สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 643

ตอนที่ 643 สาวใช้ตัวแสบ 547

สุภาษิตกล่าวไว้ว่าหากสุนัขร้อนใจก็จะกระโดดกำแพง การที่ส้งหลิงหลิงบีบบังคับเซียวเสี่ยวลี่เช่นนี้ ภายในใจของเธอนั้นก็กำลังคาดเดาว่าเมื่อถึงเวลานั้น เธอจะติดต่อขอความช่วยเหลือโดยตรงจาก เย่เชินหลินหรือไม่？

ดีที่เธอนั้นไม่มีเบอร์ติดต่อเย่เชินหลิน เย่เชินหลินก็ไม่ออกไปข้างนอก หากเธอต้องการที่จะบอกความลับนี้ก็คงจะยากหน่อย

การที่วันนี้เธอข่มขู่หล่อน ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพียงการขู่เท่านั้น เพราะเธอก็เป็นเพียงหญิงท้องแก่คนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เท่านั้น หากเธอจะทำร้ายพ่อแม่ของเซียวเสี่ยวลี่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ในขณะที่เธอคิดเรื่องนี้ได้ เซียวเสี่ยวลี่ก็คิดเรื่องนี้ได้เช่นกัน เธอคิดว่าหากเธอไปพึงพอเย่เชินหลินจริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเย่เชินหลินจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร ทางที่ดีควรที่จะดูสถานการณ์อย่างเงียบๆไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน

……

หลังจากนั้นสองสามวัน จงหยุนซางก็กลับมาจากต่างประเทศ เยว่มู่หลานก็ได้ทำอาหารไว้รอต้อนรับลูกสาวอย่างเต็มที่ ใบหน้าของจงหวีฉวนก็เต็มไปด้วยความอิ่มเอิบใจ

ก่อนที่จงหยุนซางจะเดินทางไปต่างประเทศ เธอได้พูดข้อความต่างๆนานาที่ทำให้จงหวีฉวนนั้นโกรธ ภายในใจของเธอนั้นก็รู้สึกละอายใจไม่น้อยกับการกระทำของตน เธอรู้ว่าสิ่งที่พ่อเธอนั้นทำก็เพื่อเธอ เพียงแต่ว่าเธอนั้นไม่ชอบวิธีการที่พ่อเธอทำก็เท่านั้น

“พ่อคะ ลูกขอโทษนะคะ！ คราวที่แล้วลูกพูดจาเกินไปหน่อย ทำให้พ่อต้องเสียใจ หลังจากที่ลูกออกจากอ้อมอกของท่าน ถึงได้เข้าใจว่าคนที่ดีต่อลูกที่สุดก็คือพ่อ”จงหยุนซางพูดความรู้สึกลึกๆของตนออกมา จากนั้นก็ยกแก้วเหล้าที่อยู่เบื้องหน้าของตนขึ้น คารวะท่านพ่อ คารวะท่านแม่

จงหวีฉวนรู้สึกพึงพอใจกับคำขอโทษของลูกสาว เยว่มู่หลานก็ดีใจเช่นเดียวกัน

เมื่อทั้งสามคนดื่มเหล้าแล้ว เยว่มู่หลานก็ใช้โอกาสนี้พูดขึ้นว่า：“ลูกรักของแม่ ต่อไปอย่าหนีไปต่างประเทศอีกนะ ลูกดูสิลูกจากไปหนึ่งเดือนแม่ผอมลงแค่ไหน ในเมื่อลูกชอบเย่เชินหลิน ก็ให้พ่อของลูกเป็นคนจัดการเถอะ เรื่องของลู กลูกวางใจได้ พวกเราจะหาวิธีเอง ”

จงหยุนซางก็ดื่มไวน์แดงของตนอีกครึ่งแก้ว ใบหน้าของเธอเริ่มแดง เธอยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า：“แม้ว่าลูกอยากที่จะใช้ชีวิตกับเย่เชินหลิน แต่ว่าเขานั้นไม่เต็มใจ แล้วไหนจะเด็กคนนั้นอีก จะทำยังไงได้ล่ะคะ？หากส้งหลิงหลิงไม่ระวังแล้วเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น ลูกสามารถยอมรับได้ แต่ถ้าหากว่าพ่อกับแม่คิดที่จะหาวิธีทำให้เธอต้องแท้งลูกแล้วล่ะก็เกรงว่าลูกคงไม่สามารถยอมรับได้ เพราะนั้นก็คือหนึ่งชีวิต ลูกทำใจไม่ได้”

จงหวีฉวนและเยว่มู่หลานทั้งสองนั้นประสานสายตากัน จากนั้นจงหวีฉวนก็หัวเราะ และคีบอาหารให้กับลูกสาว พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า：“เรื่องๆนี้หยุนซางของพวกเรานั้นพูดได้ถูกต้อง ถ้าเช่นนี้ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”

จงหยุนซางนั้นเข้าใจพ่อของเธอเป็นอย่างดี เธอรู้ว่าการที่พ่อของเธอพูดขึ้นว่าปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็พูดไปเช่นนั้น ลับหลังพ่อของเธอจะต้องไปหาวิธีจัดการกับลูกของส้งหลิงหลิงอย่างแน่นอน

หลายวันมานี้ จงหยุนซางก็คิดได้แล้วว่า เธอยอมรับว่าเธอนั้นไม่ใช่คนเลว แต่เธอก็ไม่ใช่คนดีจนไร้ขอบเขต เธอต้องการทำเพื่อความสุขของคนที่เธอรับกับน้องสาวของเธอ ถึงยอมโกหกและหลอกใช้พ่อของเธอในครั้งนี้

นายหญิงส้งก็กลัวว่าเขานั้นจะมาพร้อมกับเรื่องไม่ดี เธอนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกและไม่อยากแม้แต่ที่จะขยับตัว

“นายท่านส้ง ไปกันเถอะ เราไปห้องหนังสือกัน ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ”ในเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้แล้ว รองประธานส้งก็ไม่ทำอะไรไม่ได้ และคงไม่สามารถที่จะหลบหลีกได้ ทำได้เพียงไปห้องหนังสือกับเขา

หลังจากที่รองประธานส้งปิดประตูห้องหนังสือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จงหวีฉวนก็โยนเอกสารที่เขาถือมาให้กับรองประธานส้ง และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกว่า：“นายท่านส้ง หลายปีมานี้ ไม่ว่าคุณจะทำเรื่องอะไร ผมก็คอยปกป้องคุณมาโดยตลอด คุณก็รู้อยู่แก่ใจ คุณดูสิ หากครั้งนี้ผมอยากที่จะปกป้องคุณ ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่าย！”

หน้าผากของรองประธานส้งอยู่ดีๆก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ในใจก็คิดว่าแย่แล้ว แต่ก็พยายามบังคับให้ตนเองนั้นมีสติ และหยิบเอกสารขึ้นมาดู

เมื่อเปิดดู เขาก็ตกตะลึง เพราะล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เขาทำผิดร้ายแรงทั้งหมด

ดูเหมือนว่า จิ้งจอกเฒ่าจงนั้นจับตามองดูเขามานานแล้ว

เขารู้ดีว่าหากเขาไม่คิดที่จะปกป้องเขาแล้วล่ะก็ เขาก็คงไม่มาหาเขาที่บ้านอย่างแน่นอน ในเมื่อเขามาแล้ว แสดงว่าเขาจะต้องมีวิธี แม้ว่าสุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะอยู่ในกำมือเขาก็ตาม