3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 150

เพิ่งจะเริ่มต้นเช้าวันใหม่ ความไม่สบายใจของโจแอนนาก็กลายเป็นความโกรธ นีร่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทำไมคนเหล่านั้นถึงยกย่องเธอมากขนาดนี้ เธอเป็นคนทำการผ่าตัดคนไข้ ไม่ใช่นีร่า ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ความดีความชอบไปทั้งหมดล่ะ

ความโกรธกลืนกินความคิดของโจแอนนา เธอก้าวไปข้างหน้าทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจและเยาะเย้ย “คุณการ์เซีย คุณชอบขโมยคนไข้ของคนอื่นเหรอ คุณไม่มีคนไข้ของตัวเองให้ดูแลเหรอ”

นีร่ายังคงไม่สะทกสะท้านกับน้ำเสียงประชดประชดประชันของโจแอนนา เธอเหลือบมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างเย็นชาและห่างเหินก่อนจะตอบว่า “ฉันไม่สนใจที่จะขโมยคนไข้ของใครหรอกค่ะ ฉันแค่ก้าวเข้ามาช่วยชั่วคราวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ฉันก็ต้องสงสัยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานี้หมอบริดจ์ในฐานะแพทย์ที่รับผิดชอบไปอยู่ที่ไหนเมื่อคนไข้เกิดเหตุฉุกเฉินและติดต่อไม่ได้ แทนที่จะคิดถึงความผิดพลาดของตัวเอง กลับมาที่นี่เพื่อแสดงว่าตัวเองมีอำนาจและสูงส่ง เธอกล้ามากนะ ว่าไหมคะ”

โจแอนนาหน้าชาเมื่อถูกตำหนิ เธอเหลือบมองฌ็องอย่างไม่รู้ตัวและต้องการอธิบายตัวเอง อย่างไรก็ตาม ฌ็องไม่สนใจฟังเธอพูด ความสนใจของเขาอยู่ที่นีร่าเพียงคนเดียวและเขาก็พูดเบาๆ ว่า “หลังจากค่ำคืนที่ยุ่งวุ่นวาย คุณคงเหนื่อยมาก ผมจะพาคุณกลับบ้านเอง”

นีร่าพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปสรุปเรื่องสำคัญให้ทีมแพทย์ทราบโดยเน้นรายละเอียดเฉพาะเจาะจง

ขณะที่นีร่าเตรียมที่จะจากไปพร้อมกับฌ็อง โจแอนนาก็รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกและรู้สึกไม่สบายใจอย่างที่สุด ตั้งแต่เธอมาถึงฌ็องไม่หันมามองเธอเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน

โจแอนนาไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้จึงเร่งฝีเท้าและเรียกฌ็องไว้ “คุณโบวอร์ตคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเพิกเฉยต่อสายเรียกเข้า ฉันแค่...” เธอรู้สึกเขินอายที่ต้องขอโทษต่อหน้านีร่า แต่ไม่มีทางเลือกอื่น “ฉันเผลอปิดเสียงโทรศัพท์โดยไม่ได้ตั้งใจ เลยไม่ได้รับสาย ไม่คิดว่าคุณลุงของคุณจะเกิดเหตุฉุกเฉินกะทันหันน่ะค่ะ”

ฌ็องเหลือบมองเธอโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร สายตาของเขาเยือกเย็น “คุณไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ผมฟังหรอก ในฐานะแพทย์ที่มีความสามารถ คุณควรรู้ว่าหลังจากทำการผ่าตัดที่มีความเสี่ยงเช่นนี้ คนไข้ของคุณอาจเผชิญกับเหตุฉุกเฉินได้ตลอดเวลา การเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือหน้าที่และความรับผิดชอบของคุณ แต่ดูเหมือนว่า คุณจะขาดความตระหนักรู้ คุณค่อนข้างมั่นใจในทักษะทางการแพทย์ของคุณ และนั่นก็ไม่เป็นไร อย่างไรก็ตาม ความมั่นใจมากเกินไปอาจทำให้คนไข้เสียชีวิตได้ ถ้าไม่ใช่คุณการ์เซีย ชีวิตของคุณลุงใหญ่ของผมก็อาจจะอยู่ในมือคุณแล้ววันนี้ แล้วคุณจะบอกมาผมตอนนี้เพื่ออะไร”

โจแอนนาหน้าซีดเผือดและตระหนักได้ว่า เธอไม่เพียงแต่พลาดโอกาส แต่ยังทำให้ฌ็องไม่ไว้วางใจและไม่ชอบเธอมากยิ่งขึ้น

เมื่อตระหนักได้เช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็เคร่งขรึมยิ่งขึ้น เธอสูญเสียความกล้าที่จะพูดอะไรอีกและมองดูเขาเดินจากไป

ยี่สิบนาทีต่อมาฌ็องกับนีร่าก็กลับไปที่อิมพิเรียลการ์เด้น

นีร่าไม่ได้คิดอะไรเรื่องโจแอนนาเลย ด้วยความเหนื่อยล้าจากการไม่ได้นอนทั้งคืน เธอหาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกทั้งเหนื่อยและง่วงนอน

ฌ็องรู้สึกติดค้างคำขอโทษที่ทำให้เธอต้องเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์เช่นนี้ “ผมขอโทษนะ มันกะทันหันไปหน่อยและผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากคุณ ได้โปรดพักผ่อนเถอะ”

นีร่าไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และยังเล่นมุขตลกอีกว่า “ถ้าคุณรู้สึกแย่ก็แค่จ่ายค่าธรรมเนียมการผ่าตัดและค่าที่ปรึกษาเมื่อคืนนี้มาก็ได้นะคะ จำนวนเท่าไหร่ก็ได้ แน่นอน ยิ่งมากก็ยิ่งดีค่ะ”

ฌ็องอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก “เอาล่ะ ผมจะโอนเงินเข้าบัญชีคุณในภายหลัง แต่อย่าลืมว่าคืนนี้เราจะไปทานอาหารเย็นกันนะ”

นีร่าทำท่าทางโอเคตอบกลับ

หลังจากกล่าวคำอำลาแล้ว พวกเขาต่างก็กลับบ้านของตน

...

หลังจากกลับมาถึงบ้าน นีร่าก็ล้มตัวลงหลับสนิททันที เมื่อเธอตื่นอีกทีก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว หลังจากที่รู้สึกสดชื่นขึ้น เธอก็พบว่าช่วงเย็นใกล้เข้ามาแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่เหมาะที่สุดสำหรับงานเลี้ยงของตระกูลโบวอร์ต

เธอเลือกชุดเดรสสีแชมเปญ รวบผมยาวของเธออย่างหรูหราและแต่งหน้าบางๆ เพื่อเสริมรูปลักษณ์ของเธอ เธอใส่ต่างหูมุกและเครื่องประดับน้อยชิ้นที่สุด รองเท้าส้นสูงสีเงินของเธอและกระเป๋าคลัทช์มุกช่วยเติมเต็มชุดที่หรูหราและสง่างาม ทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิงที่สุภาพเรียบร้อยจากสังคมชั้นสูง

ขณะที่เธอลงบันไดมา แฝดสามก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองด้วยความตกตะลึงและตื่นเต้น พร้อมโห่ร้องว่า “แม่คะ/ครับ แม่ดูสวยมาก น่าทึ่งจริงๆ”

หลังจากนั้นเขาก็ละสายตาไปและไม่ได้มองเธออีก

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็มาถึงคฤหาสน์ของตระกูลโบวอร์ต

นี่เป็นครั้งแรกที่นีร่ามาที่นี่ และเธอก็ตกตะลึงกับทิวทัศน์อันงดงามที่ปรากฏต่อหน้า

คฤหาสน์ครอบคลุมพื้นที่อันกว้างใหญ่ เป็นคฤหาสน์ที่เปล่งประกายความหรูหราอลังการออกมาจากทุกซอกทุกมุม

ขณะที่ชื่นชมวิวทิวทัศน์ เธอก็เดินตามฌ็องเข้าไปด้านใน

เมื่อไปถึงประตูหน้าคฤหาสน์ พ่อบ้านก็มาทักทายพวกเขาพร้อมโค้งคำนับให้ฌ็องด้วยความเคารพอย่างสูง “คุณฌ็อง คุณนายโบวอร์ต เชิญเข้ามาครับ คุณเฟรเดริกรอคุณอยู่”

คุณนายโบวอร์ต

นีร่าขมวดคิ้วกับชื่อนั้นและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เธอคาดเดาสถานการณ์ที่เป็นไปได้ต่างๆ มาแล้ว และยอมรับมันอย่างใจเย็น

ฌ็องที่ยืนเคียงข้างเธอยื่นแขนของเขามาให้และทำท่าทางให้เธอคล้องแขนเขา

นีร่าพยักหน้าอย่างสงบ พยายามทำตัวให้ดูเป็นธรรมชาติ และก้าวเข้าไปใกล้เขามากขึ้นขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปด้านในด้วยกัน