณส้งก็ใช้มีดผ่าตัดฆ่าตัวตายในห้องผ่าตัด ถึงจะไม่สำเร็จ แต่หัวใจก็ถูกแทงจนได้รับบาดเจ็บ คุณเย่ก็ทนไม่ได้เลยตัดสินใจเก็บลูกไว้ คุณนายเย่ ในความเป็นจริงคุณเย่ได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว สองชีวิตนะ เขาก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ใครจะกล้าลงมือ คุณว่าใช่หรือไม่? ผมรู้ว่าคุณใจดี มีเมตตา สักวันคุณจะต้องเข้าใจ”

ในใจของเซี่ยชีหรั่นมีความรู้สึกต่าง ๆ มากมายผสมปนเปกัน เธอคิดว่าเย่เชินหลินยอมรับเรื่องนี้โดยตรงตั้งแต่ต้นและไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย

แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่ เขายังทำสิ่งที่โหดร้ายเช่นนี้ให้กับเธอ แม้ว่าเธอจะไม่อนุญาต แต่ก็ใช่ว่าเธอจะซาบซึ้งด้วย

เมื่อรู้ข่าวนี้ ยิ่งทำให้เธอมุ่งมั่นที่จะรอจนกว่าเธอจะกลับไปหาแม่ของเธอและหลังจากนั้นก็กลับมาที่ตระกูลเย่ เขาจะไม่สามารถขับไล่เธอออกไปได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

“ฉันรู้แล้ว ขอบคุณที่คุณนำเรื่องพวกนี้มาบอกฉัน ฉันไปก่อนนะ”

เมื่อเซี่ยชีหรั่นพูดจบ เธอก็รอให้หลินต้าฮุยเดินเข้าไปในคฤหาสน์ก่อน จากนั้นเธอก็กระซิบกับพ่อบ้าน : “ถ้าคุณเย่ถามว่าก่อนไปฉันพูดอะไรไว้บ้าง ให้เธอบอกไปว่าไม่มีพูดอะไรเลยนะ”

เขาไม่ต้องการให้เธอเกาะติดเขาไม่ใช่เหรอ? ก็ให้เขาคิดว่าเขาประสบความสำเร็จก็แล้วกันและเมื่อเธอกลับมา ค่อยจัดการกับเขาก็ยังไม่สาย แค่คิดแบบนี้เธอมีความสุขเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้ว

เย่เชินหลินเปิดคอมพิวเตอร์อยู่ที่ห้องหนังสือของเซี่ยชีหรั่น สายตามองไปที่จอภาพคอมพิวเตอร์อย่างลึกจดจ่อ ระยะห่างในการพูดของเธอคนนั้นกับพ่อบ้านช่างใกล้เหลือเกิน

พ่อบ้านอย่างไรก็คือผู้ชาย เธอไม่รู้เหรอว่าต้องระวังหน่อยน่ะ?

เธอขึ้นรถ รถออกไปแล้ว และไกลออกไปขึ้นทุกที

เมื่อเธอเดินจากไป เมื่อไหร่ถึงจะกลับมาอีก เขาเริ่มจะคิดถึงเธออีกครั้ง