ยั่วรักท่านประธาน นิยาย บท 7

ผู้ชายทั้งสองที่อยู่ในห้องถึงกับหันมองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย เพราะไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าเสนอตัวแบบนี้

"ฉันพูดตรงไปหรือเปล่าคะ" ทำไมเธอจะไม่อาย..แต่ถ้ามัวอาย ก็คงเสียเวลาในการตามหาแม่ ตอนนี้เงินยิ่งเหลือน้อยเข้าไปทุกที เพราะต้องได้ถอนออกมาซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัว

"ให้ผมออกไปได้หรือยังครับ" ต้นสนยังคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินอยู่

"ออกไปก่อน"

ได้ยินแค่นั้นผู้ช่วยก็รีบออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูไว้

แกเอาความกล้ามาจากไหนวะคนึง เพราะถ้าผู้ชายขี้เก๊กแบบเขาปฏิเสธ เธอคงจะหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บแน่เลย แต่ถ้าเขาตกลง แล้วเธอจะทำยังไงล่ะทีเนี่ย

"อุ๊ย" ในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้น มือหนาของผู้ชายที่นั่งอยู่เก้าอี้ก็ได้คว้าร่างระหงให้ลงไปนั่งที่ตักของเขา "ขะ..คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบเบือนหน้าออกห่างเมื่อเขายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้

"ฉันไม่ได้เข้าใจผิดกับสิ่งที่เธอพูดมาเมื่อสักครู่ใช่ไหม" เห็นท่าทางของเธอกับคำพูดแล้วมันดูสวนทางกัน

"เออ.. เรายังไม่ได้ตกลงอะไรกันเลยนะคะ" อะไรของผู้ชายคนนี้ ตกลงเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่

"ก็กำลังจะตกลงอยู่นี่ไง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ค่อยๆ ยื่นเข้ามา

"ดะ..เดี๋ยวก่อนสิคะ" หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว คนอะไรจะหล่อลากดินได้ขนาดนี้ ยิ่งได้เข้าใกล้ ยิ่งทำให้หัวใจสั่นไหว

"ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร" มือหนาที่โอบรัดร่างบางอยู่ก็ได้คลายตัวออก