ยัยตัวร้ายวันไนท์สแตนด์ Bad Girl One Night Stand นิยาย บท 31

ตอนนี้แอนนาเดินเข้ามาภายในสวนของสนามกีฬาแห่งนี้ เดินไปพลางก็คิดอะไรในใจไปเรื่อยๆ

เมื่อวานที่แอนนาได้บอกกับจัสตินว่าต่างคนต่างอยู่ตอนนี้ ประธานหนุ่มจึงทำตามที่แอนนาและโตโน่บอก เพราะตอนนี้ท่านประธานหนุ่มของเราก็เริ่มลังเลนั่นเอง ก็เลยพยายามไม่ไปอยู่ใกล้ชิดกับแอนนา อยากจะรักษาระยะห่างให้มากที่สุด (แต่ประธานของเราจะทนได้หรือไม่ได้นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง)

เมื่อทุกคนกำลังแข่งกีฬากันอยู่ แอนนาจึงปลีกตัวออกมาเดินเล่น แอนนาเดินเล่นไปเรื่อยเรื่อย

ในใจของเธอตอนนี้กำลังน้อยใจในคำพูดที่เธอได้บอกกับจัสตินไปแล้ว ว่าให้ต่างคนต่างอยู่ แต่เมื่อจัสตินทำตามที่เธอบอกจริงๆ กลับทำให้แอนนารู้สึกว้าเหว่และโดดเดี่ยว แอนนาเดินลูบท้องของตัวเอง

"ไม่เป็นไรนะลูกเดี๋ยวแม่เลี้ยงหนูเอง คนเก่งอย่าดื้อกับแม่นะ ถ้าแม่แพ้ท้องหนักมากแม่ก็จะเหนื่อยนะลูก หนูอย่าแกล้งคุณแม่นะคะ"

แอนนาพูดอยู่กับท้องของตัวเอง แล้วก็อมยิ้มมีความสุข

พลั้ว .....!!!!!!

แอนนาเดินไม่ระวัง มัวแต่เดินมองวิวรอบรอบไปเรื่อยๆ ไม่ทันได้มองที่พื้นดิน เพราะมีเศษใบไม้แห้งปกคลุมหนา ทำให้แอนนามองไม่เห็นลุมใหญ่

" ซี้ดดดด โอ้ยยยย "

ขาข้างหนึ่งของแอนนาจึงตกอยู่ในหลุม ซึ่งเป็นท่อระบายน้ำและมีเหล็กแหลม

" ซี้ดดดดดดด อู้ยยยยย "

แอนนารู้สึกปวด และแสบขาที่หน้าแข้ง ของตัวเอง

เมื่อแอนนายกขาขึ้นมา ปรากฏว่าตอนนี้มีเลือดไหลเป็นทาง เสื้อสีแดงเป็นน้ำข้นเหนียว

" ฮือๆๆๆๆๆ เจ็บจัง ฮือๆๆๆๆ"

แอนนาตกใจเลือดออกเยอะแยะมากมาย จึงตั้งใจจะหยิบโทรศัพท์เพื่อขอความช่วยเหลือจากเพื่อนยัยวีดาของเธอ

แต่แอนนาล้วงกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกงของตัวเองกลับไม่เจอโทรศัพท์เลย เพราะตอนที่แอนนาเดินเล่นโทรศัพท์ได้หล่นหาย

" ซี้ดดดดดด ฮือออออออ"

แอนนาตอนนี้เจ็บแผลเป็นอย่างมาก โทรศัพท์ก็ไม่มี หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทรมาน

" อย่าเป็นอะไรนะลูก ฮือออออๆ

แอนนาร้องไห้ออกมาอย่างหนักทั้งเป็นห่วงเด็กในท้องแล้วก็เจ็บแสบแผลมาก เธอมองไปที่แผลแทบไม่กล้าดูแผลตัวเองมันบาดลึกและใหญ่เสียเหลือเกิน

เธอมองหันหลังกลับไปทางที่เธอเดินมา ช่างห่างไกลจากสนามกีฬาเป็นอย่างมากแอนนาขยับขาตัวเองออกจากหลุมใหญ่

" โอ้ยยยยยย ฮึกกกก "

แอนนาแข็งใจยกขาตัวเองออกจากที่เกิดเหตุ ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แอนนาพยายามกลั้นสะอื้น และในที่สุดก็ยกขาข้างที่เป็นแผลขึ้นมาอย่างสำเร็จ ส่วนตัวเธอก็ยังคงนั่งอยู่ใกล้กับขอบหลุม

แอนนาพยายามหลายครั้งที่อยากจะลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ไหวเพราะเจ็บแผลเป็นอย่างมาก

เหล็กแหลมที่อยู่ในท่อระบายน้ำได้กินเนื้อของแอนนาไปเยอะพอสมควร

ตอนนี้แอนนาได้แต่ร้อง ด้วยความเจ็บปวดที่บาดแผลรอให้คนมาช่วย... แอนนามองไปโดยรอบแล้วก็รู้สึกกลัว แอนนาไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินมาไกลขนาดไหน

เมื่อรู้สึกตัวอีกทีค่ะแล้วก็ตกลงไปที่หลุมได้รับบาดเจ็บแล้ว

มองไปโดยรอบตอนนี้บรรยากาศช่างน่าวังเวง เงียบสงบ น่ากลัวอะไรอย่างนี้นะ

เมื่อทุกคนแข่งวอลเลย์บอลและฟุตบอลเสร็จเรียบร้อยตอนนี้ก็ได้เวลาพักเที่ยง

เมื่อทุกคนมาทานอาหารและรวมตัวกัน วีดา ก็ได้ตามหาว่าแอนนาอยู่ที่ไหน ทำไมถึงไม่มาทานอาหารกลางวันกับเพื่อน

เมื่อหาแอนนาไม่เจอ วีดา ก็เลยไปแจ้งผู้จัดการแผนก ส่วนวีดาพยายามโทรหาเเอนนา โทรติดมีสัญญาณแต่ก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์

วีดา จึงไป เช่าจักรยาน ของสนามกีฬา เพื่อออกตามหาแอนนา (สนามกีฬาเห็นนี้งดรถบัสและรถยนต์ส่วนตัวเข้า ยกเว้นจักรยานที่มีให้คนเช่าปั่นออกกำลังกายได้)

เมื่อวีดา ปั่นจักรยานออกไปหาโดยรอบ ยังไงก็ไม่เจอแอนนา วีดานั้นเป็นห่วงแอนนามาก จนหาไม่รู้จะหายังไงก็ไม่เจอสักที วีดาจึงตัดสินใจโทรศัพท์หาท่านประธานทันที

'' สวัสดีค่ะท่านประธาน ดิฉันวีดานะคะ ''

''ครับ''

จัสติน จับหัวแอนนากดเข้ามาที่อกว้างของตัวเองทันที กอดแอนนาแน่น เธอรู้สึกอบอุ่นใจเหลอเกินที่มีเขาอยู่ตอนนี้

''ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมมาช่วยแล้ว ผมอยู่ตรงนี้ผมจะไม่หนีคุณไปไหน ผมมาช่วยคุณแล้วผมจะปกป้องคุณเองนะครับ''

เมื่อแอนนาได้ยินแบบนี้ทำให้ดวงใจของหญิงสาวรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากของประธานหนุ่มแอนนาก็ยิ่งร้องไห้สะอึกสะอื้นมากกว่าเดิม (ร้องไห้ด้วยความดีใจ ที่ได้รู้ว่าจัสตินเป็นห่วงเธอมากมายถึงเพียงนี้)

ส่วนจัสติน ตอนนี้ชายหนุ่มได้ถอดชุดเสื้อสูทออก แล้วถอดเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มออกทันที จัสติน ฉีกเสื้อตัวเองออก แล้วเอามาพันแผลของแอนนาที่เลือดกำลังไหลอยู่ตอนนี้

''ไม่เป็นไรแล้วนะเดี๋ยวผมพาคุณไปหาหมอ'' แอนนาพยักหน้า ส่วนจัสตินพยุงแอนนาให้เธอยืนลุกขึ้น

"บอสคะฉันลุกไม่ไหวค่ะ ฮือๆๆ เจ็บแผลมาก'' เมื่อแอนนาพูดจบ หญิงสาวทำหน้าเจ็บปวดบาดแผลแบบสุดๆ

''ไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมอุ้มเข้าไปข้างในเอง'' พูดจบประธานหนุ่มของเราก็ช้อนร่างบางแอนนาขึ้นทันที

'' เอามือคล้องคอผมไว้สิ ผมจะได้เดินได้สะดวกเราจะได้รีบไปหาหมอกัน !!!

เมื่อพูดจบแอนนาก็ทำตามที่ประธานหนุ่มบอกทันที

"บอสจะไหวเหรอคะ ทางตั้งไกลเกือบกิโล อีกอย่าง ถ้าใครมาเห็นเข้าว่าคุณอุ้มฉันแบบนี้มันจะดูไม่เหมาะสมนะคะ ฉันว่าบอสโทรหาคนงานให้เค้ามารับตัวฉันไปจะดีกว่าค่ะ''

'' คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง ความผิดครั้งนี้เป็นความผิดของผมเอง ถ้าผมเอาใจใส่ดูแลคุณมากกว่านี้เหตุการณ์แบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้นอีก คุณเจ็บปวดครั้งนี้เป็นเพราะผมคนเดียว ผมต้องรับผิดชอบ !!!

คนที่ฟังอย่างแอนนา ได้แต่ งวย งง คำว่ารับผิดชอบของบอสหมายถึงอะไรกันนะ ??? แอนนาก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจไม่กล้าถามออกมาในตอนนี้

เมื่อจัสตินเดินมาได้สักพักก็เจอกับพนักงานที่ออกตามหาแอนนาเหมือนกัน

''บอสครับ ส่งแอนนามาครับเดี๋ยวผมช่วย''

''ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายไปเตรียมรถ เดี๋ยวฉันจะพาแอนนาไปโรงพยาบาล''

พนักงานทุกคนทั้งชายและหญิงเมื่อได้ยินท่านประธานออกคำสั่งแบบนี้ ก็เป็นที่ชัดเจนแน่นอนแล้วว่าระหว่างท่านประธานกับแอนนาต้องมีอะไรมากกว่าคำว่าเจ้านายกับลูกน้องแน่นอน เมื่อรับคำสั่ง พนักงานชายก็ได้ไปเตรียมรถให้กับจัสตินทันที