สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 583

ตอนที่ 583 สาวใช้ตัวแสบ 487

เดินมาถึงหน้าประตูบ้านพัก ผู้บ้านออกมาต้อนรับ มองเห็นคนที่มานอกจากหลินต้าฮุยแล้ว ยังมีส้งหลิงหลิง สีหน้าของเขาเศร้าลงไปบ้าง

เมื่อเขาเห็นส้งหลิงหลิงอุ้มท้องโต สีหน้าเขาก็ยิ่งแย่ ในใจพูดขึ้นว่าไม่ดีแล้วอย่างไม่หยุด

คราวนี้ เธอจะต้องไม่ปล่อยเขาไว้แน่ อีกอย่าง เธอท้อง ก็หมายความว่าเซี่ยชีหรั่นถูกเบียดกระเด็นไปแล้ว ทั้งๆที่พวกเขาสองคนรักกันมากขนาดนั้น แบบนี้พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไง?

ส้งหลิงหลิงเป็นเหมือนดั่งนายท่าน มีหลินต้าฮุยประคองอยู่ มือวางไว้บนท้อง เดินขึ้นบันไดอย่างสง่า พูดกับพ่อบ้านด้วยเสียงเบาว่า “เป็นยังไง พ่อบ้าน ฉันส้งหลิงหลิงกลับมาแล้ว”

พ่อบ้านกลืนความโกรธนี้ไม่ลงจริงๆ แต่เขาเป็นคนระดับล่าง กลืนไม่ลงก็ต้องกลืน

“คุณหนูส้ง เชิญ” เขาพูดสั้นๆสีหน้ากลับไม่น่ามอง

“โอ้ย ทำไมพูดเสียงดังขนาดนี้ ลูกของฉันตกใจหมด ในท้องฉันนี้เป็นลูกของคุณเย่นะ ทำให้เขาตกใจ แล้วจะรับผิดชอบไหวไหม?” ส้งหลิงหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงแหลม

เสียงเธอดังมาก เพื่อต้องการให้ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ต่อไปให้ระวังเธอด้วย

วันนี้เย่เชินหลินทำให้เซี่ยชีหรั่นโกรธต่อหน้าต่อตาเธอ เธอจึงรู้ว่าตอนนี้ไม่ว่าเธอจะก่อเรื่องยังไง เย่เชินหลินก็จะไม่ให้เธอไป

ดังนั้น เธอจึงอาศัยโอกาสนี้จัดการกับคนพวกนี้ แน่นอนนอกจากพ่อบ้าน เธอยังวางแผนที่จะใช้บุญคุณข่มขู่

เธอเกลียดพ่อบ้าน เกลียดที่เมื่อก่อนเคยฟังคำสั่งเธอทุกอย่าง ต่อมาภายหลังกลับเฉยเมยกับเธอ

เธอมีทัศนคติที่อวดดีแบบนี้ หลินต้าฮุยไม่ชอบเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ส้งหลิงหลิงใช้ชื่อเย่เชินหลินมาข่มพ่อบ้าน เขาทำอะไรไม่ได้แน่ ทำได้เพียงพูดขอโทษด้วยเสียงเบาว่า “ขออภัยครับคุณหนูส้ง ต่อไปผมจะระวัง”

“อืม นี่ค่อยยังชั่วหน่อย ระวังนะ ต่อไม่เพียงคุณต้องระวัง คุณยังต้องบอกกับทุกๆคนในบ้านพักนี้ด้วย ไม่เรื่องอะไรก็ให้ระวังหน่อย ใครพูดอะไรให้ฉันไม่สบายใจ นั่นก็หมายความว่าทำให้ลูกของฉันไม่สบายใจ ทำให้ลูกของฉันไม่สบายใจ ก็เท่ากับกำลังตบหน้าคุณเย่ จำไว้ ชื่อของคนบางคน ต่อไปก็ไม่ต้องพูดถึงอีก”

ส้งหลิงหลิงวางท่าอย่างกับคุณหนูแบบนั้น เธอสั่งคนมาตั้งแต่เล็กจนชินแล้ว ท่าทีไม่เหมือนปกติ

พ่อบ้านจึงพูดขึ้นอย่างน่าสงสารอีกครั้งว่า “จำไว้แล้ว คุณหนูส้ง ผมจะแจ้งให้ทราบทุกคน”

“งั้นก็ดี ต่อไปหากได้ยินอะไรที่ไม่เหมาะสม แล้วอย่ามาหาว่าข้าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์เดิม”

ส้งหลิงหลิงพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้วให้หลินต้าฮุยประคองเดินเข้าบ้านพักไป

เธอพบว่าทุกอย่างไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว คงเพราะพวกเราหมั้นกัน เย่เชินหลินจึงตกแต่งบ้านพักใหม่เพื่อผู้หญิงสารเลวคนนั้น?

เซี่ยชีหรั่นที่สมควรตาย

เขาทำเพื่อเธออย่างสุดใจจริงๆ

แต่ว่าเธออย่าได้ใจ เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นนี้ ทุกอย่างที่นี่ก็จะเป็นของฉัน เธอคิดอยากที่จะกลับมาอีกนั้น เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว

“เชิญท่าน” พ่อบ้านพูดอย่างเคารพและเหินห่าง คิดจะพาส้งหลิงหลิงไปยังห้องรับแขกที่เธอเคยอยู่

“เชิญฉัน? คุณคิดที่จะเชิญฉันไปที่ไหน?” ส้งหลิงหลิงหยุดฝีเท้าลง ถามพ่อบ้านอย่างเย็นชา

“ห้องที่เมื่อก่อนคุณเย่จัดให้คุณอยู่ห้องนั้น ไม่มีใครไปแตะต้อง” พ่อบ้านอธิบายอย่างไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ส้งหลิงหลิงกลับหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วถามกลับว่า “คุณคิดว่าตอนนี้ฉันยังเหมือนเมื่อก่อนไหม? เมื่อก่อนฉันพักอยู่คนเดียว ตอนนี้ฉันมีลูกเพิ่มมาอีกคน ฉันจะอยู่ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดในนี้”

พ่อบ้านขมวดคิ้วขึ้นมาทันที ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุด งั้นก็เป็นห้องนอนหลักชั้นสองของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นนะสิ

เธอเพิ่งมาแล้วจะพักที่นั่นไม่ได้ ถึงเธอจะกำลังอุ้มท้องโต ในนามแล้วเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินยังเป็นคู่หมั่นคู่สามีภรรยากันนี่? ทำไมถึงไปแย่งห้องนอนหลักของคนอื่นเขาล่ะ?

คิดๆแล้วก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ห้องนอนของคุณเย่ใหญ่ที่สุด แต่ผมตัดสินใจไม่ได้ เอาแบบนี้คุณยอมทนหน่อย พักผ่อนในห้องที่เคยอยู่ก่อนสักพัก เมื่อคุณเย่กลับมาแล้ว เขายอมให้คุณเข้าไปอยู่ในห้องนั้นได้ ผมจะรีบสั่งให้คนไปเก็บของไปออกไปให้อย่างรวดเร็ว”

คำพูดนี้ที่จริงแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย ส้งหลิงหลิงกลับไม่ยอม เธอต้องพยายามขนาดไหนกว่าจะได้กลับมาบ้านพักตระกูลเย่อีก

เธอต้องอาศัยจังหวะนี้ที่แม้แต่เย่เชินหลินก็ต้องยอมเธอ เอาความทุกข์ความเสียใจทั้งหมดที่ผ่านมาระบายออกมาให้หมด จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว

“ไม่ได้ ฉันทนได้ แต่ลูกชายของฉันทนไม่ได้ เขาเป็นที่ภาคภูมิใจที่สุด เป็นหลานคนโตของตระกูลเย่ นี่เป็นบ้านของตระกูลเย่ ลูกของฉันเป็นเจ้าของบ้านตระกูลเย่ ทำไมถึงต้องนอนห้องรับแขก? ทุกอย่างที่นี่ต่อไปจะต้องเป็นของลูกชายฉัน ดังนั้นฉันอยากอยู่ที่ไหนก็ต้องได้อยู่ที่นั่น หากคุณตัดสินใจไม่ได้ ก็โทรหาคุณเย่ตอนนี้เลย ถามความเห็นของเขาเลย”

สีหน้าพ่อบ้านเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาก็รู้ดีว่าที่เขาพูดเท็จถูกเปิดเผย แต่เขาคิดถึงเซี่ยชีหรั่นที่เอาคุณความดีตอบแทนความผิดของเขา เขารู้สึกว่าถูกด่าเพื่อเธอก็ไม่เป็นไร

ส้งหลิงหลิงพูดจาไม่ให้ความเกรงใจเลย ในใจพ่อบ้านคิด เขาทำผิดใหญ่หลวงขนาดนั้น คุณเย่ยังไม่ทำอะไรเขาเลย ต่อให้เขาล่วงเกินส้งหลิงหลิง คุณเย่ก็คงไม่ไล่เขาออกแน่ ดังนั้นเขาจึงไม่ให้ความเคารพอีกต่อไป ยืนตัวตรง พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “เรียนคุณหนูส้ง ไม่มีห้องขนาดที่ใหญ่กว่าผมหมายถึงไม่มีห้องขนาดใหญ่กว่าที่เหมาะสมให้คุณอยู่ ห้องนี้ถึงจะใหญ่ แต่ห้องนี้เป็นห้องนอนของคุณเย่กับคุณนายน้อยสองคน พวกเขายังมีความสัมพันธ์เป็นคู่หมั้นกัน สมควรนอนห้องหลัก ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม?”

“สุนัขรับใช้” ส้งหลิงหลิงกัดกรามพูดขึ้น

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” พ่อบ้านเดินหน้ามา เบิกตาโตจ้องมองเธอ

“คุณพูดอีกครั้งหนึ่ง ต่อให้คุณเป็นคนท้อง ก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ” สีหน้าพ่อบ้านเยือกเย็น กำหมัดแน่น ส้งหลิงหลิงหัวเราะเย้ย ยื่นท้องออกมา “มาสิ ฉันจะดูว่าคุณจะกล้าไม่เกรงฉันยังไง สุนัขรับใช้ก็คือสุนัขรับใช้ ใครบอกว่าผู้หญิงสารเลวนั่นยังเป็นคู่หมั้นผู้ชายของฉัน? คุณยังจำได้ไหมตอนนั้นที่คุณรับเงินของฉัน ติดตามก้นเซียวเสี่ยวลี่เหมือนหมาตัวหนึ่ง?”

คำพูดของส้งหลิงหลิงเป็นเหมือนดั่งมีดคมกรีดตรงใบหน้าพ่อบ้าน สีหน้าของเขาแดงจนม่วงขึ้นมาทันที หมัดที่กำอยู่สั่นเทาอย่างไม่หยุด

ยังไงเขาก็เป็นผู้ชาย ถูกเหยียดหยามขนาดนี้ ต่อให้ปกติสามารถอดทนได้ขนาดไหน ตอนนี้ก็อดทนไม่ไหวแล้ว

“ส้งสารเลว” พ่อบ้านก็กัดกรามพูดสามคำนี้ออกมา แล้วก็เดินตรงไปหาส้งหลิงหลิง

ส้งหลิงหลิงคิดไม่ถึงว่าพ่อบ้านจะมีด้านที่เลือดร้อนแบบนี้ ทันใดนั้นก็ตกใจจนสีหน้าขาวซีด

ดีที่มีหลินต้าฮุยอยู่ด้วย เดินก้าวออกมาขวางหน้าพ่อบ้านไว้ พูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “คุณใจเย็นๆ ในท้องของเธอเป็นลูกคุณเย่ ทำร้ายเธอไม่เป็นไร แต่จะทำร้ายลูกของคุณเย่ไม่ได้”

คำพูดเดียวยังคงสามารถระงับความโกรธของพ่อบ้านได้ เขาหายใจแรงๆอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ฮึอย่างเย็นชา หันตัวเดินออกไป

ส้งหลิงหลิงตกใจอยู่ตั้งนานกว่าจะได้สติกลับมา รอเมื่อพ่อบ้านเดินลงจากตึกไปแล้ว เธอค่อยได้สติกลับมา เอามือทาบหน้าอก สงบสติอารมณ์อยู่สักพัก

“คุณเห็นแล้วใช่ไหม? ผู้ช่วยหลิน คุณว่าเขาจะเหิมเกริมเกินไปไหม? รอไปเถอะ รอเมื่อคุณเย่กลับมาแล้ว ฉันจะไล่เขาออกไปให้ได้ เกินไปแล้วจริงๆ”

หลินต้าฮุยไม่สนใจคำพูดของเธอ เขาเองก็โกรธแทบตาย

เขาอยากเป็นเหมือนพ่อบ้าน ทุบตีผู้หญิงคนนี้ให้สักรอบ

“เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องสุนัขรับใช้คนนั้นแล้ว คุณช่วยฉันบอกคุณเย่ที ฉันจะอยู่ห้องนี้ ลูกของฉันเป็นเจ้าของที่นี่ ฉันจะต้องอยู่ห้องนอนหลัก” ส้งหลิงหลิงพูดเสร็จ แล้วก็ไม่สนว่าหลินต้าฮุยจะพูดยังไง ก้าวเท้าแล้วก็เดินตรงเข้าไปในห้องนอนแล้ว