3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 160

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงยาแก้ปวดทั่วไปไม่ใช่ยาที่นีร่ามอบให้เขา

ร่างกายของเขาพัฒนาความต้านทานมานานทำให้ยาไม่มีประสิทธิภาพ

เขาพยายามอดทนและอดทนไปเรื่อยๆ แต่หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสเขาจึงพลิกตัวเหวี่ยงไปทางข้างเตียง

ครู่ต่อมาก็มีเสียง “ตุบ” ดังก้องไปทั่วห้อง

ความเงียบในคืนที่ฝนตกสลายไปทันที

ทุกคนในวิลล่าแตกตื่น

เอียนและริชาร์ดรีบตาลีตาเหลือกเข้าไปในห้องของฌ็องเพื่อตรวจดูสถานการณ์โดยไม่มีเวลาใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำ

ในห้องนอนที่ปกติจะเป็นระเบียบเรียบร้อยเปลี่ยนสภาพเป็นโกลาหล แก้วน้ำบนโต๊ะข้างเตียงถูกกระแทกลงกับพื้น ทั้งเศษแก้วกระจัดกระจายส่องแสงสะท้อนไปทั่วห้องและน้ำนองพื้น

เอียนตระหนักได้ทันทีว่าอาการของฌ็องกำเริบอีกครั้ง

และเมื่อดูจากสถานการณ์ในห้องความเจ็บปวดน่าจะท่วมท้น

“นายท่าน”

เขาตะโกนเรียกตั้งใจจะเรียกสติของฌ็องกลับคืนมา

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ใบหน้าฌ็องบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและแทบไม่สามารถควบคุมสีหน้าของตัวเองได้ เส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปนออกมาเล็กน้อย และดวงตาแดงก่ำราวกับว่าจะฉีกทุกอย่างออกจากกัน

สติสัมปชัญญะจะมีเหลืออยู่ตรงไหนบ้าง

ทันใดนั้น เขาก็คว้าเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ อย่างควบคุมไม่ได้และทุ่มมันไปทางประตู... ราวกับกำลังระบายอะไรบางอย่าง

แต่เอียนเข้าใจว่าเขากำลังคลั่งด้วยความเจ็บปวด...

เขารีบเบี่ยงตัวหลบทันที

วินาทีถัดมา เก้าอี้กระแทกประตูดังปังแล้วหักเป็นสองท่อน

ริชาร์ดเองก็ตกใจจนหน้าซีดเช่นกัน

เขามองดูสีหน้าท่าทางฌ็องที่เจ็บปวดด้วยความโศกเศร้าและรีบเข้าไปหาด้วยความกังวล “เอียน อาการของนายท่านดีขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมมันถึงกำเริบขึ้นมาอีก และทำไมเขาถึงเจ็บปวดขนาดนี้ เราควรทำยังไงกันดี...”

เอียนก็กังวลไม่แพ้กัน

“คุณการ์เซีย มันดึกมากแล้ว และเราไม่รู้ว่าใครอยู่ข้างนอก…”

บางทีอาจเป็นเพราะบรรยากาศ ซูนิก้าจึงค่อนข้างกังวลเล็กน้อย นีร่าปลอบเธอ “ไม่เป็นไร เราไปดูกันเถอะ”

ทั้งสองคนลงไปชั้นล่าง เมื่อไปถึงโถงทางเข้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงเอียนตะโกนอย่างต่อเนื่องจากด้านหลังประตู

“คุณการ์เซีย คุณการ์เซียครับ กรุณาเปิดประตูด้วยครับ ได้โปรดมาช่วยฌ็องด้วย”

นีร่าผงะไปครู่หนึ่งแต่ก็เปิดประตูอย่างรวดเร็ว

เอียนกำลังรีบ เขาไม่มีเวลากางร่มด้วยซ้ำ เขาเปียกฝนจนโชกไปทั้งตัว

แต่เขาไม่สนใจเรื่องนั้น เมื่อเขาเห็นนีร่า เขารู้สึกเหมือนได้พบสายป่านเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตจึงรีบขอร้อง

“คุณการ์เซีย กรุณารีบไปดูฌ็องหน่อยครับ อาการเขากำเริบและดูไม่ค่อยดีเลย ผมเกรงว่าถ้าเรารอต่อไปเขาอาจจะทำอะไรที่แก้ไขไม่ได้...”

ทันทีที่นีร่าได้ยินคำว่า "อาการกำเริบ" เธอใจสั่นขึ้นมากะทันหัน โดยสังหรณ์ใจว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

เธอสั่งให้ซูนิกาดูแลแฝดสามโดยไม่ชักช้า และหยิบร่มตามเอียนไปที่ประตูบ้านถัดไป