วิวาห์จำยอมยอม ชีรัน~อันดา ภาคต่อจากรักหมดใจคุณเลขา นิยาย บท 38

"แล้วอันดาได้เจอชีรัน บ้างไหมลูก"

"ก็ตั้งแต่สามเดือนที่แล้วที่เค้าเข้ามาหาที่ออฟฟิศ อันดาก็ไล่ไปบอกไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกรำคาญ เค้าก็เลยหายไปเลยค่ะ " อันดาหน้างอน้อยใจสามี ตอนนี้ฮอร์โมนแห่งความเป็นแม่มันก็แล่นพุ่งพล่านไปหมด

"พอเค้าไม่มาก็รอเค้าล่ะสิใช่มั้ย หืม"

"เปล่าาาาา (เสียงสูง) ค่ะใครบอกว่ารอ !!!

"ให้มันจริงเถอะ ... สามีง้อเพราะเขารักอย่าถือทิฏฐิให้มันมากเลยเดี๋ยวลูกออกมาก็ไม่มีพ่อหรอกมัวแต่เล่นตัว"

"คุณแม่คะ เดี๋ยวนี้ซิงเกิ้นมัม คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวออกจะเยอะแยะ"

"แต่แม่ก็อยากให้หลานของแม่มีความสุขมีพ่อมีแม่ครบเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบนะ"

" ใช่ลูก !!! อะไรอะไรก็ให้อภัยกันไปซะเถอะ เห็นเขาว่าตอนนี้ก็พยายามปรับตัวอยู่นี่พ่อลูกเขยตัวดีน่ะ...." ผู้เป็นพ่อได้บอกกับอันดา

" แม่อยากให้อันดาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่สุดนะลูก "

"แล้วอันดาจะเก็บเอาไปคิดดูนะคะ"

"เมื่อวานแม่ก็เพิ่งทานข้าวกับแม่ของชีรันมา แม่เค้าก็ถามว่าอันดาเป็นยังไงบ้างแม่ก็บอกว่าสบายดี แต่แม่ก็อยากจะบอกเค้านะว่าเค้ากำลังจะมีหลานแล้ว ถ้าไม่ติดว่าแม่รับปากอันดาไว้แล้วแม่คงต้องบอกแน่แน่ว่าพวกเรากำลังจะมีหลานแล้ว "

"ไม่รู้วันนี้พรุ่งนี้ก็ต้องรู้อยู่ดีพ่อว่าอันดาบอกเขาไปตามตรงเถอะ.... รู้ไหมว่าเด็กอยู่ในครรภ์รับรู้ความเครียดของแม่ และรับรู้ความสุขของแม่ไปพร้อมพร้อมกันนะลูกอารมณ์สื่อถึงกันนะกับคนที่อยู่ในท้องของเรา " ผู้เป็นพ่อบอกด้วยความห่วงใย

"แล้วถ้าอันดาบอกเค้าไปว่าอันดาท้องแล้วถ้าเกิดว่าเค้าไม่ยอมรับอันดากับลูกละคะ "

" ถ้าอันดาไม่ท้องกับสามีเค้าจะคิดว่าอันดาท้องกับใครล่ะลูกถามแปลกแปลกนะเราเนี่ย ??? ผู้เป็นแม่ได้แต่ส่ายหัวกับความคิดของลูกสาว

"ก็เค้าเคยเห็นอันดากับนำชินค่ะตอนนั้นอยู่ด้วยกัน ถ้าเกิดเค้าคิดว่าเป็นลูกของดำชินละคะ !?

"ถ้าเค้าคิดยังงั้นก็ปล่อยเขาไป เราก็หย่ากันแล้วพ่อก็จะเลี้ยงหลานของพ่อเอง คนเป็นสามีภรรยากัน ถ้ามัวแต่ไปเชื่อคนอื่นคิดเองเออเองโดยที่ไม่ถามหรือว่าไต่ตรองเพราะว่าคนแบบนี้ก็ไม่ควรเป็นพ่อคนหรอก "

"แม่ว่าชีรันเค้ารักอันดามากนะลูกมีอะไรค่อยค่อยคุยกัน"

"ก็ได้ค่ะถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวอันดานัดเค้ามาหาที่ออฟฟิศค่ะ"

"ไม่ต้องห่วงนะลูกพ่อกับแม่อยู่ทางนี้แล้ว ค่อยค่อยคุยกัน อย่ามัวแต่ใส่อารมณ์ คิดไว้ว่ายังไงเรายังมีตัวเล็กอยู่ในท้อง พ่อคอยสนับสนุนอันดาอยู่ตรงนี้นะ "

"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"

เมื่อคุยกับพ่อและแม่เสร็จอันดาเดินขึ้นห้องนอนพักผ่อนเธอดูนาฬิกาตอนนี้เวลา 22.00 น. แล้วเธอคิดว่าชีรันคงยังไม่นอนเดี๋ยวโทรนัดให้มาเจอที่ออฟฟิศพรุ่งนี้ดีกว่า

กริ้งงงงงง

เสียงโทรศัพท์ของชีรันดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมาดีใจมากที่ชื่อของอันดาโทรหาเธอ ใจของเค้าเต้นโครมครามดีใจมากเมื่อภรรยาโทรหาตอนดึก

" สวัสดีครับอันดาพี่คิดถึงจังเลย "

"พรุ่งนี้เช้าคุณช่วยมาหาอันดาที่ออฟฟิศหน่อยได้ไหมคะ"

"ได้สิครับให้ไปตอนนี้ยังได้เลย" เสียงของชีรันนั้นเต็มไปด้วยความสุข

"ได้คืบจะเอาศอกนะ"

"ขอถามก่อนพรุ่งนี้ไม่ได้จะจับพี่เซ็นใบหย่าใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่ขอตอบเลยว่าไม่ไป !

"มีหลายหลายอย่างอยากจะคุยกับคุณค่ะ จะมาหรือไม่มาก็ตามใจ แค่นี้นะคะ...ติ๊ด !