สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 616

ตอนที่ 616 สาวใช้ตัวแสบ 520

"ขอโทษนะ ฉันกำลังพูดถึงการอวยพรเขาไม่ใช่คุณ เป็นคุณที่ทำลายเรา ฉันให้อภัยเขาได้ แต่ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ" เธอพูดจบ ก็ถูกไห่ลี่หมินโอบไหล่และกระชับแขนของเธอ

เย่เชินหลินขมวดคิ้วและฝ่ามือใหญ่ของเขาวางอยู่บนไหล่ของเซี่ยชีหรั่นแล้ว แม้ว่าจะเป็นเพียงการแสดง แต่เขาก็ไม่มีความสุข

ส้งหลิงหลิงมองไปที่เย่เชินหลิน คิดว่าการขมวดคิ้วของเขาเป็นเพราะเขาไม่สามารถซ่อนความรู้สึกหึงหวงของเขาได้ ทว่าฟังเย่เชินหลินพูดอย่างเฉยเมย "เราไม่ต้องการคำอวยพรของคุณ ไห่ลี่หมินถ้านายต้องการอยู่กับเธอ ต่อไปเราก็ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกันอีก นายก็จะไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่!"

"ฉันก็ไม่อยากคบกับคนแบบนายอีกแล้ว" ไห่ลี่หมินพูดจบก็กอดเซี่ยชีหรั่นไว้ในอ้อมแขนของเขาและพูดเบาๆว่า "ไปเถอะ ไปรอที่รถกันดีกว่าเดี๋ยวพ่อบ้านก็เอาของของคุณไปให้เอง ผมได้ยินจิ่วจิ่วพูดว่าคุณอยากไปไหหลำ งั้นเราก็ไปกัน ผมสัญญาว่าคุณจะลืมบางคนที่ไม่น่าจดจำเมื่อได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามที่นั่น"

เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างเยือกเย็นทั้งยังมองไห่ลี่หมินด้วยความรู้สึกขอบคุณ "ขอบคุณคุณที่ไม่สนใจอดีตของฉัน ฉันจะจดจำสิ่งที่คุณทำให้ฉันตลอดชีวิต"

"ยัยโง่! อดีตแล้วไง ก็ไม่มีใครผ่านมันไปไม่ได้" ไห่ลี่หมินมองไปที่เซี่ยชีหรั่นและเอื้อมมือไปเกี่ยวปอยผมที่ปรกหน้าผากไว้หลังหูของเธอ

"พอแล้ว! น่ารังเกียจ ที่นี่คือบ้านของฉัน ถ้าอยากจะสวีทกันก็ออกไปข้างนอก!" เย่เชินหลินตะคอก คิ้วของไห่ลี่หมินขมวด ในใจคิดว่าก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนี่ ต้องเล่นละครตบตาว่าไม่พอใจขนาดนี้เลยเหรอ

ไห่ลี่หมินไม่ได้พูดอะไร แต่เดินออกไปโดยมีเซี่ยชีหรั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เย่เชินหลินจ้องไปที่ด้านหลังของพวกเขาและขมวดคิ้ว ถ้าเขาแสดงว่าเขาไม่สนใจเลย ส้งหลิงหลิงก็จะยิ่งสงสัยเขา รู้แบบนั้นเขาจึงสามารถแสดงสิ่งที่เขาควรจะเป็นได้

ส้งหลิงหลิงเดินไปหาเย่เชินหลินและเอ่ยปากชวนเบาๆ "เชินหลิน ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณต้องรู้สึกไม่สบายแน่ๆ เพราะผู้ชายก็มีความเป็นเจ้าของและเธอก็เคยเป็นผู้หญิงของคุณ ตอนนี้คุณก็เห็นแล้วว่าเธออยู่กับคนอื่น แม้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ คุณเองก็ไม่มีความสุข ฉันเข้าใจนะคะ พูดตามตรงว่าชีหรั่นมีข้อดีมากมายที่ทำให้ผู้ชายหลงเสน่ห์ นับประสาอะไรกับผู้ชายแม้แต่ฉันเองคิดว่าเธอสวยจริง มีเสน่ห์มากๆ ฉันเองก็ผิดที่ฉันทำลายความสัมพันธ์ของคุณ ถ้าเวลาย้อนกลับไปได้ ฉันอาจจะไม่ทำเช่นนั้นอีก การเห็นคุณอารมณ์เสีย ทำให้ฉันทุกข์ใจมากจริงๆ เชินหลินลืมเธอซะเถอะค่ะ เรามาเริ่มกันใหม่นะคะ มีฉันและลูกน้อยสุดที่รักของเรา ถือเป็นโชคดีในโชคร้ายนะคุณว่ามั้ย?"

"พูดจบแล้วคุณออกไปเถอะ!" เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชาโดยไม่ได้มองไปที่ส้งหลิงหลิง เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเล่นเกม

ส้งหลิงหลิงรู้สึกอายเล็กน้อย เธอจึงถอนหายใจและพูดว่า "อืม ในเมื่อคุณไม่สนใจ ฉันจะไม่พูดอะไรอีก ฉันจะไปพักผ่อนก่อน"

ไห่ลี่หมินและเซี่ยชีหรั่นเข้าไปในรถ รอสักพักพ่อบ้านก็ส่งของให้เซี่ยชีหรั่น