3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 128

เมื่อเธอเห็นภาพนี้ ความอิจฉาพุ่งเข้ามาในตัว “ทำไมไม่มีรูปแม่บ้างล่ะ”

แฝดสามหันหัวขวับแล้วชี้ไปที่โต๊ะน้ำชา “มีสิ เราวาดรูปแม่ไว้ มันอยู่ตรงนั้น”

นีร่าแอบหันไปมองก็เห็นว่าพวกเขาวาดรูปเธอออกมาได้สวยมาก เธอพอใจที่เห็นเช่นนั้น “เอาล่ะ ไปล้างมือได้แล้ว เราจะได้กินอาหารกัน"

แฝดสามกำลังหิวโซจึงรีบออกไปล้างมือและไม่ลืมที่จะลากฌ็องไปด้วย

พวกเขานั่งรอบโต๊ะและนีร่าก็วางชามซุปที่บรรจุยาตัวใหม่ของเธอไว้ข้างหน้าเขา กลิ่นยาอันโดดเด่นโชยมาจากน้ำซุป

ฌ็องสูดดมกลิ่นแล้วดื่มไปอึกนึง เขาคิ้วขมวดเพราะรสชาติค่อนข้างขม

นีร่าอดขบขันไม่ได้ที่เห็นสีหน้าเขา

จู่ๆ เธอถามเพนนีขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “เพนนี ลูกยังมีขนมหวานเหลืออยู่บ้างไหม”

เพนนีมองเธอแล้วพูดว่า “มีค่ะ”

นีร่ายิ้ม “ไปเอามาให้คุณลุงชิ้นนึง”

เพนนีทำตามที่เธอบอกขณะวิ่งไปเอาขนมหวานก่อนจะกลับมา เธอแบมือให้ฌ็องดูขนม

“ลุงฌ็อง ชิ้นนี้ให้คุณลุงค่ะ”

ฌ็องจ้องมองขนมที่ห่อมาอย่างสวยงามแล้วรู้สึกแปลกๆ “เราเอามาให้ฉันทำไม”

เพนนียิ้มสดใสแล้วอธิบายว่า “แม่บอกหนูว่าถ้าคนไข้ไม่ชอบยาของเขา เราควรให้ขนมเพื่อที่เขาจะได้มีความสุขพอที่จะกินยา คุณุงเป็นคนไข้ของแม่ ดังนั้นควรเป็นเด็กดีและกินขนมนี่ซะ”

ฌ็องพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เขารู้สึกลังเลขึ้นมาทันทีที่จะรับขนมชิ้นนั้น

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถปฏิเสธเพนนีที่จ้องมองเขาด้วยสายตากังวลอย่างแท้จริงได้ ในที่สุดเขาก็ต้องรับขนมหวานมาจากเธออยู่ดี

จากนั้นเขามองดูนีร่าและรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ต้องตั้งใจทำแบบนี้แน่นอน

นีร่าแทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้...

หลังอาหารเย็น ฌ็องก็กลับมาที่บ้านของเขาพร้อมกับรูปวาด