ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 19

ตอนที่19 ความบ้าคลั่งภายในรถ 1

“น่าเบื่อ!”

ดนุพลเหลือบมองจักรกฤษที่ออกไอเดียแผลงๆ นี้ด้วยสายตาเย็นชา เขาโอบเอวบางของปาลีเอาไว้แล้วลุกขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ“พวกนายอยากเล่นก็ไปเล่นกันเองเถอะ ฉันคงไม่เอาด้วยหรอก กลับก่อนดีกว่า”

พูดจบก็กระชับอ้อมแขนกอดที่ปาลีอยู่แล้วพาเดินออกจากห้องส่วนตัวนั้นไป

“เฮ้ ดนุพล นายไม่เห็นจะต้องใจแคบขนาดนั้นเลย หรือว่านายคิดจะจริงจังกับคนนี้?”

จักรกฤษมองดนุพลอย่างอึ้งๆ ดวงตาเลื่อนมาหยุดที่ร่างกายของปาลี ในใจก็อดยอมรับไม่ได้ว่า ปาลีนั้นไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงที่เขาพบเจออยู่ทุกๆ วัน ตัวเธอเหมือนมีออร่าของความใสซื่อและบริสุทธิ์ที่ทำให้คุณไม่อาจดูหมิ่นได้

ดนุพลเปิดประตูพาปาลีเดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของจักรกฤษ

นัฐพงษ์ยิ้มกว้าง ดูเหมือนว่าคราวนี้ดนุพลจะจริงจังแล้ว

นิทัศน์สีหน้าเย็นชาขึ้นกว่าเดิม มองดูสาวน้อยที่เคยปฏิเสธเขาแบบเด็ดขาด ตอนนี้กลับลอยอยู่ในอ้อมแขนของดนุพลอย่างหัวดีและน่ารัก ในใจของเขาก็ร้อนรุ่มอยากจะระเบิดออกมาให้ได้ ความรู้สึกแบบนี้มันแย่สุดๆ

ปาลีตามดนุพลออกมาจากห้องส่วนตัวนั้น แต่ในใจก็ยังเป็นห่วงปิยะ เธอกระตุกแขนเสื้อของดนุพล เอ่ยถามอย่างกังวล “พวกเขาจะเล่นเกมไพ่ถอดเสื้อผ้านั่นจริงๆ เหรอ เพื่อนของฉันยังอยู่ข้างในนะ”

ดนุพลเข้าใจดีว่าเพื่อนที่ปาลีพูดถึงคนนั้นคือปิยะ“ไม่ต้องห่วงหรอก แค่เพื่อนของเธอไม่เล่นด้วย นิทัศน์เองก็บังคับเพื่อนของเธอไม่ได้หรอก เขามีนิสัยแบบนั้นแหละ”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้คุ้นเคยกับนิทัศน์มากนัก ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้มาพบปะกันเพียงไม่กี่ครั้งเพื่อคุยเรื่องโปรเจคเท่านั้น แต่คนอย่างนิทัศน์นั้นมีหยิ่งผยองเข้าไปถึงธาตุแท้แล้ว เขาชื่นชอบให้อีกฝ่ายตกลงปลงใจมากกว่า ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่อาจจะไปบังคับได้

“นั่นก็จริงอยู่”ปาลีพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้วตอนนี้จะไปไหนกันดีล่ะ?”พอออกมาจากคลับAisne ดนุพลก็พาปาลีมาขึ้นรถของเขา

“ไปไหนก็ได้ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน”

พอนึกถึงบ้านที่มีแต่เสียงของรฐากับขวัญชีวีผลัดกันร้องครางดังระงมไปทั่ว ปาลีก็เกิดคลื่นไส้ขึ้นมา

ดนุพลได้ยินแบบนั้น ก็ย่นคิ้วเล็กน้อย เขายื่นแขนออกแล้วโอบร่างของปาลีให้มานั่งบนตักของเขา อกกว้างแนบชิดกับแผ่นหลังของปาลี ก้มหน้าลงขบที่ใบหูของปาลีทีนึง เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน“ถ้าอย่างนั้นก็ไปบ้านฉันดีไหมล่ะ?”

ดนุพลยิ้มบางๆ“ฉันบอกว่าได้ก็คือได้สิ เธอนั่งแบบนี้แหละ เธอขับรถเป็นไหม?”

“ไม่เป็น”ปาลีส่ายหน้า เธอไม่ได้ซื้อรถยนต์ ก็ต้องขับรถไม่เป็นอยู่แล้ว

“งั้นฉันสอนเธอเอง”ดนุพลคว้ามือของปาลีมาวางที่พวงมาลัยรถ จากนั้นก็ค่อยๆ เริ่มสอน

การขับรถนั้นไม่ยาก ภายใต้การสอนของดนุพล ปาลีก็พอจะเข้าใจขึ้นมาแล้วบางส่วน เธอนั่งอยู่บนตักของดนุพล สองมือจับพวงมาลัยเอาไว้อย่างมีความสุขราวกับเด็กน้อยที่เพิ่งจะได้ลูกอมมา

มองดูรอยยิ้มที่เหมือนกับดอกไม้บานสะพรั่งของปาลี ดนุพลก็อดมีความสุขอยู่ในใจไม่ได้

ท่าทางของทั้งสองนั้น พอดนุพลก้มหน้าลง ก็สามารถมองเห็นทรวงอกขาวนวลข้างในคอเสื้อของปาลีที่กระเพื่อมไปกับจังหวะ ขับเคลื่อนของรถได้ตรงๆ สั่นเทาไปชั่วครู่หนึ่ง ทันใดนั้นความต้องการที่พยายามกดเอาไว้อย่างยากลำบากเมื่อก่อนหน้านี้ก็พุ่งสูงขึ้นมาอีกครั้ง มือข้างขวาที่ว่างอยู่ก็เลื้อยเหมือนงูเข้าไปในคือเสื้อของปาลี คว้าเอาก้อนเนื้อกลมกลึงข้างในนั้น แล้วบีบขยำอย่างสนุกมือ

“อ๊ะ.......”

ปาลีที่กำลังตั้งใจเรียนขับรถอยู่เมื่อโดนสัมผัสอย่างกะทันหันจากดนุพลไปก็เผลอร้องออกมา รีบเอ็ดด้วยเสียงสั่นเครือ“ทำอะไรของเธอน่ะ ตอนนี้ขับรถอยู่ แบบนี้มันอันตรายนะ......”