ยั่วรักท่านประธาน นิยาย บท 6

วันต่อมา..

"เธอใส่อะไรก็สวยจริงๆ นะ" ขนาดอัญญารัตน์เป็นผู้หญิงยังอดที่จะชมไม่ได้

"สวยแล้วใช่ไหม" คนึงหาหันกลับไปมองตัวเองในกระจก เธอไม่ค่อยชอบแต่งเนื้อแต่งตัวเท่าไรก็เลยดูแปลกตา

"สวยสิ ฉันว่าแบบเธอเป็นดาราได้สบายเลยนะ เอาไหมเดี๋ยวฉันจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้"

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรารีบไปทำงานกันเถอะ" มือเรียวยื่นไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมอีกชั้น เพราะชุดที่เธอใส่ไม่ต้องการให้ใครทั่วไปเห็น

[บริษัทเสรีวิวัฒน์]

ตั้งแต่เดินเข้ามา พนักงานไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างก็มอง เพราะใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันมันทำให้สะดุดตาใครหลายคน

วันนี้คือวันที่สองที่เธอมาทำงานที่นี่ และหวังว่าคงไม่ใช่วันสุดท้ายเหมือนที่คุณเลขาพูด

เป็นเจ้าของบริษัททำไมต้องมาแต่เช้าขนาดนี้ด้วย ..พอมาถึงก็เห็นต้นสนผู้ช่วยคนสนิทเดินอยู่แถวนั้น แสดงว่าผู้เป็นนายก็ต้องมาแล้วเช่นกัน

"นี่เธอวันนี้ไม่ต้องออกมาเพ่นพ่านนะ" ในขณะที่สั่งดอกอ้อก็มองดูใบหน้าของคนึงหา เพราะวันนี้เธอแต่งหน้าทำผมแถมชุดที่สวมใส่ก็ดูเซ็กซี่มาก ถึงแม้ว่าจะมีเสื้อคลุมแต่ก็พอจะมองเห็น

"แล้วจะให้ฉันทำอะไรคะ"

"อยู่แค่ในห้องเครื่องดื่มแล้วกัน มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวจะเรียก"

"ค่ะ" คนึงหาก็เลยเดินเข้าไปในห้องที่จัดเตรียมเครื่องดื่มเพื่อผู้บริหาร

เราจะทำยังไงดีถึงจะเข้าใกล้ตัวไอ้บอสขี้เก๊กนั้นได้

"ทำไมห้องนี้มันอบอ้าวจัง" หญิงสาวรีบถอดเสื้อคลุมออก พร้อมกับสะบัดผมไปมาเพื่อจัดทรง และส่องดูเรือนร่างของตัวเองผ่านกระจกของตู้โชว์

"ไปไหนกันหมด" ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา เปิดประตูห้องทำงานออกมาหวังจะขอกาแฟ แต่ไม่เจอใครอยู่ที่หน้าห้อง "......" เขาคิดว่าคงจะอยู่ในห้องกาแฟก็เลยเดินมาดู แต่สิ่งที่เห็นคือด้านหลังของผู้หญิงที่ทำให้เขาถึงกับละสายตาไปไหนไม่ได้เลย

จังหวะนั้นเงาของผู้ชายที่กำลังจ้องมองมาก็ได้ปรากฏขึ้นในกระจกที่เธอกำลังส่องอยู่ หญิงสาวค่อยๆ หันกลับมาแบบช้าๆ

"ท่านประธานต้องการอะไรคะ"

"เธอนั่นแหละต้องการอะไร"

"ฉันเหรอคะ" โอกาสมาถึงแกแล้วคนึง..จะรออะไรอยู่อีก ขาเรียวก้าวเดินมาหาคนร่างสูงที่เอาแต่ยืนจ้องเรือนร่างระหงของเธออยู่

"คุณก็ลองเดาดูสิคะว่าฉันต้องการอะไร" ริมฝีปากบางค่อยๆ เปล่งเสียงหวานออกมา

"บอสครับ"

คนที่ต้นสนเรียกว่าบอสถึงกับรีบเรียกสติตัวเองให้กลับมา

"บอสมาทำอะไรตรงนี้ครับ"