ท่านประธานไร้ใจ นิยาย บท 8

ที่คอนโดหรูมาเรีย

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆชาคริตเริ่มรู้สึกตัว เขาใช้แขนแกร่งของตัวเองควานหาร่างบางของเลขาสาวที่นอนอยู่กับเขาเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อพบกับความว่างเปล่า

ชาคริตค่อยค่อยลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองไปที่เตียงนอนเล็กกลับพบว่ามีแต่ร่างหนาของตัวเองไม่เจอร่างบางของเลขาสาวแล้ว

ชายหนุ่มจึงก้าวเท้าลงจากเตียง พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อของเลขาสาว

"มาเรีย...มาเรีย...เธออยู่ไหน ?

ชาคริตเดินตามไปทั่วห้องแต่ก็ยังไม่พบร่างของเลขาสาว เขาจึงเดินมาหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเธอทันที แต่ก็โทรไม่ได้เนื่องจากโทรศัพท์ของเค้าแบตหมด ชาคริตจึงได้แต่โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงนอนเบาเบาแล้วก็สายศรีษะเพราะแบตหมด

สายตาของเขาพลันมองไปเห็นเตียงนอน ของเลขาสาวซึ่งมีรอยเลือดจางจางอยู่บนเตียงนอนซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอและเขาเป็นคนพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอนั่นเอง

ชาคริตได้แต่อมยิ้มแล้วก็ลูบค้างตัวเองเบาเบาแล้วชายหนุ่มก็แต่งตัวแล้วเดินออกจากคอนโดทันที ตอนนี้ภายในใจเริ่มคิดถึงเลขาสาวขึ้นมาดื้อๆ ยิ่งเมื่อ ชายหนุ่มได้คิดถึงบทรักบนเตียงระหว่างเขาและเธอชาคริตปฎิเสธไม่ได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้เขามีความสุขแบบไม่รู้เบื่อ เค้าได้แต่อมยิ้มอย่างอารมณ์ดี

หลังจากออกจากคอนโดของมาเรียแล้วชาคริตตรงไปที่บริษัททันทีเพราะเขาคิดว่าเลขาของเค้าต้องมาทำงานอย่างแน่นอน แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดเมื่อเขาเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของมาเรีย หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าชาคริตเดินมาแต่ไกลเนื่องจากกลิ่นน้ำหอมของท่านประธานเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว มาเรียจึงยืนตรงและทำความเคารพทันที

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"

มาเรียยังคงรักษาระยะห่างระหว่างเธอและเขาเสมอ

"ทำงานไหวเหรอ"

ชาคริตถามพร้อมกับแสยะยิ้มเบาเบา แต่ทำให้ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยเพราะเธอนอนกับเขาแล้วทำไมเธอถึงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยกระโดดเกาะเขาเมื่อได้เจอเขาเดินมาหาแบบนี้

"ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะท่านประธาน...เอิ่ม...ดิฉันได้เตรียมเอกสารที่ท่านประทานให้หาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นเรียบร้อยแล้วนะคะ เอกสารทั้งหมดวางอยู่ที่โต๊ะทำงานของท่านประธานนะคะ"

มาเรียยังพูดหน้าตาเฉยไม่แสดงอาการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเค้าเลยแม้แต่น้อยทำให้ ท่านประธานชาคริตรู้สึกหงุดหงิดในใจเบาเบา ที่หญิงสาวไม่คลั่งไคล้ใหลหลงเค้าเหมือนผู้หญิงคนอื่น

"อืม...ดี...ทำงานตามที่สั่งได้ดี ! เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงแฝงใว้ด้วยอำนาจ

มาเรียได้แต่พยักหน้าแบบนอบน้อมใส่ท่านประธาน

"ชงกาแฟมาให้ฉันด้วยแก้วนึง !

เค้าออกคำสั่ง

"ค่ะท่านประธาน"

เมื่อสั่งเสร็จเค้าก็เดินเข้าไปภายในห้องทำงานทันที ส่วนมาเรียก็เดินไปชงกาแฟให้กับท่านประธานตามคำสั่ง

"โอ้ยจะรอดไหมเนี่ยเรา"

มาเรียได้แต่บ่นอุบอิบคนเดียว ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเลยแต่ก็ต้องแบกสังขารมาทำงานเพราะไม่อยากโดนไล่ออกเพราะที่นี่เงินเดือนดีสวัสดิการดี

"อดทนเอาไว้นะมาเรีย...เธอต้องผ่านมันไปให้ได้...จำเอาไว้ว่าท่านประธานกับเธอมันคือความผิดพลาด...ฉันไม่น่าเชื่อใจไอ้ผู้ชายมาใหม่ข้างห้องเลยจริงๆ อุตส่าห์ทำมาตีเนียนบอกว่าบ้านใกล้เรือนเคียงเอาน้ำส้มคั้นสดมาให้ดื่มที่ไหนได้แอบวางยาเราเหรอ หึ !

มาเรียได้แต่เจ็บใจ หญิงสาวชงกาแฟไม่นานตอนนี้ก็ได้เดินกลับมาหาท่านประธานหนุ่มพร้อมกับถ้วยกาแฟและถาดที่อยู่ในมือ แต่เมื่อมาเรียเข้ามาในห้องของท่านประธานก็ต้องแอบตกใจเล็กน้อยทั้งที่ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย แต่หญิงสาวก็เคยได้ขึ้นชื่อว่าเคยนอนกับเขาและที่สำคัญเขาคือคนแรกของเธอหญิงสาวจึงจะอดน้อยใจตัวเองไม่ได้เมื่อได้เห็นภาพตำตาต่อหน้า

"เข้ามาห้องท่านประธานทำไมไม่รู้จักเคาะประตูฮะ ! ยัยเลขาหน้าจืด !

ตอนนี้เบนล่าดาราสาวสวยเสียงแว๊ดดังขึ้นมาในขณะที่เธอกำลังนั่งตักของท่านประธานอยู่และก้นของเธอก็กำลังบทขยี้อยู่กับดุ้นยักษ์ของท่านประธาน

"ขอโทษค่ะท่านประธาน...ขอโทษค่ะคุณเบนล่า...ดิฉันขอเสิร์ฟกาแฟแล้วจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"

มาเรียพูดแบบไม่กล้าสบตาท่านประธาน เพราะว่ากลัวโดนเค้าดุ

"เย็นนี้คุณชาคริตไปทานดินเนอร์กับเบนล่านะคะ"