สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 61

บทที่61อยากจะกอดเขา1

เธอโมโหแบบนั้นสายเกินไปแล้วความโกรธแค้นรุนแรงทำให้เธอไม่เสียดายอาลัยอาวรณ์ทั้งยังเดินไปอย่างไม่เกรงกลัวเลือกวิธีที่เถรตรงและได้ผลที่สุด

พรุ่งนี้ในมือของเธอก็จะมีรูปภาพมากมายของเซี่ยชีหรั่นและชายหนุ่มคนสนิทเธอจะต้องเชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่ายและก็ไม่กล้าเข้าใกล้เย่เชินหลินอีกแล้ว

มือของส้งซูหาวราวกับงูร้ายที่กำลังขยับมุ่งเข้ามาใกล้เซี่ยชีหรั่นทีละนิดทีละนิด

เธอร้องไม่ออกขยับไม่ได้ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆมองที่เขาถ่ายรูปทุกๆการกระทำของเธอเอาไว้การท่าทางของเขาทั้งน่ากลัวและโลภกระหาย

ทั่วทั้งร่างของเธอราวกับถูกโยนเข้าไปในอุโมงค์น้ำแข็งความรู้สึกสิ้นหวังปกคลุมไปทั่วเธอ

มีใครสามารถช่วยเธอได้บ้าง?จะมีใครช่วยเหลือเธอได้บ้าง?

ในตอนที่สิ้นหวังอย่างถึงที่สุดนั้นในหัวของเธอก็มีใบหน้าของเย่เชินหลินลอยออกมา

เย่เชินหลินเย่！เย่เชินหลิน！

นายไม่ได้ต้องการร่างกายของฉันมาโดยตลอดหรอ?ฉันจะยอมให้นายขอให้ไม่ให้ตายไปสภาพแบบนี้พอ

ฉันช่วยเธอจะต้องได้ยินเสียงเรียกหาของฉันช่วยฉันที！

ยังคงมีเพียงความคิดนี้เท่านั้นที่คงอยู่เธอจึงไม่ถึงกับสิ้นสติตายไปในทันที

ทว่าในใจของเธอกลับไม่เข้าใจอีกครั้งเย่เชินหลินช่วยเธอไว้ไม่ได้ใครก็ช่วยเธอเอาไว้ไม่ได้สักคน

ความบริสุทธิ์ของเธอทั้งผู้ชายคนนี้พยายามจะลงมือจัดการเธอตาของเขาแดงฉานเหมือนเลือดเหมือนกับเลือดของหมาป่าดุร้ายจ้องเขม็งมาที่เธอ

มือใหญ่ของเขายื่นมาทางร่างเธอ

ในตอนที่เธอสิ้นหวังที่สุดเสียงกดกริ่งประตูถี่ระรัวก็ดังขึ้นทำลายความเงียบลองของค่ำคืน

เสียงกดกริ่งประตูนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นเหมือนกับมีความหวังขึ้นมาทันทีการกระทำในมิส้งซูหาวก็หยุดลง

“ทำต่อไปฉันจะไปดูเอง！”เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงส้งหลิงหลิงดังมาจากประตูความอ่อนหวานน่ารักนั้นได้หายไปตั้งนานแล้วกลับเหลือเพียงธาตุแท้ที่ดุร้ายเหี้ยมโหด

ส้งซูหาวได้ยินคำสั่งของพี่สาวก็ยิ่งเร่งการกระทำในมือให้เร็วขึ้น

เขาใช้มือทั้งสองในการพยายามถอดกระโปรงของเซี่ยชีหรั่นออก

เขาเอามือออกจากปากของเธอเซี่ยชีหรั่นก็ร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิต“ช่วยด้วย！”

เธอกรีดร้องอย่างแรงทว่าเสียงกลับไม่ดังมีเพียงแค่คนในบ้านเท่านั้นที่ได้ยินเย่เชินหลินที่เดินไปในสวนก็คงจะไม่ได้ยินอยู่ดี

ส้งซูหาวปิดปากเธอไว้อีกครั้งเพิ่งจะปิดปากก็ได้ยินเสียงเรียกหวานๆของส้งหลิงหลิงดังมา