สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 581

ตอนที่ 581 สาวใช้ตัวแสบ 485

“รู้แล้ว ไม่ต้องกันเธอ เธอจะเข้ามา ก็ปล่อยเธอเข้ามา”

มาก็ดีแล้ว

เซี่ยชีหรั่น ครั้งนี้เธอควรยอมแพ้ได้แล้วมั้ง

“คุณค่อยๆเดินนะ” เย่เชินหลินพูดกับส้งหลิงหลิงไปคำหนึ่ง จากนั้นก็โน้มตัวลง หันไปทางท้องของเธอ แล้วพูดกระซิบไปประโยคหนึ่ง “ลูกรัก เธออยู่ในท้องยังสบายดีใช่ไหม? สมกับที่เป็นลูกพ่อจริงๆ แข็งแรงมากขนาดนี้ เกิดเรื่องอะไรมากมายขนาดนี้ ยังปลอดภัยไม่เป็นอะไร”

เขาลูบหน้าท้องส้งหลิงหลิงเบาๆ พูดคุยกันตั้งนาน

ส้งหลิงหลิงได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์เขาแล้ว เธอฉลาดขนาดนั้นแน่นอนว่าฟังออกว่าเขากำลังหลอกใช้เธอ

เธอไม่สนใจว่าเขาจะหลอกใช้เธอ สำหรับเธอแล้ว ถือเป็นเรื่องที่ดี ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามที่สามารถกระทบกระเทือนเซี่ยชีหรั่น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่ทำให้พวกเขาแยกจากกันก็ถือเป็นเรื่องที่ดี

“เชินหลิน คุณต้องการให้เธอไปจริงหรือ? ให้ฉันช่วยคุณนะ ดีไหมคะ?” ส้งหลิงหลิงพูดอย่างอ่อนโยน สายตาเธอได้ชำเลืองไปยังเซี่ยชีหรั่นที่กำลังเดินเข้าห้องโถง

เย่เชินหลินก็มองเห็นแล้ว เขาไม่ทันเตือนส้งหลิงหลิงว่าอย่ามายุ่ง มือของส้งหลิงหลิงได้วางบนหัวของเขาแล้ว ค่อยๆลูบผมที่สั้นของเขา

เซี่ยชีหรั่นได้วิ่งเข้ามา พวกเขาอยู่ห่างจากประตูห้องโถงใกล้มาก ดังนั้นเมื่อเธอเข้ามาก็ได้พบกับสภาพที่สมัครสมานสามัคคี และอบอุ่นมาก

เย่เชินหลินนั่งยองๆ ฝ่ามือแนบกับหน้าท้องของเย่เชินหลิน แต่ส้งหลิงหลิงกลับลูบหัวของเย่เชินหลินไว้ ไม่ว่าใครพบเห็น ก็คิดว่าพวกเขาคือครอบครัวทั้งสาม คน

หลินต้าฮุยทนไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คิ้วของเซี่ยชีหรั่นก็ขมวดจนตึง

ไม่จริง ทั้งหมดเป็นเรื่องไม่จริง เย่เชินหลินจะไล่เธอไป จึงตั้งใจทำแบบนี้

“หลินเด็กไม่เป็นอะไร? ส้งหลิงหลิงก็ไม่เป็นอะไร? ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หลังจากตะลึงไปหลายนาที เซี่ยชีหรั่นค่อยๆเดินไปถึงตรงหน้าพวกเขา พูดกับเย่เชินหลินด้วยน้ำเสียงต่ำๆ

เย่เชินหลินชักมือกลับมา ลุกขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ จ้องมองเซี่ยชีหรั่นด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยว แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “เธอช่างกล้าจริงๆนะ กล้ามาถึงโรงพยาบาล? ไม่ทำร้ายลูกของฉันจนแท้ง เธอจะไม่พอใจใช่ไหม?”

เซี่ยชีหรั่นได้เตรียมความคิดไว้แล้ว เธอรู้ว่าเวลานั้นเย่เชินหลินได้พูดแบบนั้น ตอนนี้ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง

เธอเชิดหน้าขึ้น จ้องตาเขาด้วยความกล้าหาญ ตอบเขาอย่างมั่นใจว่า “คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่เป็นคนแบบนั้น เย่เชินหลินคุณทำเพื่อปกป้องฉัน ถึงตั้งใจใส่ร้ายฉัน ไล่ฉันไป ใช่หรือไม่? คุณเข้าใจหรือไม่ ตอนนี้ไม่ใช่ฉันแล้วที่ขี้กลัว คุณต่างหากที่ขี้กลัว”

เย่เชินหลินกลอกสายตาไปยังเธอด้วยความเงียบ ยิ้มด้วยอารมณ์เย้ยหยัน

“เซี่ยชีหรั่น เธอช่างไร้เดียงสามาก พูดมั่วซั่วเสียจริงๆ” เมื่อพูดเสร็จ มือของเขาเอื้อมไปกอดไหล่ส้งหลิงหลิงไว้ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “หลิงหลิง พวกเราไปกันเถอะ วางใจได้นะ ต่อไปฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงบ้าคนนี้มีโอกาสทำร้ายเธออีก”

พวกเขาหลายคนนี้หน้าตาก็ดูโดดเด่นกว่าผู้อื่น สนทนากันแบบนี้ในห้องโถงดึงดูดความสนใจของคนอื่นอย่างรวดเร็ว

เซี่ยชีหรั่นถูกเย่เชินหลินพูดว่าเป็นผู้หญิงบ้า คำพูดแบบนี้ทำไมถึงไม่เป็นที่จับตามองได้อย่างไรล่ะ?

เห็นผู้หญิงของตัวเองถูกคนมองแบบนี้ เย่เชินหลินเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดกลางใจ

เซี่ยชีหรั่น เธอรีบออกไปได้ไหม อย่าดื้อเลย

หากฉันสามารถคืนดีกับเธอ ทำไมฉันจึงแยกทางกับเธอ เธอมันผู้หญิงโง่

เขาถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับแสดงออกอย่างจริงจัง แล้วกอดไหล่ส้งหลิงหลิงเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เซี่ยชีหรั่นถูกผู้คนมองจน สีหน้าแดงขึ้นมาทันที แม้จะรู้ว่าเขาจงใจที่จะกระตุ้นเธอ ตอนนี้ถูกผู้คนรุมจ้อง เธอเองก็รู้สึกถึงความอับอาย

แววตาของเย่เชินหลิน ทำให้หลินต้าฮุยรีบเดินไปข้างหน้า พูดด้วยความเคารพว่า “คุณเซี่ยครับ เชิญครับ คุณเย่ไม่อยากพบเจอคุณอีก คุณมารบกวนแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น”

“อะไรนะคุณเซี่ยหรือ? ผู้ช่วยหลิน กรุณาเรียกฉันว่าคุณนายเย่ ในมือฉันยังสวมแหวนหมั้นที่เขามอบให้ฉันไว้ในมือ พวกเราไม่ได้ถอนหมั้น” เซี่ยชีหรั่นมองหลินต้าฮุยอย่างเฉยเมย แล้วยกมือขึ้น แหวนเพชรที่แวววาวช่างสะดุดตามากเหลือเกิน

ส้งหลิงหลิงและเย่เชินหลินก็หยุดก้าวย่าง เธอรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่เธอจะเอาชนะเซี่ยชีหรั่น

ขอเพียงเธอได้มีโอกาสกลับไปอยู่ข้างกายเย่เชินหลิน เชื่อว่าเมื่อมีลูกให้เขาสักคน เขาก็จะค่อยๆยอมรับเธอใหม่อย่างแน่นอน หลังจากเวลาผ่านไปนาน จิตใจคนเราไม่ได้ถูกตีขึ้นมาจากเหล็ก รวมไปถึงความกังวลถึงลูก มีหรือเขาจะไม่กลับมา?

เธอมองเซี่ยชีหรั่นอย่างประชดประชัน เปล่งเสียงถามเธอ “เธอมีแหวนมั่นแล้วมีอะไรดีเหรอ? เธอไม่ใช่ถือโอกาสที่พวกเรามีปัญหาขัดแย้งกันใช้วิธีต่ำช้าล่อลวงเขาหรอกเหรอ? เธอดูสิ พวกเรามีลูกด้วยกันแล้ว หากเธอมีความรู้สึกละอายใจบ้างเล็กน้อยละก็ เธอก็ควรที่จะไม่มาสร้างปัญหาแล้วใช่ไหม? ผู้คนมองดูมากขนาดนั้น เธอถามทุกคนสิว่า เด็กเป็นผู้ไร้เดียงสาใช่ไหม เด็กควรได้อยู่ร่วมกับพ่อแม่บังเกิดเกล้าใช่หรือไม่?”

“ใช่ใช่ จะอย่างไรก็ตาม คนอื่นเขาท้องโตขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงจะแยกพวกเขาออกจากกันอีก?”

“ช่างไร้ยางอาย หน้าตาดูดีมาก ทำไมถึงทำเรื่องไร้ศีลธรรม?”

“ขาดศีลธรรมจริงๆ”