สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 646

ตอนที่ 646 สาวใช้ตัวแสบ 550

ไห่ลี่หมินชอบมองท่าทางเขินอายอย่างนี้ของเธอ บางทีก็เย้าแหย่เธอให้มีความสุขขึ้นมาหน่อย แต่วันนี้ที่เย้าแหย่เธอนั้นมีเหตุผลอื่น “อยากเจอเขาไหม？”ไห่ลี่หมินถาม

เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้าพลางพูดว่า“ไม่อยากถ้าเขาว่างเขาต้องมาแน่ ไม่รีบหรอกจะช้าจะเร็วก็ต้องเจอกันอยู่ดี”คำพูดของเธอเบาหวิว มันทำให้ไห่ลี่หมินรู้สึกปวดใจจนหาที่เปรียบไม่ได้ ถ้าเธอเป็นแบบนี้กับเขาบ้างจะดีขนานไหนกันนะ เขาคิดอย่างเจ็บปวด

“โอเคเดิมทีผมยังคิดอยู่ว่าตอนนี้เขาทำให้คนอื่นคิดว่าแผลที่เท้าของเขาหายแล้ว ไปไหนมาไหนได้แล้ว อยากให้เขามาหาคุณซะหน่อย ไม่รีบไม่เป็นไร เอาล่ะ ผมไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารที่ซูเปอร์มาร์เก็ตก่อน คุณอ่านหนังสือต่อเถอะ”

ไห่ลี่หมินลุกขึ้นเดินไปยังประตูได้ยินเสียงเซี่ยชีหรั่นถามเขามาจากข้างหลังว่า"ขาของเย่เชินหลิน หายดีแล้วจริงๆหรือ? คือฉันหมายถึงตอนนี้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องจับตาดูส้ง หลิงหลิงแล้วหรือ?"

เซี่ยชีหรั่นอดไว้ไม่อยู่แล้วจริงๆหนึ่งเดือนกว่าๆแล้วที่ไม่ได้เจอเย่เชินหลิน เธอคาดว่าถ้ายังคิดถึงขนานนี้ต่อไป เธอได้เป็นบ้าแน่

ไห่ลี่หมินแย้มมุมปากหันกลับมาพลางพูดอย่างตั้งใจว่า“แน่นอนผมเคยโกหกคุณรึไง? วันนี้เขายังบอกผมอีกว่าเขาอยากเจอคุณเอามากๆ หรือว่าคุณไม่คิดถึงเขาหรือ?”

เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากพลางทอดถอนใจแล้วถามไห่ลี่หมินว่า“งั้นถ้าฉันไปเจอกับเขา มันจะทำให้การเคลื่อนไหวของพวกคุณสองคนยุ่งยากขึ้นรึเปล่า?”

“จะยุ่งยากอะไรกัน เชื่อใจพวกผมเถอะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

“ก็ได้ ฉันยอมรับว่าฉันคิดถึงเขา ถ้าหากว่าได้ ฉันก็อยากเจอเขา แต่ถ้ามันยุ่งยากละก็ ฉันก็อดทนได้ค่ะ”

“อ่าได้ผมจะลองถามเย่เชินหลินดูนะ”ไห่ลี่หมินพูดจบก็ออกจากประตูไปจากนั้นก็ส่งไฟล์เสียงที่บันทึกไว้เมื่อกี้ไปให้เย่เชินหลิน

ผ่านไปไม่นานก็ได้รับสายด่วนจากเย่เชินหลินว่า“คุณพาเธอออกมาด้วย แต่หลบๆหน่อย พาเธอไปเมืองเล็กๆที่ๆพวกเราไปตกปลากันบ่อยๆ พรุ่งนี้ตอนบ่ายผมจะรีบไปหา”

ไห่ลี่หมินรู้ว่าการใช้เซี่ยชีหรั่นมาล่อให้เย่เชินหลินออกไปนั้นไม่ผิดจริงๆเขาต้องมาแน่ และร้อนอกร้อนใจที่จะมาให้ได้แน่นอนว่าเขากังวลกับสถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่สะดวกที่จะมาที่หลินเจียงอย่าโจ่งแจ้งแบบนั้นมันจะทำให้ทุกคนรู้ว่าเขามาหาเซี่ยชีหรั่น“คุณบอกให้ผมพาเธอไปผมก็ต้องพาเธอไปเลยรึไง

ยังไงก็ต้องดูเวลาผมบ้างสิ

ท่านประธานเย่”ไห่ลี่หมินพูดเย้าแหย่เย่เชินหลินคิ้วกระตุกจากนั้นก็ตั้งใจพูดเสียงเย็นว่า”งั้นมาดูกันว่าเวลาของคุณจะใช้ไปกับการพาเธอไปยังเมืองเล็กๆที่ไปตกปลาดี หรือว่าจะไปจิบชาที่สำนักงานอัยการดี?”

“ประธานเย่ไม่ต้องขู่กันขนานนี้ก็ได้ ผมยินยอมฟังคำสั่งคุณอยู่แล้ว”

“คุณคือประธานไห่ ผมก็ประชาชนทั่วไปคนหนึ่งจะกล้าสั่งคุณได้ไงกัน?”