3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 159

อย่างไรก็ตาม เธอรีบหยุดคิดเรื่องนี้และดึงสติกลับมาอีกครั้ง ความสัมพันธ์ในตระกูลโบวอร์ตซับซ้อนเกินไป และแทบจะไม่มีความรักที่แท้จริงในหมู่ญาติเลย มีเพียงการหลอกลวง แผนการ และการแย่งชิงอำนาจเท่านั้น

นีร่าย้ำเตือนตัวเองว่าเธอเป็นแค่ภรรยาแต่ในนามของฌ็องตามสัญญา เธอไม่มีทั้งคุณสมบัติและภาระผูกพันที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา เป็นการดีที่สุดที่เธอจะยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเอง

“ลูกรัก ทำไมไม่ไปเล่นกันเองสักพักล่ะ แม่จะไปอาบน้ำ”

เธอลูบหัวเล็กๆ ของแฝดสามและถอดเสื้อคลุมที่ชื้นเล็กน้อยออกก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน

ในขณะเดียวกันฌ็องก็ตรงไปที่ห้องทำงานทันทีหลังจากถึงบ้าน เอียนเดินตามเขาไปและรีบปรับอุณหภูมิห้องอย่างรวดเร็วเพราะรู้ว่าสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงมักทำให้ฌ็องที่สุขภาพไม่ดีอยู่แล้วรู้สึกไม่สบาย

แม้แต่ในช่วงฤดูร้อน สภาพอากาศก็ไม่เอื้ออำนวยต่อสุขภาพของฌ็องเลย ขณะนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเขาเหลือบมองเอกสารโดยไม่พูดอะไรสักคำและทำงานที่ยังทำไม่เสร็จในช่วงกลางวันต่อไป

ห้องทำงานเต็มไปด้วยเสียงพลิกกระดาษไปมาในขณะที่คนทั้งสองพลิกดูแฟ้มต่างๆ โดยมีฝนตกเล็กน้อยด้านนอกเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ฌ็องก็จ้องไปที่เอกสารฉบับหนึ่งและขมวดคิ้ว เขาเรียกเอียนแล้วโยนเอกสารลงตรงหน้าเขา

“รายงานทางการเงินจากฮัสเพล่าสำหรับไตรมาสที่แล้วไม่ตรงกัน”

เมื่อได้ยินที่ฌ็องพูดเอียนก็หยิบเอกสารขึ้นมาทันทีและตรวจสอบอย่างระมัดระวัง แต่เขาไม่พบสิ่งผิดปกติ แต่อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าเมื่อเป็นเรื่องรายงานการตรวจสอบบัญชี ฌ็องมีความแม่นยำอย่างไร้ที่ติจนถึงตัวเลขหลักสุดท้าย เขาไม่เคยทำผิดพลาด และเอียนก็เชื่อมั่นในตัวเขาอย่างเต็มที่ ถ้าฌ็องบอกว่ามีปัญหาก็แสดงว่ามี

นอกจากนี้ เอียนยังพบว่าฮัสเพล่าอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของคลาเร็นซ์ มันอาจจะเป็น...

สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาเมื่อถามว่า “คุณสงสัยว่า... คุณคลาเร็นซ์กำลังแอบแก้ไขตัวเลขในบัญชีใช่ไหมครับ”

ฌ็องตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มันค่อนข้างชัดเจน ส่งมันกลับไปทำมาใหม่ นอกจากนี้ ตรวจสอบกิจกรรมของเขาในต่างประเทศ ไม่ว่าเขาจะเล่นเล่ห์เพทุบายอะไรก็ตาม ขุดคุ้ยมันมาให้หมด"

เอียนเริ่มจริงจังกับงานนี้ทันที

เขาร้องครวญครางและเอามือจับหัว ใบหน้าซีดเผือด คิ้วขมวดแน่นราวกับพยายามอดทนกับบางสิ่ง ดวงตาแดงก่ำและหายใจเร็วขึ้นเล็กน้อย

เหงื่อบางๆ ผุดขึ้นบนหน้าผากของเขา

อาการเจ็บปวดที่เกิดจากความผิดปกติทางประสาทกระทบเขาเป็นระลอก

เขารู้สึกเหมือนมือใหญ่สองมือดึงและฉีกสมองเขา ราวกับว่ามีคนเจาะหัวของเขาตรงขมับ ความเจ็บปวดนั้นแสนสาหัสจนแทบจะทนไม่ไหว

เขาอดที่จะกัดฟันเพราะความเจ็บปวดไม่ได้

อาการป่วยของเขา... เหมือนจะกำเริบขึ้นมา

หัวใจเขาหล่นวูบไปเล็กน้อย เขาพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นด้วยความรู้สึกตัวที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยโดยเอื้อมมือไปหยิบยาแก้ปวดจากโต๊ะข้างเตียงและกลืนลงคอทันทีโดยไม่ได้ดื่มน้ำตาม