สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 637

ตอนที่ 637 สาวใช้ตัวแสบ 541

“ค่ะ ถ้าเช่นนั้นลูกกลับก่อนนะคะ หากพ่อมีธุระอะไรก็ติดต่อกับตระกูลเย่นะคะ ช่วงนี้ลูกไม่ได้ใช้โทรศัพท์ค่ะ”

“ไปเถอะ ขอแค่มีคนมาดูแลพ่อตรงนี้ก็พอแล้ว”รองประธานส้งพูดขึ้น

“คะพ่อ เสี่ยวลี่นั้นเก่ง มีเธอคอยดูแลพ่อ ลูกก็วางใจค่ะ เสี่ยวลี่เป็นคนในครอบครัวของเรา แม้ว่าเธอนั้นจะถูกเย่เชินหลินส่งตัวมา แต่ลูกก็เชื่อใจเธอ” เป็นเพราะว่าเสี่ยวลี่ช่วยส้งหลิงหลิงทำงานจนสำเร็จ ทำให้เขาทั้งสองนั้นเข้าขากันได้เป็นอย่างดี และเพื่อที่จะซื้อใจเสี่ยวลี่ส้งหลิงหลิงจึงพูดเช่นนั้น ทำให้เซียวเสี่ยวลี่ซาบซึ้งใจไม่น้อย

รองประธานส้งคิดไม่ถึงว่าลูกสาวของตนจะกล้าพูดเช่นนี้ออกมา เมื่อเธอพูดขึ้นมาเช่นนี้ เขาก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องๆนี้ส้งหลิงหลิงเป็นคนสั่งให้เสี่ยวลี่ไปจัดการ

เขานั้นไม่ไว้ใจเซียวเสี่ยวลี่ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจนนัก เพราะว่าอย่างน้อยเธอก็ยังอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แต่ไหนแต่ไรมาเขานั้นชอบแสดงละครต่อหน้าคนอื่น และสำหรับลูกสะใภ้คนนี้แล้วก็ยิ่งแสดงละครต่อไปให้ถึงที่สุด

“นั้นคงไม่ต้องบอกหรอก เพราะอย่างไรเธอก็เป็นคนของบ้านเรา ซูหาวลูกจะต้องดูแลเธอเป็นอย่างดี พ่อรักเสี่ยวลี่เสมือนลูกคนหนึ่ง เสี่ยวลี่ หากซูหาวรังแกลูกล่ะก็บอกพ่อได้เลยนะ เดี๋ยวพ่อจะจัดการให้”

เมื่อเซียวเสี่ยวลี่ได้ยินเช่นนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้นของเธอ อย่างน้อยเธอก็ติดตามส้งหลิงหลิงมาหลายปี คนในตระกูลส้งนั้นเป็นอย่างไร เธอล้วนเข้าใจดี

ขณะที่เธอร้องไห้ เธอก็พูดขึ้นด้วยความรู้สึกซาบซึ้งว่า：“พ่อคะ ไม่ง่ายเลยที่พ่อจะยอมรับฉัน คุณเย่ต้องการที่จะใช้วิธีแยกฉันออกมา เขารู้ว่าฉันได้ช่วยจัดการเรื่องต่างๆให้พี่หลิงหลิงไม่น้อย ก่อนหน้านี้ฉันยังคงกังวลว่าพวกคุณจะไม่ยอมรับฉัน แต่คำพูดของพ่อเมื่อสักครู่นี้ทำให้ฉันยอมตายเพื่อตระกูลส้ง ฉันเต็มใจทำเพื่อตระกูลส้ง”

คำพูดที่เธอพูดออกไปนั้นพูดออกไปอย่างถ่อมตน เพราะเธอไม่อยากให้คนในตระกูลส้งคิดว่าเธอนั้นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

รองประธานส้งครุ่นคิดครู่หนึ่ง และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า：“พูดอะไรอย่างนั้น ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ตระกูลส้งของพวกเรานั้นหวังจะให้ลูกมีลูกมีหลานให้กับพวกเรา”

ส้งหลิงหลิงก็พูดขึ้นมาว่า：“พูดอะไรไร้สาระ ถ้าพูดอีก พวกเราจะโกรธแล้วนะ”

มีเพียงสีหน้าของซูหาวเท่านั้นที่ดูเรียบเฉย เขานั้นไม่ชอบเซียวเสี่ยวลี่ไม่เคยชอบเลย แต่ตอนนี้ต้องแต่งงานกับเธอ เพราะพ่อของเขาบังคับว่ายังไงก็ต้องแต่งงานกับเธอ

ต่อมาเขาก็รู้สึกปลง มันก็แค่แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วปล่อยเธอทิ้งไว้ที่บ้าน ส่วนเขานั้นอยากจะไปเที่ยวเล่นที่ไหนก็ได้แล้วแต่ที่ใจเขาต้องการ แต่งก็แต่งสิ อย่าให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องทำให้ตนต้องล่วงเกินพ่อเลย

สิ่งที่เซียวเสี่ยวลี่นั้นแคร์สุดก็คือความรู้สึกของส้งซูหาว ส่วนคนอื่นๆนั้นเป็นรอง เพราะคนที่เธอต้องใช้ชีวิตด้วยก็คือเขา เขาเย็นชาขนาดนั้น ทำให้ภายในใจของเธอนั้นรู้สึกทุกข์ทรมาน แต่หากเธอได้เป็นภรรยาของเขาและมีลูกกับเขาแล้ว ทุกอย่างก็คงดีขึ้น

แน่นอนว่าส้งหลิงหลิงนั้นดูออก เธอจึงจงใจพูดกับซูหาวประโยคหนึ่งว่า：“ฉันจะไปแล้ว ซูหาวไปส่งฉันหน่อย”

แม้ว่าเย่เชินหลินจะรับปากกับเธอแล้วว่าหากประธานจงจะทำร้ายลูกของเธอ เขาจะปกป้องอย่างเต็มที่ แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่วางใจ

เกรงว่าหากลูกยังไม่คลอดออกเขา ก็คงจะไม่มีสักวันที่เขาจะวางใจได้

มือของเธอนั้นคลึงหนังสือพิมพ์ เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ บริเวณหน้าประตู เย่เชินหลินก็ได้สั่งไว้แล้วว่าช่วงนี้อนุญาตให้ส้งหลิงหลิงเขามาได้ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องรายงาน รถของเธอจึงขับตรงเข้ามาด้านในได้เลย

เธอจอดรถอยู่ที่หน้าประตูของคฤหาสน์ ส้งหลิงหลิงก็สั่งให้ส้งซูหาวกลับไป

ส้งหลิงหลิงตรงเข้าไปที่ห้องของเย่เชินหลิน ขาของเขานั้นได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นจึงนอนอยู่ในห้องตลอดทั้งวัน

พ่อของเธออยู่ดีๆก็ล้มป่วยแปลกๆ หมอบอกว่าน่าจะเกิดจากอาหารที่รับประทานเข้าไป แต่ก็ไม่สามารถหาสาเหตุที่แท้จริงได้ว่าเกิดจากอะไรกันแน่ เธอสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะเย่เชินหลิน มิฉะนั้นแล้วคงไม่สามารถไปทันช่วงเวลาที่เธอกำลังจะวางยาเซี่ยชีหรั่นกับไห่ลี่หมินเป็นแน่

แต่บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอเดานั้นไม่ถูก หากเย่เชินหลินรู้ว่าพวกเขากำลังจะถูกวางยา แล้วทำไมถึงไม่เข้าไปห้ามล่ะ？

ทำไมเขาถึงยอมให้ผู้หญิงของตนไปนอนกับชายอื่นล่ะ？