สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 38

หญิงสาวขัดขืนไม่ยอมให้เค้ากอดโดยง่าย แต่เค้าก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไปอีก

" แล้วคุณได้เข้ามาที่บ้านหลังนี้ได้ยังไงไม่ทราบ ใครเค้าเชิญคุณเข้ามาบ้านหลังนี้มีแต่คนคนรังเกียจคุณทั้งนั้นแหละ".......หญิงสาวได้บอกกับสามีตัวเองพร้อมกับจับมือเค้าออกจากตัวเธอ

" มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะลูกแม่จะปล่อยให้หนูคุยกันลำพังสองคนนะ " แม่ของหญิงสาวได้บอกกับทั้งสองคนโอมานได้แต่พยักหน้าขอบคุณที่แม่ยายไม่ไล่เค้าออกจากบ้าน ผิดกับมิเชลล์ที่แสดงท่าทางรังเกียจเขาอย่างชัดเจน

" คิดให้ดีว่าหนูทั้งสองคนจะเอายังไงต่อไป มิเชลล์คิดดีดีนะลูกถ้ายังรักพี่เค้าอยู่หนูก็ต้องให้อภัยและเริ่มต้นใหม่ " (มารดาของมิเชลล์เอ่ยขึ้นเนื่องจากความเป็นห่วงลูกสาว) มารดา ของหญิงสาวได้แต่ถอนหายใจในความดื้อของสาวตัวเอง

เมื่อผู้เป็นแม่เตือนสติลูกทั้งสองคนแล้วท่านผู้หญิงแขไขก็ได้เดินออกจากห้องไปปล่อยให้สองสามีภรรยาได้ปรับความเข้าใจกัน

"คุณโอมานคะฉันรอใบหย่าจากคุณอยู่ค่ะ ไม่ว่าคุณจะหย่าหรือไม่หย่าเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดีคุณจะดึงรั้งฉันไว้ทำไม ... ในเมื่อวันนี้คุณมาที่นี่แล้วและเราก็อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาถ้าอย่างนั้นก็ให้แม่ฉันเป็นพยานในการหย่าของเราเลยก็ได้ค่ะ "

"พี่ไม่ยอมหย่าหรอก พี่ไม่หย่าใข่มุกเด็ดขาดพี่รักน้องคนเดียวและจะไม่มีวันรักผู้หญิงคนอื่น พี่พี่ได้แต่เฝ้ารอให้ไข่มุกกลับมากลับมาหาพี่พี่รอได้เสมอและพี่ก็ได้มีคนใหม่แล้วด้วย.... ยังไงยังไงพี่ก็ไม่ยอมหย่า "......โอเขาได้แต่บอกกับหญิงสาวพร้อมกับกอดหญิงสาวกระชับแน่นขึ้นกว่าเดิม

" พี่ รักไข่มุกนะ รักไข่มุกคนเดียว พอไข่มุกไม่อยู่ พี่ไม่เคยนอกใจเลยพี่ตั้งใจทำงานหวังว่าไข่มุกจะให้อภัยพี่ พี่ทำตัวดีขึ้นทุกอย่างเลยนะพี่ไม่ยุ่งกับใครเลย พี่ดีใจมากที่พี่มีลูกกับไข่มุก ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าพี่จะเป็นสามีที่ดีและจะเป็นพ่อที่ดีของลูกให้โอกาสพี่นะ ถ้าลูกโตขึ้นมาแล้วลูกรู้ว่าบอยไม่ใช่พ่อของเขาไข่มุกไม่คิดเหรอว่าเด็กจะเสียใจขนาดไหน ให้อภัยพี่เธอนั้แล้วเรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่"

"ปล่อยค่ะ" หญิงสาวได้บอกกับสามีตัวเองในขณะนี้

"ไม่ปล่อย พี่รักใครมุกคนเดียวพี่จะไม่ยอมให้น้องไปไหนอีกแล้ว".....เค้าได้บอกอย่างคนเอาแต่ใจตัวเอง เขายังคงกอดเธอไว้อยู่อย่างนั้นมินำซ้ำใบหน้าของเขายังซุกเข้าไปที่ซอกคอของหญิงสาวแล้วสูดดมมันอย่างเต็มปอดเค้าโหยหากลิ่นนี้มานานเหลือเกิน

เค้าได้แต่อดทนไม่ไปหาหญิงสาวเพราะเขาไม่ต้องการกวนใจเธอ เค้าได้แต่รอวันให้เธอกลับมา และในที่สุดหญิงสาวคนที่เขารักอย่างสุดหัวใจก็มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วเขาไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ดขาด

ขณะนั้น หนูดาหลายืนฟังอยู่ทางด้านหลัง ปรากฏตัวขึ้น ถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย และหนูน้อยเองก็สงสัยว่าคนที่มากอดแม่เธอนี้คือใครกัน

"คุณแม่คะพ่อบอยไม่ใช่พ่อของหนูหรอคะ "

" ฮือๆๆๆๆๆๆ " เด็กน้อยร้องไห้และเสียใจในสิ่งที่หนูดาหลาได้ยินอยู่ในขณะนี้ เด็กน้อยคิดมาตลอดว่าบ่อยคือพ่อของตัวเอง แต่มาวันนี้มีผู้ชายคนไหนก็ไม่รู้มากอดแม่ตัวเองและยังบอกก็เป็นสามีของแม่อีกเด็กน้อยได้แต่สับสวนแล้วร้องไห้

เมื่อโอมานเห็นหน้าลูกน้อยตัวเอง จึงปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ