เข้าสู่ระบบผ่าน

ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา นิยาย บท 4

ซึ่งพวกนางจะไม่ยอมรับเรื่องสกปรกๆแบบนี้อย่างเด็ดขาด!

เหล่าบรรดาผู้คนที่มามุงดูต่างก็รับรู้นิสัยใจคอของแม่เฒ่าเซี่ยงเป็นอย่างดี และแววตาก็เผยการเยาะเย้ยถากถางออกมาอย่างชัดเจน

แม่เฒ่าเซี่ยงยังคงหน้าด้านหน้าทน พร้อมกับพูดด้วยไหวพริบที่ฉับไวขึ้นมาว่า“เจ้าทำร้ายลุงสามจนบาดเจ็บ เงินห้าตำลึงนั่นก็ถือว่าเป็นค่าหยูกยาก็แล้วกัน นังเด็กนี่ใจดำเสียจริงๆ กล้าที่จะถือมีดมาฟันลุงของตัวเองได้ นี่ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้าเลยนะ!”

และซูหวั่นก็รู้ดีว่าตัวเองจะต้องอาศัยตอนที่มีคนอยู่มากๆในการอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ชัดเจน“มีดเล่มนั้นมันไม่มีตาตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ลุงสามถือเชือกเข้ามาจะมัดข้า ข้าก็ไม่รู้ว่ามันไปทำร้ายโดนลุงสามได้ยังไงเหมือนกัน ฮือฮือ!”

จะแข่งร้องไห้กันใช่ไหม นางก็ทำเป็นเหมือนกันนะ!

เมื่อเห็นว่าซูหวั่นร้องไห้คร่ำครวญออกมา ซูลิ่วหลางก็ร้องไห้ตามไปด้วย และนางหลี่ก็ร้องไห้แทบขาดใจขึ้นมาเหมือนกัน

โดยที่เพื่อนบ้านที่มามุงดูต่างก็รู้สึกสงสารขึ้นมาอย่างจับใจ

ดูสิ พวกนี้บีบบังคับทั้งสามคนขนาดนี้เลยเหรอ!

ซึ่งหลี่เจิ้งก็ต้องเอนเอียงไปทางคู่แม่ลูกที่น่าสงสารคู่นี้เป็นธรรมดา เขาถลึงตาใส่แม่เฒ่าเซี่ยง แล้วพูดว่า“ใครเป็นคนที่เอาเงินห้าตำลึงไปก็ต้องชดใช้คืนเขา ต่อไปอย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก มันจะกระทบกับชื่อเสียงของหมู่บ้านได้ ลูกสาวลูกชายบ้านไหนๆก็ต้องตบแต่งออกเรือนกันทุกคนนะ!”

และขอถามหน่อยว่า ใครจะยอมให้ลูกสาวของตัวเองแต่งเข้าหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่แบบนี้ด้วย?

เหล่าบรรดาเพื่อนบ้านยังคงพูดวิพากษ์วิจารณ์ต่อไปอีกว่า“หลี่เจิ้งพูดถูก แม่เฒ่าเซี่ยง เจ้าคืนเงินห้าตำลึงนั่นให้สกุลเจิ้งไปเถอะนะ อาการบาดเจ็บที่มือของฉางโซว่มันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลย ทาเขม่าขี้เถ้าสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว”

แค่บาดแผลเล็กๆน้อยๆแบบนั้น หายาสมุนไพรทาสักหน่อยก็หายดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้เงินถึงห้าตำลึงมารักษาหรอกนะ

ใครที่มีความคิดต่างก็สามารถมองออกว่าแม่เฒ่าเซี่ยงอยากที่จะฮุบเงินห้าตำลึงนั้นเอาไว้เสียเองต่างหาก

มันก็ใช่ ใครให้บ้านสองไม่เป็นที่โปรดปรานแบบนี้ล่ะ

แม่เฒ่าเซี่ยงในใจโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ แต่นางรู้ดีว่า หากขืนยังทำให้เรื่องนี้บานปลายต่อไป หลี่เจิ้งจะต้องไปแจ้งเจ้าหน้าที่อย่างแน่นอน

ซึ่งมันก็จะทำให้เรื่องบานปลายใหญ่โต และลูกหลานบ้านนี้ยังจะต้องใช้ชื่อเสียงในการหาคู่ครองอยู่นะ

ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

“รู้แล้วล่ะ อย่ามาเป็นกังวลแทนข้าหน่อยเลย เวลานี้บ้านของพวกเจ้าไม่ทำกับข้าวกันเหรอไง อย่ามายืนออกันอยู่ที่ประตูบ้านข้าแบบนี้ ไปไปไป รีบออกไปเร็วเข้า!”

“พวกข้าก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของเจ้าหรอกนะ!”

บทที่ 0004 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา