SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 13

-The most-

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ผับของผมเอง ไม่ได้กินเหล้าหรอกแค่มาดูผับเท่านั้น ไม่ได้เข้ามาเช็คบัญชีผับสักทีเดี๋ยวเจ๊งตายห่า

“เฮีย เฮียเควินเฮียแอลมา” ไอ้เจสลูกน้องผมเปิดประตูห้องเข้ามาเรียกผมที่กำลังดูบัญชีรายรับรายจ่ายอยู่

“มึงไม่เคาะ?” ผมไม่เงยหน้าขึ้นไปมองมันแต่ถามถึงความมารยาททรามที่มันเพิ่งทำเมื่อกี้

“โถ่เฮีย หยวนๆ น่า ว่าแต่เฮียจะลงไปเลยไหม” มันไม่ยอมขอโทษที่มันไม่เคาะประตูไอ้เวรนี่แม่งน่าถีบจริง ๆ เลยว่ะ

“เสือก” ผมเงยหน้าตอบมันแค่นั้นแล้วก้มลงทำงานต่อ เลยได้ยินเสียงบ่นพึมพำของไอ้เจสก่อนที่มันออกจากห้องผมไป

ผมเช็คบัญชีเสร็จก็เดินลงมาที่โซน VIP ก็เจอกับไอ้เพื่อนรักสองคนที่กำลังนั่งดื่มแถมมีสาว ๆ นั่งขนาบข้างอีก ยอมใจพวกมันจริง ๆ

“ว่าไงไอ้ออสติน ทำหน้าเบื่อโลกลงมาเลยนะมึง” ไอ้แอลฟ่าทักผมด้วยเสียงกวนตีนเชี่ย ๆ แต่มันก็ไม่ได้รอคำตอบจากผมหรอกเพราะทันทีที่มันถามผมเสร็จมันก็หันไปจูบซอกคอผู้หญิงข้างกายมันทันที

“ถามกูแล้วไม่รอคำตอบไอ้ห่า” ผมนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามเด็กในร้านก็ยื่นแก้วเหล้าให้ผมทันที

“กูถามตามมารยาท” มันตอบเสียงอู้อี้แต่ก็ยังคงไม่ยอมผละจากผู้หญิงคนนั้น ไอ้ห่าหื่นฉิบหาย อยากขนาดนี้ไม่ขึ้นไปข้างบนวะ

“ไงมึง ไม่สนใจน้องเขาหน่อยล่ะ” ผมหันไปหาไอ้เควินที่นั่งคุยกับผู้หญิงอีกคนแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรมากมาย ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นอ่อยมันจนแทบจะขึ้นคร่อมได้แล้ว

“ไม่ว่ะช่วงนี้เริ่มเบื่อ ๆ ชีวิตแบบนี้ กูอยากหยุด” มันพูดแล้วจิบเหล้าในมือ

“พูดอย่างกับจะหยุดเพื่อใครสักคน” ผมถามมันแต่ในใจเริ่มรู้สึกแปลก ๆ แต่อย่า อย่าคิดว่าผมคิดไรกับมันนะครับ ไม่ใช่แบบนั้นแม้แต่นิดเดียว

“เออ กูจะหยุดเพื่อใครสักคน”

“ใคร?” ผมจ้องมันเขม็งทันที อย่าบอกนะว่ามันหมายถึงมินตรา

“หึ ๆๆ รอให้เขารับรักกูก่อนเดี๋ยวกูประกาศเอง เฮ้อ! ไปดีกว่าว่ะพูดแล้วก็คิดถึง” ไอ้เควินวางแก้วเหล้าแล้วก็ลุกเดินออกไปไม่สนใจจะบอกลาผู้หญิงข้างๆ หรือพวกผมสักคำ มันจะไปไหนอย่าบอกนะว่าไปหามินตรา!

“เป็นไรวะ นั่งมองตามไอ้วินตาเขม็งเชียว” ไอ้แอลฟ่าผละจากผู้หญิงข้าง ๆ แล้วหันมาถามผม มึงจะให้กูตอบยังไงวะว่ากูกลัวมันไปหาเมียกู!

“เปล่า” ผมตอบมันแค่นั้นแล้วยกแก้วเตกีล่าขึ้นกระดกเพียว ๆ

“เป็นห่าไรของมึง” ไอ้แอลพูดแค่นั้นก็หันไปสนใจผู้หญิงข้างกายต่อ

“กูกลับล่ะ” ผมแหงนหน้าไปมองนาฬิกาที่ตอนนี้มันเลยเที่ยงคืนมานิดหน่อยแล้วก็ลุกขึ้นทันที

“รีบจังวะ เจ้าของผับกลับก่อนแบบนี้กูขอให้ผับมึงเจ๊ง” ไอ้แอลหันมาบอกด้วยหน้าไร้อารมณ์ของมัน คำพูดแม่งว่ากวนตีนแล้วนะแต่หน้าของมันอ้อนส้นตีนมากกว่าอีก

“ถ้างั้นก็ขอให้มึงติดเอดส์พร้อม ๆ กับตอนที่ผับกูเจ๊งก็แล้วกัน” ผมบอกมันกลับแล้วเดินออกมาเลย หมดอารมณ์จะนั่งต่อ ไอ้เควินกลับไปเกือบชั่วโมงแล้วไม่รู้ว่าป่านนี้สองคนนั้นไปนัดเจอกันรึเปล่า

ถ้าเป็นอย่างที่กูคิดนะมึงได้ฉิบหายกันทั้งหมดแน่!

-ครึ่งชั่วโมงต่อมา–

ผมรีบบึ่งรถมาด้วยความเร็ว ปกติถ้าเข้าไปดูผับผมก็นอนที่นั่นล่ะครับคอนโดนี่นาน ๆ มาค้างเลยเพราะมันไกลจากผับฉิบหาย