SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 6

-มหาลัยวิทยาลัย-

“ฮาโหลว~ มินตราคนสวย” เสียงแมนนี่ที่เดินมากับมิลานตะโกนทักฉันที่นั่งรอพวกมันที่โต๊ะประจำของพวกเรา

“อื้อว่าไงพวกมึง มาช้าตลอดเลยนะ” ฉันยิ้มทักทายเพื่อนทั้งสองคนเหมือนอย่างเคย

“รถแม่งอย่างติดอ่ะ รู้งี้นะอยู่หอใกล้มอแบบมึงดีกว่า” มิลานนั่งลงแล้วบ่นตามประสามัน

“เออ ๆ อย่าบ่นน่าเดียวก็จบแล้ว อ่ะ กินซะกูซื้อไว้รอแล้ว” ฉันยื่นข้าวเหนียวหมูปิ้งเจ้าประจำของพวกเราให้มันสองคน ฉันอยู่หอใกล้มหาลัยเลยมีหน้าเตรียมเสบียงตอนเช้าให้เพื่อน ๆ ไม่งั้นสองคนนี้ไม่ได้กินข้าวเช้าแน่

“เลิศมากลูกสาวแม่” แมนนี่มองข้าวเหนียวหมูปิ้งของโปรดมันด้วยความพอใจแล้วรีบกินทันที ก่อนที่พวกเราจะขึ้นเรียน

หลังเลิกเรียนพวกเราก็มานั่งที่โต๊ะประจำเพื่อนั่งเม้าท์นั่งเล่นกันตามประสา

“มึง ๆ ใกล้ปิดเทอมแล้วนะไปเที่ยวทะเลกันดีไหม” อีแมนนี่เอ่ยชวนเพราะนี่ก็ใกล้จะปิดเทอมกันแล้ว เทอมหน้าก็ขึ้นปี 4 คงต้องแยกย้ายกันไปฝึกงาน ชีวิตนักศึกษาเริ่มสั้นลงไปทุกที

“เออดี ๆ ว่าแต่ไปทะเลไหนดีวะ ไปกระบี่ไหม ญาติกูมีบ้านที่นั่นติดหาดเลยนะ” มิลานยิ้มร่ารีบเสนอ เรื่องเที่ยวขอให้บอกโดยเฉพาะเที่ยวทะเลมิลานมันชอบมาก

“จริงไหมมึง ไป ๆๆ กูไปค่ะ ไปสองเสียงเพราะฉะนั้นอีมินมึงไม่ต้องออกเสียงแล้ว คะแนนเป็นเอกฉันท์” อีแมนนี่รีบตัดบท ฉันล่ะอ่อนใจกับมันจริง ๆ แล้วพวกมันสองคนก็เริ่มปฏิบัติการเสิร์จหาที่เที่ยว หาชุดโน่นนี่นั่น โดยที่มีฉันนั่งอือออกับพวกมันบ้างเป็นครั้งคราว

“มิน มิน อีมิน!”

“ฮะ! ว่าไงมีไร” ฉันสะดุ้งเมื่ออยู่ ๆ แมนนี่ก็ตะโกนเรียกฉันเสียงดัง

“มึงเป็นไรมินนั่งเหม่อมาทั้งวันแล้วนะ” มิลานพูดขึ้นแล้วมันสองคนก็จ้องหน้าฉัน จ้องแบบที่ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเลยทีเดียว

“เปล่าไม่มีไร เครียดเรื่องฝึกงานเทอมหน้าน่ะ”

“เฮ้อ! พวกเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วมินตรา มึงคิดว่ากูจะเชื่อไหม คนเก่งแบบมึงเนี่ยนะจะเครียดเรื่องฝึกงาน” มิลานพูดขึ้น

“อืม มึงทุกข์ใจอะไรตั้งแต่เช้ามิน บอกพวกกูได้ไหม” แมนนี่พูดขึ้นบ้าง นี่แสดงว่าพวกมันสังเกตอาการฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วใช่ไหม ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาพวกมันก็เห็นแววตาที่มีแต่ความห่วงใยของเพื่อนรักทั้งสองคนส่งมาให้ฉันทำให้น้ำตาที่พยายามกักเก็บไว้ทั้งวันไหลออกมาจนห้ามไม่อยู่