3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 23

มือของนีร่าและฌ็องกำลังสัมผัสกันอย่างใกล้ชิด

ฌ็องประหลาดใจแต่เขาก็ไม่คิดที่จะรีบปล่อยมือ เขากลับจ้องหน้านีร่าและพูดว่า "คุณจะเอาของคืนไปได้ยังไงในเมื่อคุณให้ผมมาแล้ว ในฐานะหมอ คุณมักจะใจร้อนใส่คนไข้ของตัวเองอยู่เสมอเลยเหรอ"

นีร่าเองก็แปลกใจไม่แพ้กัน เธอใช้เวลาอยู่ชั่วครู่กว่าจะรวบรวมสติตัวเองกลับมาได้และรีบชักมือกลับมาอย่างรวดเร็ว

เธอดูอึดอัดใจ มือของเธอในส่วนที่ถูกฌ็องจับเอาไว้นั้นรู้สึกชาไปหมดราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อต

เธอกัดฟันพูดว่า "คุณไม่ใช่เด็กๆ แล้ว อย่าบอกนะว่าคุณอยากให้ฉันมาคอยโอ้โลมปฏิโลมให้คุณกินยา ลูกๆ ของฉันไม่กลัวที่จะกินยาเองตั้งแต่พวกเขาอายุได้สามขวบแล้วค่ะ"

"..." ฌ็องไม่รู้ว่าจะเถียงกลับไปยังไงดี เขาดูไม่พอใจนัก

นี่เธอหมายความว่าฉันขี้ขลาดกว่าเด็กสามขวบงั้นเหรอ

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มตึงเครียด เอียนจึงจงใจกระแอมไอขึ้นมาและพูดว่า "นายท่านครับ ท่านควรดื่มซุปในขณะที่มันยังร้อนๆ อยู่นะครับ มันอาจจะกลิ่นฉุนกว่านี้ก็ได้ถ้าซุปเย็นลง"

แฝดสามต่างก็ช่วยกันเกลี้ยกล่อมเขาอีกแรง "ถูกแล้ว คุณควรดื่มซุปเดี๋ยวนี้เลย แล้วคุณจะได้หายป่วยไวๆ ไงล่ะ"

ฮาร์วีย์ถึงกับยื่นช้อนมาให้เขาเลยด้วยซ้ำ

สีหน้าท่าทางของฌ็องดูอ่อนลงเล็กน้อย เขาส่งเสียงคำรามในคอเบาๆ และเริ่มดื่มซุปสมุนไพรถ้วยนั้น

เขาแอบเหลือบมองปลายนิ้วของตัวเองเป็นครั้งคราว

เขาจำได้ขึ้นใจถึงสัมผัสที่อ่อนโยนและอบอุ่นจากมือของผู้หญิงคนนั้น…

…

ไม่นานนัก ทั้งหกคนก็กินอาหารที่อยู่บนโต๊ะจนหมดเกลี้ยง

เอียนอิ่มจนพุงป่อง นีร่าเป็นแม่ครัวฝีมือยอดเยี่ยมและเขาแทบจะกลืนลิ้นตัวเองลงไปแล้วในขณะที่กินอาหารอยู่

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจมากที่สุดคือฌ็องกลับมากินอาหารได้แล้ว

"ซุปสมุนไพรนี่… ช่วยให้อาหารมากขึ้นเหรอครับ" เอียนถามด้วยความแปลกใจ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ฌ็องไม่สบาย เขาจะไม่อยากอาหารด้วยเช่นกัน หรือไม่เขาก็จะอาเจียนทุกอย่างที่กินเข้าไป ร่างกายของเขานั้นอ่อนแอสุดขีด

วันนี้เขาไม่ได้กินอาหารจนเกลี้ยงจานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เขายังเติมข้าวอีกด้วย