3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 22

คืนนั้นเองที่นีร่าเตรียมอาหารมากมายจนกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบ้าน

เธอฝึกฝนทักษะการทำอาหารของตัวเองในขณะที่เลี้ยงลูกแฝดทั้งสามคนเพียงลำพัง แต่ทุกวันนี้เธอไม่ค่อยได้มีโอกาสทำอาหารเลยเพราะเธองานยุ่งมาตลอด

แฝดสามต่างพากันชื่นชมสรรเสริญ

"คุณแม่สุดยอดมากเลย หนูรักทุกอย่างที่นี่"

"คุณสุดหล่อโชคดีมากที่ได้ลิ้มรสอาหารฝีมือคุณแม่ คุณแม่เก่งกว่าเชฟในโรงแรมทุกคนเลย"

ทันทีที่ฌ็องและเอียนเดินผ่านประตูเข้ามา เพนนีก็เดินนำพวกเขามาที่โต๊ะรับประทานอาหาร

"เชิญนั่งค่ะ คุณสุดหล่อ" เธอพูด

"ขอโทษที่พวกเรามารบกวนนะ" ฌ็องพูดในขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้

"คุณไม่ใช่คนแปลกหน้าอีกต่อไปแล้ว คุณสุดหล่อ ทำตัวตามสบายเลยนะ"

แซมมี่ลากเก้าอี้มาข้างๆ ฌ็องและพยายามปีนขึ้นมาบนเก้าอี้ตัวนั้น

เขาอยากนั่งข้างๆ คุณพ่อของเขา

อย่างไรก็ตาม เก้าอี้สำหรับนั่งรับประทานอาหารนั้นสูงเกินไปจนเด็กน้อยดันตัวเองขึ้นไปได้อย่างทุลักทุเล เขาเอาขาข้างหนึ่งพาดไว้บนเก้าอี้ในขณะที่ขาอีกข้างนั้นห้อยต่องแต่งไปมา ใบหน้าของเขาแดงก่ำจากการออกแรงตะเกียกตะกาย

ฌ็องคิดว่ามันตลกมาก เขาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาจากด้านหลังและวางไว้บนเก้าอี้

แซมมี่ประหลาดใจ แต่ดวงตาของเธอกลับเปล่งประกายวิบวับ

นี่… นี่คุณพ่อเพิ่งอุ้มฉันเหรอเนี่ย

มันรู้สึกแตกต่างจากตอนที่ถูกคุณแม่อุ้มลิบลัยเลย ฉันรู้สึกปลอดภัยเหลือเกิน

เขาหันหน้าไปหาฮาร์วีย์กับเพนนีด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เพนนียื่นแขนทั้งสองข้างของตัวเองออกไปหาฌ็องโดยไม่ลังเลและพูดอย่างน่ารักน่าชังว่า "คุณสุดหล่อ อุ้มหนูด้วยได้ไหมคะ"

"ตกลง" ฌ็องยิ้มและพูดขึ้น เขาโน้มตัวพลางอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นมาและวางเธอลงบนเก้าอี้

เพนนีมีความสุขมากเหลือเกิน

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาแค่เพียงไม่กี่วินาที แต่เพนนีก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของพ่อที่แผ่ซ่านออกมาจากฝ่ามือทั้งสองข้างของฌ็อง

เธอไม่เคยรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยแบบนี้มาก่อนเลย

ฮาร์วีย์มองดูปฏิกิริยาเหล่านั้นด้วยความอิจฉา

ในฐานะพี่ใหญ่สุดในบรรดาแฝดสาม เขาจึงเก็บเนื้อเก็บตัวมากกว่าน้องคนอื่นๆ เขาคิดว่ามันน่าอายเกินไปที่จะขอให้อุ้ม

หลังจากเพนนีนั่งลงบนเก้าอี้แล้ว เขาก็กำลังจะปีนขึ้นเก้าอี้ของตัวเองเหมือนกัน

ก่อนที่เขาจะทำแบบนั้นได้ เขาก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังอุ้มตัวเขาขึ้นมาจากด้านหลัง

ฌ็องเอาจมูกเข้าไปใกล้ถ้วยซุปและสูดดมกลิ่นเข้าไป

กลิ่นฉุนของยาสมุนไพรเตะจมูกของเขาเข้าอย่างจัง เขาวางถ้วยซุปลงบนโต๊ะและพูดว่า "ผมจะไม่ดื่มซุปนี่หรอกนะ มันแรงเกินไปสำหรับผม"

"โอ้ย" เอียนอุทานเสียงดังพร้อมกับบีบจมูกของตัวเองเอาไว้

นีร่ายิ้มเยาะเมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาท่าทางของพวกเขา "มันดีกับสุขภาพร่างกายของคุณนะ ฉันคิดค้นสูตรยาตามอาการปัจจุบันของคุณ ส่วนผสมต่างๆ ที่ฉันใช้ก็เป็นของหายากที่เงินซื้อไม่ได้ คุณควรถนุถนอมในสิ่งที่ฉันทำให้คุณหน่อยนะ"

ฌ็องขมวดคิ้วอย่างแรงเมื่อได้ฟังดังนั้น เขาลังเลใจในขณะที่พูดว่า "คุณแน่ใจนะว่ามันไม่ใช่ยาพิษ"

เพนนีพยายามเกลี้ยกล่อมเขา "คุณสุดหล่อ กลิ่นซุปอาจจะฉุน แต่รสชาติดีมากเลยนะคะ คุณจะรู้เมื่อได้ลองชิมดู คุณแม่ไม่ค่อยได้ปรุงยาให้คนไข้เท่าไหร่หรอกค่ะ คุณไม่ควรพลาดโอกาสนี้ไปนะ"

ฮาร์วีย์กับแซมมี่ก็พูดเสริมอีกด้วยว่า "ใช่แล้วล่ะ คุณสุดหล่อ คุณควรดื่มซุปนั่นนะ แล้วคุณจะสบายหายห่วง"

เมื่อเห็นว่าเด็กๆ พยายามเกลี้ยกล่อมเขาอย่างหนัก ฌ็องจึงลังเลอยู่สักพักก่อนจะยอมดื่มซุปเข้าไป

"ฉันให้ยารักษากับคุณนะ ไม่ใช่ยาพิษ ถ้าคุณไม่อยากได้ซุปนี่แล้ว งั้นก็เอาคืนมา" นีร่าพูดด้วยความรำคาญใจ

เธอยื่นมือออกไปและตั้งใจที่จะเอาถ้วยซุปกลับมา

ฌ็องรีบยื่นมืออกไปเพื่อห้ามเธอในทันที

เขาปัดป้องมือของนีร่าเอาไว้ได้ แต่เพราะเหตุนั้นเอง มือของนีร่าจึงอยู่ในการเกาะกุมของเขา…