3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 131

ด้านนอกห้อง

เอียนเป็นห่วงเกี่ยวกับอาการของฌ็อง จึงยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูไม่ไปไหน

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เขาหันกลับมาทันทีและเห็นนีร่าถลันออกมา ตัวเปียกโชกและสีหน้าค่อนข้างประหลาดใจ

“คุณการ์เซีย เกิดอะไรขึ้นครับ เกิดอะไรขึ้น” เอียนถามด้วยความงุนงง

นีร่ายกมือปิดหู ดูท่าทางสับสนและโพล่งออกมาว่า “ไม่มีอะไรค่ะ”

จากนั้นเธอรีบเดินจ้ำอ้าวลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็วราวพายุบุแคมและเกือบจะสะดุดหลายครั้งเนื่องจากความเร่งรีบของเธอ

เอียนสงสัยขนาดหนักขณะเข้าไปในห้องเพื่อตรวจสอบอาการฌ็อง

เขาเห็นฌ็องที่อยู่ในห้องตัวเปียกโชกเหมือนกัน เขากำลังก้าวขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำโดยที่ยังใส่เสื้อผ้าอยู่

เอียนรู้สึกสับสนมาก คำถามมากมายผุดขึ้นในใจ และความคิดก็กระเจิดกระเจิงราวกับม้าป่า

ไม่มีทาง นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ เรื่องระหว่างสองคนนี้พัฒนาไปเร็วเกินไปหรือเปล่า

พวกเขาเพิ่งรู้จักกันไม่นานแล้วตอนนี้พวกเขาอาบน้ำด้วยกันแล้วเหรอ

นี่มันบ้ามาก

แต่ก็นั่นแหละ นี่เป็นคุณโบวอร์ตเอง ไม่ต้องสงสัยเลย

ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือความรัก เขาก็มักจะทำมันอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาดเสมอ

ฌ็องผู้ไม่ได้รับรู้ว่าผู้ช่วยของเขาจินตนาการไปถึงไหนมีสีหน้าเคร่งขรึมและดวงตามืดมิดราวกับค่ำคืน

ในขณะนี้ภายใต้ท่าทางที่เย็นชาและห่างไกล จริงๆ แล้วมันมีความหมายลึกซึ้งซ่อนอยู่

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้น และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย

เธอเหมือนเป็นความประหลาดใจในชีวิตที่ปกติของเขา การปรากฏตัวที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนที่ค่อยๆ ทำลายกำแพงที่เย็นชาและโหดเหี้ยมของเขาลง...

หลังจากที่นีร่ากลับไปถึงบ้านของเธอที่อยู่ติดกันแล้ว แก้มเธอยังร้อนผ่าวอยู่อีกเป็นเวลานาน

เธอจ้องมองมือตัวเองและพึมพำ “แกอีกแล้วนะ ทำไมแกถึงเอาแต่แตะต้อง... แล้วแกยังแตะไปโดนสิ่งนั้นด้วยซ้ำ...”

เธอรู้สึกอับอายและสับสนจนแทบอยากจะเอาหัวโขกกำแพง

เธอกลัวว่าจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับฌ็องได้ซึ่งหน้าอีกต่อไป

นอกจากนี้ เธอไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงเวลาพบเขา

นีร่ารู้สึกอยากจะตายมาก

หลังจากยังคงอยู่ที่เดิมและรู้สึกหงุดหงิดอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็กลับไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

อย่างไรก็ตาม ขณะนอนหลับเธอฝันแปลกประหลาดมาก

ความฝันนั้นรู้สึกคุ้นเคย ในห้องมืดมิดที่มองไม่เห็นอะไรเลย เธอนัวเนียอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งอย่างใกล้ชิด...

ในตอนแรกเธอบอกไม่ได้ว่าใบหน้าของชายคนนั้นเป็นใคร

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ใบหน้าของเขาในความฝันก็ชัดเจนขึ้นทันที

ชายผู้นี้หน้าตาหล่อเหลาประหนึ่งว่าเขาเป็นผลงานการสร้างสรรค์ที่สมบูรณ์แบบที่สุดของพระเจ้า ดวงตาลึกล้ำของเขาช่างมีเสน่ห์ และมีเหงื่อหยดลงมาบนหน้าผากอันเรียบเนียน... เขาเปล่งออร่าที่เย้ายวนและเต็มไปด้วยฮอร์โมนออกมา

คนๆ นี้... ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฌ็อง

นีร่าตกใจตื่นทันที เธอลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วและใจเต้นแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ

ครั้งที่แล้วที่ไม่เห็นหน้าเขายังพอเข้าใจได้ แต่ครั้งนี้เขากำลังจ้องมองเธออยู่ในความฝันจริงๆ เหรอ

เธอฝันแบบนั้นได้ยังไง

...

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อนีร่าตื่นขึ้นมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าปรากฏในดวงตา

แฝดสามสังเกตเห็นทันทีและแสดงความกังวล “แม่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ/ครับ ไม่สบายหรือพักผ่อนไม่เพียงพอหรือเปล่า”

นีร่าดื่มนมแล้วส่ายหัว “ไม่มีอะไรจ้ะ แม่แค่นอนไม่หลับน่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นแฝดสามก็รีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นหลังอาหารเช้า แม่พักผ่อนเถอะนะคะ/ครับ”

“ไม่ได้หรอกจ้ะ ไม่เป็นไร เช้านี้แม่ต้องไปที่บริษัท แต่คืนนี้แม่จะเข้านอนเร็วนะจ้ะ”

นีร่ายิ้มและลูบหน้าเล็กๆ ของพวกเขาเบาๆ เพื่อให้มั่นใจ

“ฌ็องนายมาแล้ว นายยุ่งขนาดนี้แต่ก็ยังอุตส่าห์มาที่นี่ ช่างมีน้ำใจจริงๆ”

ฌ็องส่ายหัวและตอบอย่างใจเย็น “ไม่หรอก อย่างน้อยนี่คือสิ่งที่ฉันสามารถทำให้ได้”

เขาสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

เร็นน์อธิบายว่า “ยังผ่าตัดอยู่เลย โจแอนนาเป็นคนผ่าน่ะ อาการของคุณลุงใหญ่หนักมากแถมโรงพยาบาลนี้ก็ไม่มีหมอที่เชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะด้วย เราก็เลยเรียกโจแอนนามา ทีมผู้เชี่ยวชาญก็ยอมรับในความสามารถของเธอและยอมให้เธอเข้ามามีส่วนร่วม เธอยังทำให้อัตราในการผ่าตัดสำเร็จสูงขึ้นด้วยนะ”

ฌ็องขมวดคิ้วเมื่อได้ยินดังนั้น “โจแอนนาเหรอครับ เธอมาที่นี่ได้ยังไง”

“อาการของคุณลุงใหญ่อยู่ในภาวะล่อแหลมและโรงพยาบาลก็ไม่มีแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านนี้ เราไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเรียกโจแอนนามา ความสามารถของเธอได้รับการยอมรับจากทีมผู้เชี่ยวชาญ และหลังจากการประเมินของเราแล้ว การที่มีเธออยู่ด้วยจะเพิ่มโอกาสให้การผ่าตัดสำเร็จได้อย่างมาก"

ในเมื่อผู้เชี่ยวชาญสนับสนุนการตัดสินใจครั้งนี้ ฌ็องจึงไม่ได้พูดอะไรอีก

การผ่าตัดสิ้นสุดลงในอีกสองชั่วโมงต่อมา

โจแอนนาเดินออกมาและถอดหน้ากากอนามัยออก จากนั้นเธอให้ความมั่นใจกับสมาชิกในครอบครัวว่า “วางใจเถอะค่ะ การผ่าตัดประสบผลสำเร็จเป็นอย่างมาก เราจะสังเกตอาการคนไข้อีกสักระยะหนึ่งก่อนจะย้ายเขาไปที่ห้องพักผู้ป่วย”

สมาชิกในครอบครัวรู้สึกโล่งใจและแสดงความขอบคุณ

เร็นน์ยังก้าวไปข้างหน้าเพื่อแสดงความยินดีอีกด้วย “เยี่ยมมาก ในที่สุดเราก็สบายใจได้แล้ว”

จากนั้น เธอมองดูโจแอนนาด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณมากที่วันนี้มาช่วยเราในเรื่องที่สำคัญเช่นนี้”

โจแอนนาส่ายหัว พยายามแสดงท่าทีสุภาพ “คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะมาดาม นอกจากนี้ ฉันเป็นหมอ การรักษาและช่วยชีวิตเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ”

ขณะที่พูดเธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางฌ็อง แต่เขากลับแค่ผงกหัวอย่างเย็นชาและดูห่างเหิน

โจแอนนารู้สึกไม่สบายใจกับท่าทางที่ไม่แยแสของเขา

เธอเม้มริมฝีปาก ลดสายตาลง และพูดกับเร็นน์ว่า “มาดามคะ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ”

หลังจากให้คำแนะนำหลังการผ่าตัด เธอก็หันหลังและจากไป

ในขณะนี้ ญาติของลุงใหญ่ทั้งหมดไปที่ห้องพักผู้ป่วยแล้ว เหลือเพียงเร็นน์และฌ็องอยู่ที่ทางเดิน

“ฌ็อง โจแอนนาเป็นหมอที่เก่งมาก อัตราความสำเร็จของการผ่าตัดนี้มีเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เนื่องจากการที่เธอเข้ามาช่วยมันจึงเพิ่มเป็นหกสิบเปอร์เซ็นต์” เร็นน์พูดขึ้นทันที

ฌ็องเหลือบตามองขึ้นเล็กน้อย ถามเธอตรงๆ ว่า “แม่กำลังพยายามจะพูดอะไรครับ”