หลังจากออกมาจากห้อง นีร่าก็วิ่งลงไปชั้นล่างและเริ่มเลือกส่วนผสมของยาบางอย่าง
ภาพที่เกิดขึ้นในห้องเขายังลอยวนเวียนอยู่ในใจเธอ มันรู้สึกเหมือนคำสาปที่เธอไม่อาจลบล้างมันออกไปได้
เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้แก้มเธอแดงด้วยความเขินอาย
เธอรู้สึกเหมือนคันที่ปลายนิ้วเมื่อสัมผัสกับส่วนผสมของยา เธอสะกดกลั้นความรู้สึกที่อยากจะเกาเอาไว้
เธอเลือกส่วนผสมเสร็จแล้ว และนิ้วของเธอตอนนี้ก็แดงขึ้นด้วย…
หนึ่งชั่วโมงต่อมา การรอคอยก็สิ้นสุดลง ฌ็องเหงื่อออกทั่วตัวและดูอาการไม่ค่อยดีนักในตอนนี้
เขาลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบาก เขารู้สึกเซื่องซึมราวกับร่างกายหมดสิ้นเรี่ยวแรง
นีร่าพูดอย่างจริงจังว่า “เห็นไหมล่ะ คุณไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงทีตั้งแต่สองวันที่แล้ว ทำให้ตอนนี้ร่างกายคุณถึงทรุดโทรมลง'
เธอรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่คิดถึงความจริงที่ว่าเขาไม่ยอมบอกอาการของเขาให้เธอรู้
อย่างไรก็ตาม การตำหนิเขาในตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เธอว่ากล่าวตักเตือนเขามามากพอแล้ว
เธอพูดเสียงอ่อนลง “ไม่เป็นไร นั่งลงก่อน ฉันจะไปเติมน้ำร้อนในอ่าง”
จากนั้นเธอลุกขึ้นจะไปห้องน้ำ
ฌ็องคว้าตัวเธอไว้ทันทีแต่น้ำเสียงแผ่วเบามาก “ไม่ต้องทำเอง ปล่อยให้เอียนทำ…”
เขาอ่อนแรงมากจนแทบจะยกแขนไม่ขึ้น เหงื่อออกชุ่มตัวไปหมดและมือที่จับเธอเย็นเฉียบ
นีร่ารู้สึกกังวลอีกครั้งเมื่อเห็นสภาพของเขาที่อ่อนแรง เธอค่อยๆ ดึงมือเขาออกจากตัวเธอ “คุณพูดอะไรโง่ๆ ออกมา คุณต้องแช่ตัวในอ่างน้ำร้อนเพื่อผ่อนคลายร่างกาย ถ้าไม่เช่นนั้น คุณจะติดอยู่ในสภาวะที่ไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้ คืนนี้ฉันได้ปรุงยาสูตรใหม่สำหรับคุณซึ่งเอียนไม่รู้วิธีผสมตัวยา”
ฌ็องหยุดโต้แย้ง “ขอโทษที่ทำให้มีปัญหา”
จากนั้นนีร่าก็เริ่มเติมน้ำร้อนลงในอ่างและโยนส่วนผสมลงไป เธอรอจนตัวยาทั้งหมดเข้ากันได้ดีก่อนจะออกจากห้องน้ำอีกครั้ง
“เอาล่ะ อุณหภูมิกำลังพอดี เข้าไปเดี๋ยวนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: 3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง
รออยู่นะจ๊ะ...
รอตอนใหม่ค่ะ...
น่าติดตามๆ...