3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 211

แววตาฌ็องเป็นประกายเมื่อเห็นนีร่าสับสน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเป็นแบบนี้ มันตลกดี

“คุณเห็นอะไรที่ทำให้กลัวขนาดนั้น” เขาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างอารมณ์ดี

คำถามนี้ทำให้นีร่าหายกลัวทันที

“มัน... มันไม่มีอะไร เราไปกันเถอะ”

เธอไม่อยากนึกถึงภาพน่ากลัวขึ้นมาอีก สิ่งที่เธอต้องการคือออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

ฌ็องไม่ได้สนใจที่จะถามเมื่อเห็นว่าเธอลังเลที่จะบอกรายละเอียดขนาดไหน เขาหันไปหาแฝดสามแทนเพื่อถามว่า “พวกเราสามคนกลัวหรือเปล่า อยากไปต่อไหม”

เด็กทั้งสามคนประสบความสำเร็จในสิ่งที่พวกเขาตั้งใจจะทำแล้วและกำลังอารมณ์ดีมาก

“เราไปต่อกันเถอะครับ/ค่ะลุงฌ็อง ที่นี่สนุกมาก”

“ช่าย พวกคนที่แต่งเป็นผีไม่น่ากลัวเลยสักนิด พวกเขาดูน่าสนใจจริงๆ...”

ฌ็องพยักหน้าและทำท่าทางให้พวกเขาไปต่อ โดยตัวเขาเองเดินตามหลังไปติดๆ

นีร่าไม่กล้าอยู่ห่างจากเขาจึงเดินเคียงข้างไปอย่างไม่เต็มใจนัก

เธออดไม่ได้ที่จะสติแตกขณะที่พวกเขาเดินไปต่อ

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด เธอซึ่งเป็นคนกลัวบ้านผีสิงกลับมีลูกสามคนที่ไม่กลัวอะไรเลยได้ยังไง

เธอจะไม่พาเด็กๆ ไปสถานที่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว

เธอเพิ่งจะกลัวจนแทบสิ้นสติ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับทั้งชีวิต…

ขณะที่พวกเขาไปต่อ เธอประจันหน้ากับภาพที่เห็นเป็นครั้งคราวซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใครๆ หวาดกลัว และเกือบจะทำให้เธอกรีดร้องออกมาสองสามครั้ง

โชคดีที่เธอยังควบคุมตัวเองได้ และสวดภาวนาอยู่ในใจเพื่อให้ถึงทางออกโดยเร็วที่สุด

แต่พอเธอคิดว่ามันกำลังจะจบลงแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเป็นผีซาดาโกะก็ปรากฏตัวขึ้น และ “ลอย” เข้ามาหาพวกเขา

ใบหน้าเธอเปื้อนเลือดและผมเผ้ายุ่งเหยิง แสงไฟยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวและเป็นสีม่วงคล้ำ

นีร่าทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกลัวมากจนเกือบจะเป็นลม เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของฌ็อง

แฝดสามตาเบิกโพลง แอบหวังว่าพวกเขาจะได้กอดกันนานกว่านี้อีกสักพัก

ราวกับว่าฌ็องได้ยินความปรารถนาของพวกเขาจึงกอดเธอกลับและเอามือแตะหลังเธอไว้