สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 88

บทที่88ความเศร้าของรักฝ่ายเดียว6

“รีบนอนลงมา”เขาออกคำสั่งแล้วกดเธอให้นั่งลงบนเตียง ยัง‘ไม่ระวัง’ไปดึงถึงบาดแผล

“เจ็บไหมคะ”เซี่ยชีหรั่นรีบมองไปที่ต้นขาของเขา

“ไม่เป็นไร เธอรีบนอนลงมา อย่าให้ฉันต้องใช้แรงอีก”

เซี่ยชีหรั่นเลยต้องถอดรองเท้าแล้วขึ้นเตียงไปนอน

เย่เชินหลินนั่งอยู่ข้างเธอ ลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน แล้วง้อว่า“เด็กดี หลับตานอนเลย”

เด็กดี.....

คำนี้สำหรับคนอื่นแล้วคงไม่ได้พิเศษอะไรมาก แต่สำหรับเซี่ยชีหรั่น มันสะเทือนขวัญเธอมาก

เธอที่โตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่เคยได้ยินใครพูดคำนี้กับเธอมาก่อน ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีเด็กมากมาย พวกเขาเพียงแค่ได้กินอิ่มก็พอ

เมื่อไปถึงตระกูลโม่ เธอเองก็เหมือนของแถมของเสี่ยวจุน ยิ่งไม่ได้รับความรักของพ่อแม่เขา แม้เสี่ยวจุนก็ปกป้องเธอ แต่เขาเองก็เป็นเด็กที่โตกว่าเธอไม่กี่ปี ดังนั้นก็ไม่ค่อยได้ง้อเธอ

คาดไม่ถึงโตมาถึงยี่สิบกว่าปีแล้ว จะมีคนมาเสริมคำนี้ให้เธอ

เธอมองเขานิ่งๆ น้ำตาที่ขมขื่นหมุนเวียนอยู่ในดวงตา

เสี่ยวจุนบอกว่าเพียงชอบมองเห็นเธอยิ้ม ไม่ชอบเธอร้องไห้ ดังนั้นเธอก็บอกกับเขาว่าเธอไม่ร้องไห้แล้ว

ผู้หญิงคนนี้เล่นละครเก่งจริง ทั้งๆที่ตอนเองได้เห็นเธอติดต่อกับผู้ชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นสภาพที่จะร้องไห้ของเธอ เย่เชินหลินก็ยังอดไม่ได้ที่รู้สึกปวดใจ

“เป็นอะไรไป”น้ำเสียงของเขายิ่งอ่อนลงมาหลายส่วน

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว เธอจะหลงในความเอ็นดูของเขาไม่ได้ ความดีที่เขามีต่อเธอ ล้วนเป็นเธอขโมยจากผู้หญิงคนอื่น เธอจะหลงไหลไม่ได้

เธอหลบตาแล้วพูดเบาๆว่า“ฉันเหนื่อยมาก อยากพักผ่อน ท่านให้ฉันพักผ่อนคนเดียวได้ไหมคะ”

“นอนเถอะ ”เขาจูบลงหน้าผากของเธอเบาๆ

หลังจูบเสร็จ ริมฝีปากที่ร้อนก็ค่อยเลือนลงมาไปหยุดที่ตาของเธอ

ไม่รอเธอพูดอะไรอีก เขาลุกขึ้นก็เดินจากไป