สาวสวยครอบครัวที่ร่ำรวย นิยาย บท 1

ท้องฟ้าสีครามหักเหน้ำทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดให้กลายเป็นสีฟ้าไพลิน และนกนางนวลสีขาวสองสามตัวบินผ่าน เกิดเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามบนผืนน้ำทะเล

ต้นปาล์มสูงและสวยงาม และทรายนุ่มๆ บนแนวชายฝั่งสีเหลืองทำให้ผู้คนรู้สึกไม่เหมือนจริง

มีสวนสาธารณะริมทะเลที่มีเสน่ห์ซึ่งมีต้นไม้เขียวขจีและศาลาที่สวยงาม ผู้คนมากมาย เดินเล่นในสวนและเพลิดเพลินกับวันหยุดที่หาได้ยากนี้

เสี่ยวหยูเดินอยู่ในสวนสาธารณะที่สวยงามแห่งนี้พร้อมกับแฟนของเธอ Shang Noze ในอ้อมแขนข้างหนึ่ง และหยู ยูยู แฟนสาวที่ดีที่สุดของเธอในอ้อมแขนอีกข้าง ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเธอและพูดว่า:

"มันเยี่ยมมาก ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก เป็นแฟนคนโปรดของฉัน เป็นแฟนที่ดีที่สุดของฉัน คุณสามารถมาเล่นกับฉันที่นี่ ฉันไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ"

Yu Youyou ยังพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา: "Xiaoyu ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน แม้ว่า Shang Nozawa จะไม่ไปกับคุณ แต่ฉันจะไปกับคุณ"

เสี่ยวหยูกระพริบตาและมองไปที่ชาง โนเจ ข้างๆ เขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มซุกซน: "ฉันรู้ คุณไม่อยากอยู่กับฉันใช่ไหม"

Shang Nozawa เงยหน้าขึ้น จากนั้นจูบที่ริมฝีปากของเธอและพูดว่า "แน่นอน ฉันไม่ต้องการ คุณคือคนที่ฉันรักมากที่สุด"

เสี่ยวหยูรู้สึกว่าเธอค่อยๆ ถูกห้อมล้อมไปด้วยความมัวเมาของความสุข โดยคิดว่าแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนโตในครอบครัว แต่เนื่องจากเธอมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่ต่ำ แม้ว่าหลายคนจะชื่นชมเธอ มันเป็นเพียงเพราะฉัน ตัวตน.

แต่แฟนของเขาแตกต่างออกไป เขาพูดซ้ำๆ ว่าสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือตัวตนของเธอ เขาไม่ชอบเธอเพราะตัวตนของเธอ ทุกครั้งที่เธอได้ยิน เธอรู้สึกว่าฉันโชคดีมาก

เธอรัก Shang Nozawa จริงๆ!

“มา มา ในเมื่อเราทุกคนอยู่ที่นี่ ทำไมเราไม่เล่นเกมกัน!”

ดวงตาของ Yu Youyou เบิกกว้างทันที และเขาพูดด้วยรอยยิ้ม: "Nozawa ดูที่ภรรยาของคุณสิ คุณสามารถพบสิ่งที่น่าสนใจได้เสมอ ฉันชื่นชมเธอจริงๆ! เอาล่ะ เสี่ยวหยู เรากำลังเล่นเกมอะไรอยู่"

เสี่ยวหยูยืนอยู่ที่นี่และคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหลอดไฟสีเหลืองก็สว่างขึ้นเหนือหัวของเขา ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาพูดว่า:

"ทำไมเราไม่เล่นซ่อนหา!"

"ใช่!"

เสี่ยวหยูรู้ว่าไม่ว่าข้อเสนอของเธอจะเป็นอย่างไร คนสองคนนี้จะเห็นด้วยกับเธอ

“เอาล่ะ แล้วนี่เธอซ่อนยังไง ฉันจะตามหา เธอออกจากสวนนี้ไม่ได้ และเธอห้ามออกไปหลังจากหาสถานที่เจอแล้วรู้ไหม”