ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 38

ตอนที่ 38 ไปบ้านฉันเถอะ

หลังจากดิ้นรนอยู่นาน แม้จะตอบโต้อย่างบ้าคลั่ง ปาลีก็ไม่ได้คิดว่า มือทั้งสองที่ดึงกลับมา เล็บมือแหลมคมจะไปโดนใบหน้าหล่อของรฐาโดยไม่ได้ตั้งใจ เล็บของเธอข่วนเข้าอย่างแรง พริบตาเดียว ก็ทำเอาใบหน้าซ้ายขวาของรฐามีรอยเลือดขึ้นมา

”อ๊าก!”

รฐาร้องอย่างเจ็บปวด กุมใบหน้าของตนไว้ เจ็บจนได้แต่ส่ายหน้าไปมา จะไปมีกะจิตกะใจวุ่นกับปาลีได้อย่างไร ส่วนแข็งขืนที่ตั้งชูขึ้นมาก่อนหน้านี้ ในตอนนี้ ก็ถูกความเจ็บแสบร้อนบนใบหน้า ทำเอาอ่อนตัวลงในที่สุด

ปาลีเองก็หวาดผวากับการกระทำรุนแรงของตนเอง ในตอนนั้นเธอเองก็ไม่กล้าหยุดอยู่กับที่ หมุนตัววิ่งออกไปจากห้องครัว แม้กระทั่งห้องนั่งเล่นก็ไม่กล้าอยู่แล้ว จึงรีบพุ่งออกจากประตูไป

”ปาลี เป็นอะไรไปน่ะ.......”

ข้างหลังเธอมีน้ำเสียงเป็นห่วงจากพ่อดังตามมา

แต่ตอนนี้ปาลีกลัวไปหมดแล้ว จะไปกล้าหยุดเพื่อตอบคำถามได้อย่างไร เพื่อที่จะรีบวิ่งออกไปให้เร็ว ปาลีก็รีบถอดรองเท้าส้นสูงของตนออกไปวิ่งเท้าเปล่าอย่างรวดเร็วลงมาข้างล่าง

แต่ข้างล่างนั้นว่างเปล่าไม่มีอะไรอยู่ ดนุพลขับรถจากไปแล้ว

ปาลีใจลอยไปครู่หนึ่ง ก็รีบออกวิ่งทั้งเท้าเปล่าจากเขตอยู่อาศัยนี้ ไม่มองว่าใต้ฝ่าเท้าจะมีเศษหินหรือไม่ มีเศษแก้วหรือไม่ มีเข็มหรือไม่ ไม่สนว่าใต้ฝ่าเท้านุ่มของเธอจะเจ็บปวดขนาดไหน เจ็บปวดจนทนไม่ได้ ปาลีสนเพียงแค่จะวิ่งออกไปข้างนอกให้เร็วที่สุด บ้าคลั่งจนลืมทุกสิ่ง

ในตอนนั้น ในหัวของเธอมีเพียงเป้าหมายเดียว นั่นก็คือหนีออกห่างจากรฐา หนีไปยิ่งไกลยิ่งดี ยิ่งไกลยิ่งปลอดภัย

ประมาณสิบนาทีให้หลัง ในที่สุดปาลีก็วิ่งไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด ฝ่าเท้าของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล มีคราบเลือดไหล ทุกก้าวย่างของเธอก็จะมีรอยเลือดรูปฝ่าเท้าอยู่ที่พื้น ทำเอาผู้คนที่เดินตามถนนหันหลังกลับมามอง

บางคนก็ตะลึงกับข้างล่างกระโปรงทำงานที่มีเรียวขายาวสวยของเธอ จองตาไม่กระพริบอยู่นานสองนาน บางคนก็ตกตะลึงกับทุกย่างก้าวของเธอที่มีรอยเท้าเป็นรอยเลือด พากันนึกคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่สวมรองเท้าแล้วเอาแต่วิ่งอย่างบ้าคลั่ง น่าจะเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

เผชิญหน้ากับสายตาแปลกๆ ของผู้คนที่จับจ้องมา ปาลีทำแค่อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วค่อยๆ ก้าวเดินต่อไป กระเป๋าของเธอยังอยู่ที่บ้าน ตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัว โทรศัพท์ก็โดนรฐาทำพังไปแล้ว ตอนนี้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะไปที่ไหนดี?

ตอนที่ปาลีกำลังลังเลไร้หนทางอยู่นั้น ข้างหลังก็มีเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นมา “ปาลี?”

ปาลีหยุดเดิน เอี้ยวตัว แล้วมองไปข้างหลังตนเอง ใต้แสงอาทิตย์ มีธวัฒน์ที่สวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีน ดูเรียบง่ายสะอาดสะอ้าน ใบหน้าหล่อเหลาอ่อนเยาว์ชวนให้หลงใหลเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม เขาดูกังวลและซูบผอมลงไปพอสมควร