3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 2

ในเวลาเดียวกัน ฌ็อง โบวอร์ตก็ตื่นขึ้นมาในห้องสวีทอีกห้องในโรงแรมเดียวกัน

เขาลุกจากเตียงแม้ว่าเขาจะดูอ่อนล้าก็ตาม

ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อยและการไอเป็นครั้งคราวก็ทำให้เขาดูอ่อนแอ แต่อาการป่วยไม่ได้ทำให้ความสง่างามอันสูงส่งของเขาลดน้อยลงเลย

เอียน มอร์ริสัน ผู้ช่วยของเขาสังเกตเห็นว่าเขาตื่นแล้ว เขาจึงนำแก้วน้ำอุ่นมาให้แล้วพูดว่า "ดื่มอะไรหน่อยครับนายท่าน"

ฌ็องจิบน้ำจากแก้วแล้วถามว่า "นี่กี่โมงแล้ว"

“สามโมงครับ” เอียนตอบ

ฌ็องขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขานอนไปหกชั่วโมงแต่กลับไม่รู้สึกสดชื่นเลย

ร่างกายของเขากำลังทรุดลง

เอียนพูดอย่างเป็นกังวลว่า "อาทิตย์ที่ผ่านมาท่านทำงานหนักเกินไปและก็ไม่มีโอกาสได้พักผ่อนเลย บางทีท่านน่าจะเบามือลงสักหน่อยไหมครับ ผมช่วยกระจายงานของท่านให้คนในบริษัทไปแล้ว”

ฌ็องลุกขึ้นยืนและดึงปกเสื้อเชิ้ตอย่างไม่ใส่ใจ “ต่อให้พักผ่อนมากแค่ไหนผมก็ไม่รู้สึกดีขึ้นหรอก ผมรู้ดีว่าร่างกายของผมเป็นยังไง”

เอียนไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

เป็นเรื่องจริงที่นายจ้างของเขามีร่างกายที่อ่อนแอ

แม้จะจ้างหมอชื่อดังมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่อาการของเขาไม่เคยดีขึ้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

แต่โชคดีสำหรับฌ็องที่เอียนไปเจอหมอเทวดาจากต่างประเทศ

เอียนรายงานกับฌ็องว่า "ในที่สุดเราก็ได้รับคำตอบจากหมอเทวดาที่เราตามหาแล้วครับ เขาตกลงมารักษาอาการของนายท่าน น่ายินดีมั้ยครับท่าน"

ฌ็องดูไม่ค่อยมีความสุขนักเมื่อได้ยินข่าวนี้ “แล้วไงล่ะ เขาก็รับประกันไม่ได้อยู่ดีว่าจะสามารถรักษาอาการป่วยของผมได้ ในเมื่อหมอที่เก่งที่สุดในโลกคนไหนๆ ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วทำไมผมต้องไปคาดหวังกับหมอนิรนามที่อวดอ้างสรรพคุณน่าสงสัยแบบนี้ด้วย”

“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ครับท่าน” เอียนกล่าว “อีกอย่าง คุณพ่อของท่านก็ดูเหมือนจะหาเจ้าสาวให้ท่านได้แล้ว เขาบอกว่าการแต่งงานจัดขึ้นเพื่อเสริมโชคน่ะครับ”

ฌ็องขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทำไมพ่อถึงต้องทำเรื่องที่ไม่จำเป็นมากมายขนาดนี้ด้วย

“คราวนี้ใครอีกล่ะ” เขาพูดอย่างไม่พอใจ

เอียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า "ร็อกแซนน์ การ์เซีย จากตระกูลการ์เซียครับ"

ฌ็องขมวดคิ้วหนักยิ่งกว่าเดิม “หาข้ออ้างปฏิเสธไป” เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา

เอียนมีทีท่าลังเล “ผมคิดว่าท่านอาจจะต้องคุยกับคุณพ่อของท่านด้วยตัวเอง…”

เฟรเดริก โบวอร์ต พ่อของฌ็อง เป็นผู้มีอำนาจในตระกูลเพียงผู้เดียว ถ้าฌ็องไม่สามารถโน้มน้าวพ่อให้เปลี่ยนใจได้แล้วเอียนจะทำอะไรได้

ฮาร์วีย์ส่ายหัว “เปล่าครับ พวกเราลงมาเอง แม่กำลังงีบอยู่แล้วพวกเราก็หิว แต่… เราหาที่นั่งไม่ได้เลย”

บริกรสังเกตเห็นว่าฮาร์วีย์กำลังถือบัตรเข้าห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทอยู่ซึ่งแปลว่าเด็กๆ เป็นแขกผู้มีเกียรติ เขาจึงเสนอว่า “รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยหาที่นั่งให้ อย่าไปไหนล่ะเดี๋ยวหลง”

ฮาร์วีย์กำลังจะพยักหน้าเมื่อจู่ๆ แซมมี่ซึ่งกำลังมองไปรอบๆ ก็ดึงมือของเขา “ฮาร์วีย์ นายเห็นผู้ชายตรงนั้นมั้ย เขาใช่… คนจากตระกูลโบวอร์ตหรือเปล่า”

ฮาร์วีย์มองไปทางที่แซมมี่ชี้และสังเกตเห็นฌ็องนั่งอยู่ตรงโต๊ะริมหน้าต่าง

ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความยินดี "นั่นเขานี่"

นั่นคือคนที่พวกเขาสงสัยว่าเป็นพ่อของพวกเขา

พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเขาที่นี่ โชคดีอะไรแบบนี้

ฮาร์วีย์เรียกบริกรทันทีและพูดว่า "คุณครับ... ผมว่าคุณไม่น่าจะหาโต๊ะว่างได้ตอนนี้ เราขอร่วมโต๊ะกับใครสักคนได้มั้ยครับ โต๊ะตรงนั้นมีคนนั่งแค่สองคน คุณช่วยถามให้ได้มั้ยครับว่าเรานั่งกับพวกเขาได้มั้ย”

บริกรย่อมไม่ปฏิเสธ

ไม่นานนักเขาก็มาอยู่ตรงหน้าฌ็องกับเอียนและถามพวกเขาว่า "ขอโทษนะครับ ตอนนี้เป็นช่วงที่คนแน่นร้านแล้วมีเด็กสามคนกำลังหาที่นั่ง คุณจะรังเกียจมั้ยครับหากพวกเขาจะขอร่วมโต๊ะกับคุณด้วย"

ฌ็องขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาสังเกตเห็นแฝดสามอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย