สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 588

ตอนที่ 588 สาวใช้ตัวแสบ 492

เธอแค่ไม่ชอบถือสา อารมณ์ค่อนข้างอ่อนแอ

ในใจชื่นชมเธอมากขึ้น ความรักที่มีต่อเธอ ก็มากขึ้นด้วย

สิ่งเล็กๆ ตอนเถียงกับคนอื่นก็ยังน่ารักขนาดนี้

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้รู้สึกว่าเธอน่ารัก ในความเป็นจริง แค่เธอเห็นท้องใหญ่ๆของส้งหลิงหลิง เธอยังอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความพัวพันของพวกเขาในคืนนั้น เธอแค่บังคับตัวเองให้อดทนไว้ ตั้งใจไม่ไปคิดถึงมัน

“อุ๊ย” ส้งหลิงหลิงเอามือสัมผัสท้อง จากนั้นก็มองไปที่เซี่ยชีหรั่น ถามเธอว่า “คุณเป็นใคร เข้ามาเยาะเย้ยในตระกูลเย่ น่าโมโหจริงๆ ทำให้ลูกของฉันก็อารมณ์เสียไปด้วย เชินหลิน คุณจะปล่อยเธอไว้เช่นนี้หรือ”

ส้งหลิงหลิงรู้ว่าเย่เชินหลินเมื่อต่อหน้าเรื่องสำคัญเขาจะเลือกทนมากกว่า แม้แต่ห้องนอนของพวกเขาก็ยังยอมยกให้เธอ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะเอาแต่ใจมากแค่ไหน เขาก็จะตามใจ

ในที่สุดเย่เชินหลินก็ขมวดคิ้ว มองเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชา พูดเสียงต่ำว่า “ในท้องของเธอเป็นลูกของฉัน คุณทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร ขอโทษซะ”

หลิวเสี่ยวเจียวก็ขมวดคิ้วด้วย ถึงแม้เธอจะเป็นแค่คนรับใช้ เป็นคนที่จงหวีฉวนพาเข้ามา แต่ในใจเขาชื่นชมเซี่ยชีหรั่นอยู่

โม่เสี่ยวหนงได้ยินเย่เชินหลินตำหนิพี่สาวเช่นนี้ ในใจยิ่งโกรธมาก ยังไม่ทันรอเซี่ยชีหรั่นพูด เธอก็แย่งพูดก่อน “พี่เขย คุณเคยพูดว่าจะดูแลพี่สาวของฉันตลอดชีวิต คุณบอกว่าจะรักเธอตลอดไป แล้วทำไมคุณถึงอยู่ข้างคนอื่นมารังแกเธอหล่ะ”

“เสี่ยวหนง พอแล้ว” เซี่ยชีหรั่นดึงแขนของโม่เสี่ยวหนง

เธอมองชายที่เธอรักมากที่สุด ภายใต้การแสดงออกที่ไม่แยแสด้วยสายตาที่เย็นชา เธอเห็นความเจ็บปวดใจของเขาอย่างชัดเจน

เธอเลือกเอง เธอรู้ว่าจะเจอสถานการณ์เช่นนี้ ดังนั้นเธอเลือกที่จะอดทนต่อไป

“ขอโทษคุณส้ง” เธอพูดเสียงเบา จากนั้นก้มลงแล้วมองไปที่พื้น

การอดทนเป็นสิ่งที่เธอมีมาตั้งแต่เล็กๆ ไม่ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นผิดหรือถูก เธอก็มักจะผิดเสมอ ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับการยอมรับความผิด

เพียงแค่ต่อหน้าเย่เชินหลินที่รักเธอรักมาก ตอนที่เธอขอโทษ ในใจจึงรู้สึกเจ็บปวดมาก

เย่เชินหลินเจ็บยิ่งกว่า กล้ามเนื้อของเขาเกร็งไปหมด สีหน้าดูแย่มาก

“เซี่ยชีหรั่น เธอจะหน้าด้านหน้าทนไปถึงเมื่อไหร่ หลิงหลิงตั้งท้องลูกของฉัน ที่นี่ก็จะมีแค่ฉัน ลูกของฉัน แล้วก็แม่ของลูกฉัน คุณอยู่ที่นี่ไม่รู้สึกเป็นส่วนเกินเหรอ” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา

เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง เธอเป็นคนหน้าด้านเหรอ ใช่เหรอ

เธอจะเข้าไปพัวพันด้วย เธอจะทรมานตัวเอง การเพียรพยายามเช่นนี้ ใช่ความรักหรือไม่เอาศักดิ์ศรีแล้ว

แต่เมื่อเธอมองดูรอบๆวิลล่าแล้ว ทุกที่ของที่นี่มีแต่ความทรงจำที่เกี่ยวกับความรักของพวกเขา เธอคิดว่า การอดทนของเขาจะต้องคุ้มค่า

ดังนั้นเธอจึงเงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่เชินหลิน พูดเสียงเบาว่า “เย่เชินหลิน คุณเคยบอกว่าจะอยู่กับฉันตลอดชีวิต ดังนั้นฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไป จะไม่ไหน”

“ได้ จะอยู่ที่นี่ก็ได้ ก็เหมือนที่ฉันบอกคุณเมื่อครู่ ตำแหน่งคู่หมั้นไม่มีแล้ว จะเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันก็เบื่อแล้ว อยากจะอยู่ ก็อยู่ในฐานะคนรับใช้แล้ว พอใจก็อยู่ ไม่พอใจก็......ไป”

เย่เชินหลินพูดคำว่า ไปออกมาอย่างไม่ตั้งใจ ในใจตัวเองมีเลือดไหลก่อนแล้ว

หลิวเสี่ยวเจียวขมวดคิ้วแน่นขึ้น ช่วงนี้ประธานจงถามสถานการณ์ที่นี่บ่อยขึ้น คราวนี้เธอดูเหมือนจะต้องรายงาน และจะไม่ลังเลแล้ว

ดูท่าเย่เชินหลินต้องการลูกจริงๆ ไม่เอาเซี่ยชีหรั่นแล้ว เธอรู้สึกไม่ยุติธรรมต่อเซี่ยชีหรั่น ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อย ตอนนี้เธออยากจะเตือนเธอ ให้ไปจากที่นี่ จะทนอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่ออะไร

ส้งหลิงหลิงดีใจมาก ไม่สนใจว่าเย่เชินหลินจะพูดจริงหรือไม่ แต่ตอนนี้ได้เห็นในดวงตาเซี่ยชีหรั่นมีน้ำตา เธอจึงดีใจ

สาวใช้ ไม่เลว อยู่ใกล้เธอ เธอจะได้จัดการเธอ ให้เธอชดใช้สิ่งที่เธอติดค้างเธอไว้ให้หมด

เย่เชินหลินมีแผนของเขา เขารู้ว่าถ้าเขาเสนอข้อตกลงนี้ เซี่ยชีหรั่นจะต้องทนยอม

เธออยู่ในวิลล่า ตามหลักแล้วปลอดภัยกว่าอยู่ข้างนอก เขาก็สามารถเจอเธอได้ เพียงแค่ใจของเธอถูกทำร้าย

เขาก็รู้นิสัยของเธอ ถึงเขาอยากจะไล่เธอออกไปเป็นหมื่นๆครั้ง เธอก็จะหาทุกวิถีทางเข้ามาจนได้

เซี่ยชีหรั่นน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเงียบ ๆ เธอจ้องใบหน้าที่ไม่แยกไม่ออกว่าเรื่องจริงหรือเท็จ กัดริมฝีปากของตนเองอย่างแน่น ไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองส่งเสียงร้องไห้ออกมา

โม่เสี่ยวหนงไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะช่วยพี่สาวจริงๆหรือเปล่า หรือมีจุดประสงค์อื่น เธอเห็นเซี่ยชีหรั่นดูน่าสมเพช ออกแรงดึงเธอไว้ พูดอย่างโมโห “พี่ ไม่มีความจำเป็นต้องมาทนเช่นนี้ พวกเราไปจากที่นี่เถอะ ไม่เห็นมีอะไรดีเลย ยังมีอะไรลูกของเขา ฉันว่าคนคนนี้บ้าไปแล้ว ไป คนที่ชอบคุณมีมากมาย คนไหนบ้างที่ไม่บริสุทธิ์ ไป”

ส้งหลิงหลิงใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ มองเซี่ยชีหรั่นด้วยความภาคภูมิใจ เหมือนกำลังพูดว่า ฉันชนะแล้ว