3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 166

หลังจากทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว นีร่าก็เตรียมพร้อมที่จะออกจากห้องไป

ริชาร์ดเข้ามาในห้อง ณ ขณะนั้นและแสดงสีหน้าโล่งใจพร้อมกับพูดว่า “คุณโบวอร์ตครับ ดีใจจริงๆ ที่คุณฟื้นแล้ว”

เขามองไปที่ฌ็องด้วยความประหลาดใจระคนดีใจที่ได้เห็นว่าอาการของเขาดีขึ้นพร้อมกับกล่าวขอบคุณนีร่า “คุณการ์เซีย ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้”

นีร่าตอบกลับไปด้วยท่าทีสบายๆ ว่า “คุณทำตัวสุภาพมากเกินไปแล้วล่ะคะ”

จากนั้นริชาร์ดจึงอธิบายถึงจุดประสงค์ในการมาของเขาให้ฟังว่า “คุณโบวอร์ต คุณโจแอนนามาที่นี่ครับ คุณอยากพบเธอไหม”

ฌ็องมีสีหน้าไม่พอใจและน้ำเสียงของเขาเย็นชา “ฉันบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าไม่ให้มาที่นี่ถ้าฉันไม่อนุญาต ตอนนี้เธอต้องการอะไรอีก”

ริชาร์ดไม่รู้เหตุผลที่โจแอนนามาที่นี่ เขาจึงได้แต่ส่ายหน้า

เอียนรีบปะติดปะต่อเรื่องราวอย่างรวดเร็วและตอบกลับไปว่า “เมื่อคืนนี้ ผมไปที่ศูนย์วิจัยเพื่อเอายามา คุณบริดจ์คงเดาได้ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับนายท่านและมาที่นี่ด้วยตัวของเธอเอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าท่าทางของฌ็องก็อ่อนลงมาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่อยากเจอโจแอนนา

เขาออกคำสั่งกับเอียนด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “บอกให้เธอกลับไปซะ ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว”

เอียนคิดไว้แล้วว่าฌ็องจะต้องตอบกลับมาแบบนี้ เขาจึงรีบทำตามคำสั่งและตรงไปยังชั้นล่าง

เมื่อเห็นว่าฌ็องสบายดีแล้ว นีร่าจึงเก็บรวบรวมยาต่างๆ และเตรียมตัวกลับ

เมื่อเธอไปถึงห้องโถง เธอก็พบกับโจแอนนา

โจแอนนาดูท่าทางเป็นกังวลและพูดกับเอียนว่า “เอียน เมื่อคืนคุณโบวอร์ตต้องอาการกำเริบอย่างหนักแน่นอนเพราะสภาพอากาศแบบนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะต้องมาเจอหน้าเขาสักหน่อย ฉันเป็นห่วงเขามากจริงๆ…”

ถึงแม้ว่าโจแอนนาจะพูดถึงความกังวลที่เธอมีต่อสุขภาพของฌ็อง แต่เจตนาที่แท้จริงก็คือเธออยากเจอหน้าภรรยาคนใหม่ของเขา

เธอรู้มาตั้งนานแล้วว่าคุณโบวอร์ตตั้งใจหาคู่แต่งงานให้ฌ็อง

เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมาหาเขา เธอจะถูกกักให้อยู่แต่ในห้องนั่งเล่นเท่านั้น

แต่ทำไมกับผู้หญิงคนนี้ที่เธอเจอหน้าแค่เพียงไม่กี่ครั้งถึงเดินไปไหนมาไหนได้ง่ายๆ ราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านอย่างนั้นแหละ

ท่าทางไม่เป็นมิตรของโจแอนนานั้นไม่อาจรอดพ้นสายตาของนีร่าผู้ซึ่งถูกจ้องมองมาอย่างไร้ความปราณี

แต่นีร่าไม่ได้เก็บมาใส่ใจและไม่สนใจที่จะเสวนากับเธออยู่แล้ว เธอแค่บอกลาเอียนและเตรียมตัวกลับ

เอียนพยักหน้าตอบรับอย่างสุภาพและจากนั้นก็หันมาเร่งเร้าโจแอนนา “นี่เป็นคำสั่งของคุณโบวอร์ตครับ คุณควรรีบกลับไปได้แล้ว…คุณไม่ได้รับเชิญให้มาที่นี่ด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นคุณมาที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาตนะครับ เรื่องนี้ทำให้คุณโบวอร์ตไม่พอใจ และถ้าขืนคุณอยู่ต่อ ผมเกรงว่าเขาจะโกรธเอาได้นะครับ”

จากนั้นเขาก็พูดเสริมว่า “แล้วอีกอย่าง คุณการ์เซียก็อยู่ดูแลนายท่านที่นี่แล้ว และนายท่านก็สบายดี เพราะงั้นไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงครับ”

เมื่อได้ยินดังนั้น โจแอนนาไม่อาจเก็บงำความดื้อรั้นของตัวเองเอาไว้ได้ แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากคัดค้าน เธอกลับฝืนยิ้มและตอบกลับไปว่า “ถ้าอย่างนั้นล่ะก็ เดี๋ยวฉันจะปล่อยให้คุณโบวอร์ตพักผ่อนให้เต็มที่ก็แล้วกันค่ะ และฉันก็จะไม่รบกวนคุณด้วย”

ขณะที่เธอพูดอยู่นั้น ความเย็นชาก็ฉายชัดอยู่ในแววตาของเธอ และเธอรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว “แล้ว…คุณโบวอร์ตเพิ่งแต่งงานมาเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ไหนๆ คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ฉันได้ทักทายภรรยาของเขาสักหน่อยล่ะคะ เธอตื่นหรือยัง”