สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 607

ตอนที่ 607 สาวใช้ตัวแสบ 511

โม่เสี่ยวจุนจับมือไห่ฉิงฉิงแน่นขึ้น พูดนิ่งๆออกมาว่า “เรียกให้ถูก ต้องเรียกว่าพี่สะใภ้”

ท่าทางที่ดูจริงจังอย่างนี้ของเขาทำเอาภายในใจของไห่ฉิงฉิงหวานราวกับได้ดื่มน้ำผึ้งเข้าไปยังไงอย่างนั้น ใบหน้าแดงก่ำขึ้นกว่าเดิม

เธอมองไปยังโม่เสี่ยวจุน แล้วเอ่ยถามเขาออกไปอย่างอดไม่ได้ “คุณ...คุณชอบฉันจริงๆหรือเปล่า?”

“แน่นอนว่าชอบแบบจริงจังสิครับ ฉิงฉิง ให้เวลาผมอีกนิดนะครับ รอเมื่อกิจการของผมเติบโตขึ้นกว่านี้อีกหน่อย ผมจะมาขอคุณแต่งงานนะครับ”

เดิมโม่เสี่ยวจุนก็รู้แล้วว่าไห่ฉิงฉิงไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เธอต้องการแค่เพียงความรัก เธอมีหัวใจที่โรแมนติกอย่างมาก คิดเพียงว่าบนโลกนี้มีเพียงความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เพื่อความรักแล้ว เธอถึงขนาดที่ไม่คำนึงถึงอะไรเลยก็ยังได้ แม้แต่การสละชีวิตของตัวเองเธอก็เต็มใจ นี่ช่างเป็นความรู้สึกที่ล้ำค่าอย่างมากเลยจริงๆ

เธอคิดอย่างนี้ แต่เขากลับไม่ได้คิดอย่างนั้นนี่สิ

ถึงอย่างไรมันก็ยังมีขนบธรรมเนียมประเพณีทางสังคมอยู่ ในสายตาสังคมมันน่ากลัว วังวนชีวิตของไห่ฉิงฉิงอยู่ในสังคมชั้นสูง ส่วนใหญ่พวกเขาจะเป็นพวกที่จะเสแสร้งจอมปลอมเข้าหากัน เบื้องหน้าก็คงจะอวยพรให้เธอตามหาเจ้าชายขี่ม้าขาวจนเจอ

แต่ลับหลังพวกเขาก็จะพูดกันว่าไห่ฉิงฉิงเจอพวกหนุ่มหน้าขาวอะไรพวกนี้แทน

ในเมื่อเขาอยากมอบความสุขทั้งชีวิตให้กับเธอ ก็ต้องขอเธอแต่งงานในตอนนี้เขามีกำลังพร้อมจริงๆ เพื่อให้เธอมีความสุขทั้งภายนอกและภายใน ไม่มีความรู้สึกเสียดายใดๆออกมา

เขาใช่ว่าจะไม่รู้ว่า มันจะมีผู้หญิงคนไหนหรอที่ไม่ยินดีและภูมิใจที่คนรักของตัวประสบความสำเร็จกัน? เพียงมันเกิดมาจากการที่เธอรักเขาคนนี้ จึงได้เพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านั้นเพียงเท่านั้นเอง

“ทำไมกันล่ะเสี่ยวจุน คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลยสักนิด”ไห่ฉิงฉิงเอ่ยออกมาอย่างเบาๆ โม่เสี่ยวจุนทำเพียงคว้ามือเล็กของเธอขึ้นประทับรอยจูบกับริมฝีปากของเขา

“คุณไม่สนใจแต่ผมสนใจ เอาเถอะ ผมเป็นผู้ชาย เชื่อผมเถอะนะครับ”

ประโยคอย่างนี้ของโม่เสี่ยวจุนฟังดูแล้วมันช่างเหมือนกับมีมนต์ขลังอะไรจริงๆ จนไห่ฉิงฉิงต้องเงียบนิ่งลงทันที พยักหน้าออกมาอย่างว่าง่าย แล้วเอ่ยออกมาว่า “ตกลงค่ะ คุณบอกว่าจะแต่งเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นค่ะ ผู้ชายให้ความสำคัญกับหน้าที่การงาน ฉันเข้าใจดีค่ะ”

โม่เสี่ยวจุนผู้ชายที่หยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง ไม่ยอมใช้เงินของเธอเลยแม้แต่นิดเดียวแน่ เธอรู้เรื่องนั้นดี

เธอเองก็รู้ดีว่าโม่เสี่ยวจุนไม่มีทางที่จะชอบให้คนอื่นมาเรียกเขาว่าเขาเป็นสามีของไห่ฉิงฉิง เขาจะต้องเลือกเดินในทางที่ให้คนอื่นเขาพูดกันว่าไห่ฉิงฉิงเป็นภรรยาของโม่เสี่ยวจุนแทนเขาถึงจะพอใจได้ล่ะมั้ง

“เฮ้ พวกนายสองคนอย่ามาเมินฉันอย่างนี้ได้มั้ย?ฉันยังอยู่ในรถนะ มาเล่นหูเล่นตาใส่กันอย่างนี้ได้ยังไงกัน อั้ยหยา พี่สะใภ้พี่ต้องสอนฉันคว้าใจผู้ชายหน่อยซะแล้ว ฉันบอกพี่ไว้เลยนะว่าเมื่อก่อนพี่เสี่ยวจุนหยิ่งมาก แม้แต่ผู้หญิงที่สวยราวกับเทพเซียนพี่เขาก็ยังไม่มองดูเลยแม้แต่หางตา ในตอนนั้นมีคนเขียนจดหมายรักมาให้พี่เขาตั้งเท่าไหร่ เขาก็ไม่อ่านเลยสักฉบับ เอาจดหมายพวกนั้นไปทิ้งลงถังขยะจนหมด แม้แต่ฉันกับพี่ชีหรั่นเองพวกเราก็ยังถูกอิจฉาอยู่บ่อยๆเหมือนกัน เพราะพวกเราเป็นน้องสาวของเขา นึกไม่ถึงจริงๆเลยว่าตอนนี้เขาจะมาพูดคำหวานๆกับพี่เองแบบนี้ได้ ฉันล่ะอิจฉาพี่จริงๆ พี่สะใภ้ฉันว่าพี่ชายของฉันแพ้ทางพี่สะใภ้แน่ๆ พี่สะใภ้เสน่ห์แรงเกินไปแล้ว”

โม่เสี่ยวหนงเอ่ยชมไห่ฉิงฉิงอย่างปากหวาน ความจริงไห่ฉิงฉิงก็ไม่ได้มีภาพจำอะไรมากมายกับโม่เสี่ยวหนงนัก ทว่าคนเราก็ชอบฟังคำพูดดีๆอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงที่กำลังมีความรักนั้นจะชอบให้คนอื่นมาพูดอย่างนี้เป็นที่สุด

ไห่ฉิงฉิงก็ได้ยิ้มหวานให้กับโม่เสี่ยวหนงไปทีนึง แล้วเอ่ยออกไปว่า “ฉันเสน่ห์แรงที่ไหนกัน ฉันก็แค่บังเอิญเจอกับเขาเท่านั้นเอง นี่มันเป็นความโชคดีของฉันเลยก็ว่าได้”

โม่เสี่ยวจุนรู้พิสัยของเด็กคนนี้ดี เธอเห็นว่าใครพอจะมีประโยชน์กับตัวเองก็มักจะเข้าไปประจบสอพลอเพื่อให้คนนั้นได้ใจ แต่ถ้าใครไม่มีค่าให้เธอหลอกใช้ได้ เธอก็จะเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือแล้วถีบหัวส่งทันที

ดังนั้นกับการประจบของเธอนั้น ภายในใจของเขาก็มีเพียงความเอือมระอาออกมา

ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอนั้น เกรงว่าจะรู้สึกเอ็นดูเธอน้อยลงจริงๆ แต่ถ้าหากเธอสามารถทำให้เขามองเห็นความจริงใจของเธอได้ บางทีเขาอาจจะเปลี่ยนความคิดที่มีต่อเธอไปก็ได้ แต่น่าเสียดาย...

“พี่สะใภ้ ร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านของพี่งั้นหรอคะ?”โม่เสี่ยวหนงไม่ได้หันไปมองสีหน้าของโม่เสี่ยวจุนในตอนนี้ เพราะเธอรู้ดีว่าสีหน้าของเขาตอนนี้คงไม่น่าดูเท่าไหร่นัก

เธอก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาจะคิดยังไง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พอใจเธอ เขาก็ไม่มีทางที่จะพูดอะไรออกมาต่อหน้าไห่ฉิงฉิงหรอก เธอมั่นใจ

เพียงแค่เขาไม่พูดออกมา ไห่ฉิงฉิงก็จะคิดว่าเธอเป็นน้องสาวของเขาและจะต้องไว้หน้าเธออย่างแน่นอน

“ใช่ ร้านของฉันเอง”

“พี่สะใภ้นี่เก่งจริงๆนะคะ ดูเหมือนว่าฉันไม่เพียงแต่จะต้องศึกษาวิธีกำราบผู้ชายจากพี่สะใภ้เท่านั้น แต่ยังสามารถเรียนรู้การที่จะเพิ่มรายได้ของตัวเองจากพี่สะใภ้ได้อีกด้วย!”โม่เสี่ยวหนงเอ่ยชมออกมาอีกครั้ง ในครั้งนี้ไห่ฉิงฉิงทำเพียงแค่ยิ้มออกมา แล้วเอ่ยตอบกลับมาเรียบๆว่า “เธอชมเกินไปแล้ว ความจริงแล้วจะหาเงินได้หรือไม่ได้มันก็ได้ทั้งนั้น เมื่อก่อนก็คิดว่าการเปิดร้านมันก็สนุกดี ก็เลยเปิดมาหลายร้าน มันไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นเลย”

ในใจของโม่เสี่ยวหนงคิด การหาเงินไม่สำคัญ นั่นก็เพราะว่าเธอมีเงิน คนมีเงินก็พูดได้สิไม่ได้ก้มหน้าก้มตาทำงานงกๆอย่างพวกเธอนี่ ถ้าเธอเติบโตมากับครอบครัวธรรมดาๆอย่างเธอ ลองดูสิว่าเธอจะยังมีความคิดที่สวยหรูอย่างนี้อีกมั้ย

ถึงแม้ว่าภายในใจเธอจะคิดอย่างนั้น แต่ปากของเธอก็ไม่อาจพูดอย่างนั้นออกไปได้ ปากของเธอตอนนี้ก็ยังคงเอ่ยชมเธอออกไปเหมือนเดิม