3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 212

นีร่ารู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปชั่วกัปชั่วกัลป์แต่ในที่สุดทัวร์บ้านผีสิงก็สิ้นสุดลง

เมื่อพวกเขาออกมา ชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างพิถีพิถันของฌ็องก็ยับยู่ยี่

อย่างไรก็ตาม ฌ็องไม่ได้สนใจเลย เขามองไปที่นีร่า

เธอหน้าซีด น้ำตารื้น ตาแดงๆ เหมือนเพิ่งร้องไห้มา ทำให้เขาเกิดความรู้สึกสงสารอย่างไม่คาดคิด

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จักวูบวาบในดวงตาของเขาขณะที่ถามอย่างนุ่มนวล

เธอส่ายหัว “ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เธอก็สังเกตเห็นรอยยับบนเสื้อผ้าของเขาและรู้สึกเขินอายทันที

เธอทำให้เสื้อผ้าของเขายับยู่ยี่ขนาดนี้ได้ยังไง

เธออดหน้าแดงไม่ได้เมื่อคิดว่าเขาเห็นเธอในสภาพที่น่าอับอายเช่นนั้นยังไง

“เอ่อ...”

เธอกระแอมในลำคอและพยายามพูดให้ฟังดูสบายๆ มากขึ้น เธอชี้ไปที่เสื้อผ้าของเขา “ขอโทษนะคะ เมื่อเรากลับบ้านฉันจะเอาไปซักรีดให้”

ฌ็องไม่ได้สนใจเลยและตอบอย่างสงบว่า “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องทำให้ตัวเองลำบากกับเรื่องนั้นหรอก”

เมื่อเห็นว่านีร่ากลับมาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาจึงหันความสนใจไปที่แฝดสามและถามอย่างใจเย็นว่า “พวกเราสามคนอยากทำอย่างอื่นอีกไหม”

เด็กทั้งสามคนปกปิดความตื่นเต้นและบอกรายการกิจกรรมที่พวกเขาอยากทำอย่างกระตือรือร้น

อย่างไรก็ตาม นีร่าหมดแรงแล้ว

ทำไมพวกเขาถึงมีพลังมากขนาดนี้…

โชคดีที่กิจกรรมที่เหลือไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ ในที่สุดเธอก็หลุดพ้นจากการความทรมานพวกนั้น

กว่าเธอจะรู้ตัวก็เย็นแล้ว

เด็กน้อยทั้งสามเล่นตลอดทั้งวันและรู้สึกเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาพยายามอดทนที่จะเดินต่อไป

เพนนียื่นมือไปทางนีร่าแล้วพูดเบาๆ ว่า “แม่ขา อุ้มหนูหน่อย”

เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยรู้สึกเหนื่อยล้า นีร่าจึงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วเสนอว่า “มืดแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ”