ยั่วรักประธานเย็นชา(NC+) นิยาย บท 41

ตอนที่ 41 เลือดกำเดาไหล

ในตอนนั้น จู่ๆ โทรศัพท์ของปิยะก็ดังขึ้นมา พอรับสาย ก็เป็นนิทัศน์ที่โทรมา ชวนเธออกไปข้างนอกด้วยกัน

ปิยะดีใจจนเผลอทำโทรศัพท์หล่น รีบเปลี่ยนชุดแต่งหน้าอย่างรวดเร็ว พลางบอกกับปาลี “ปาลี วันนี้เธอนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านฉันนี่แหละ ฉันมีธุระต้องออกไปข้างนอกหน่อย เย็นนี้อาจจะไม่ได้กลับมานะ”

“เธอจะออกไปข้างนอกเหรอ? ไปไหนน่ะ?”

ปาลีตกใจ ผ้าขนหนูที่วางอยู่บนหน้าอกร่วงลงกับพื้น

ปิยะก้มตัวลง จากนั้นก็เปิดประตูยื่นผ้าขนหนูให้กับธวัฒน์ที่อยู่ข้างนอก ให้เขาไปน้ำร้อนบิดผ้ามาใหม่ แล้วเอากลับมาประคบให้ปาลี พอทำทั้งหมดนี้เสร็จถึงพูดขึ้น “ท่านประธานเรียกฉันออกไป เธอว่าฉันไม่ไปได้เหรอ? เอาน่า เธออยู่ในนี้คนเดียว ธวัฒน์ไม่ทำอะไรเธอหรอก เขาเป็นสุภาพบุรุษคนนึงนะ!”

ปาลีที่ถูกอ่านความคิดออก ก็ก้มหน้าอย่างอายๆ ย่นจมูกทำหน้าตาตลกใส่ปิยะ “ไปเถอะ ไปเถอะ ยัยคนทิ้งเพื่อนไปหาผู้ชาย”

ปิยะหัวเราะหึหึ ยอมรับเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วพุ่งตัวออกจากห้องนอน ตอนที่กำลังจะไป ก็ยังไปกระซิบข้างหูธวัฒน์สองคำ “กระจก!”

ธวัฒน์สะดุ้งเล็กน้อย ในตอนนั้นไม่ได้เข้าใจว่าที่ปิยะพูดมาหมายถึงอะไร แต่แป๊บเดียวก็เข้าใจขึ้นมา

ตอนหลังจากที่ผ้าขนหนูผืนร้อนเริ่มค่อยๆ เย็นลง ปาลีก็แง้มประตูเปิดออกเล็กน้อย ส่งผ้าขนหนูให้กับธวัฒน์ที่รออยู่ข้างนอก

แต่ตอนที่ธวัฒน์อยู่ที่ตรงร่องประตูที่แง้มออกมา ก็มองเห็นกระจกบานหนึ่งข้างในห้องนอน กระจกอยู่ตรงหน้าของปาลีพอดี แน่นอนเลยว่า ภาพสะท้อนในกระจกสามารถเห็นเรือนร่างท่อนบนของปาลีได้อย่างชัดเจน ทรวงอกทั้งสองที่มีผ้าขนหนูร้อนประคบอยู่บวมแดงเสียจนยิ่งดูเต่งตึงขึ้นไปอีก ดูงดงามเป็นที่สุด

เพียงแวบเดียว ผ้าขนหนูในมือธวัฒน์ก็ร่วงลงพื้น เลือดในตัวพลุ่งพล่านไปหมด ท่อนล่างก็พลันแข็งตัวขึ้นมา ความร้อนสายหนึ่งพึ่งขึ้นจนสุดสมอง ธวัฒน์รู้สึกเพียงว่าจมูกร้อนขึ้นมา เลือดสองสายไหลลงมาจากจมูกโด่งได้รูปของเขา หยดลงไปในอ่างน้ำร้อนข้างกาย น้ำร้อนทั้งอ่างก็ถูกเจือด้วยสีแดง

“ธวัฒน์ ฉันไม่ต้องประคบแล้วล่ะ ขอบใจนะ”

ปาลีไม่รู้เลยว่าร่างท่อนบนอันเปลือยเปล่าของตนถูกธวัฒน์ที่อยู่ข้างนอกเห็นเข้าแล้ว ยิ่งไม่รู้ไปอีกว่าพอธวัฒน์เห็นเข้าแวบหนึ่งก็เลือดกำเดาไหลออกมา หลังจากพูดขอบคุณแล้ว เธอก็ปิดประตูล็อก จากนั้นก็ปีนขึ้นเตียงเข้านอนไป

ตอนเช้าก็มัวแต่ถูกดนุพลจับทำไปทำมาอยู่พักใหญ่ ตอนบ่ายก็ยังมาโดนรฐาล่วงละเมิดเข้าอีก เธอเร่งรีบวิ่งเท้าเปล่าหนีไปไกลตั้งขนาดนั้น วันนี้เธอเหนื่อยล้ามากจริงๆ

พอเอนตัวลงบนเตียง ไม่ถึงหนึ่งนาที ปาลีก็เข้าสู่ห้วงความฝันไปเรียบร้อย

ปาลีร้องอย่างตกใจ จู่ๆ ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา

แต่พอเลื่อนสายตาขึ้นไปมองธวัฒน์ที่มีสีหน้าเป็นห่วง จริงใจ แล้วท่าทางที่อุ้มเธอเองก็ดูซื่อตรงสุดๆ ดูไม่มีทีท่าฉวยโอกาสเย้าแหย่เธอ ปาลีก็อดคิดว่าตนเองนั้นขี้ระแวงมากจนเกินไปแล้ว แล้วยังดูถูกนิสัยของคนอย่างธวัฒน์อีก เธอจึงยิ่งทำตัวว่าง่ายไม่ดิ้นหนีอ้อมแขนของธวัฒน์

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวหันหน้าเข้าหากัน แล้วปาลีก็บอกว่าต้องไปทำงาน

จริงๆ แล้วธวัฒน์ไม่เห็นด้วย แต่ตอนนี้เขาก็เปลี่ยนใจปาลีไม่ได้ จึงได้แต่ตามหลังปาลีออกมา เรียกแท็กซี่มาที่บริษัทโจวกรุ๊ป พอกำลังจะไป ก็เตือนปาลีซ้ำไปซ้ำมาว่าอย่าเดินเยอะนัก แผลที่ใต้เท้าจะได้ไม่เปิดออก

ปาลีพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง บอกกับเขาว่า งานของเธอส่วนใหญ่แล้วก็นั่งอยู่กับที่ในห้องทำงาน ไม่ต้องเดินไปไหนมาไหน ธวัฒน์จึงได้วางใจแล้วจากไป

ปาลีค่อยๆ เดินเข้าอาคารบริษัทไป อยากจะใช้ลิฟต์ขึ้นไปทำงานที่ห้องทำงาน แต่พอได้ยินเสียง ติ๊ง จากลิฟต์สำหรับท่านประธานที่อยู่ข้างกายดังขึ้นมาแล้วเปิดออก นิทัศน์กับปิยะก็เดินออกมาจากข้างในนั้น

นิทัศน์เลื่อนสายตาขึ้นมามองปาลีที่เมื่อวานไม่มาทำงานทั้งวัน ก็พูดขึ้นมาด้วยใบหน้าไม่แยแส “ไม่ต้องเข้าห้องทำงานแล้ว ตอนนี้ฉันจะออกไปนอกเมืองคุยเรื่องแผนงานสักหน่อย เป็นถึงหัวหน้าเลขาของฉัน ทำไมเธอถึงได้ไม่มาทำงานนะ ไปด้วยกันสิ!”