3 แฝดหัวใสกับหัวใจ 5 ดวง นิยาย บท 43

นีร่าอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำตอบ เธอทั้งตกตะลึงและโกรธในเวลาเดียวกัน

ต้นไม้ถูกทำลาย

ย้อนไปตอนที่เธอเข้าไปที่บ้านหลังนั้น เธอเห็นสวนของเขาและรู้ว่าต้นไม้แต่ละต้นมีมูลค่ามหาศาล และเป็นต้นไม้ที่มีคุณภาพดีที่สุด เธอยังไม่ได้จ่ายหนี้ของเธอให้เขาเลย และตอนนี้สุนัขของเธอกำลังก่อความวุ่นวาย ในเวลานี้เธอสามารถวาดภาพออกเลยว่าในไม่ช้าเธอจะทุกข์ทรมานเพียงใด นี่ฉันจะต้องใช้หนี้ของตัวเองไปตลอดปีตลอดชาติเลยใช่ไหม

เธอวางสายโทรศัพท์และรีบไปที่บ้านหลังข้างๆ เธอเห็นแฝดสามอุ้มสุนัขแต่ละตัวเดินเรียงแถวกันมา มีกระถางต้นไม้ที่กำลังจะตายอยู่ด้านหลัง...

เธอรีบพุ่งตัวไปหาต้นไม้ หวังว่ายังไม่สายเกินไปที่จะช่วยให้มันรอด แต่เธอเห็นว่ากระถางดอกไม้เหล่านั้นแตกละเอียดและต้นไม้ก็ถูกเหยียบย่ำเละเทะไปหมด ทำยังไงดี… ฉันจะทำให้ต้นไม้พวกนี้รอดตายได้ยังไง

ดูเหมือนว่าบรรดาสุนัขจะรู้ว่าพวกมันทำอะไรผิดจึงไม่กล้าเคลื่อนไหวและซ่อนตัวอยู่หลังแฝดสามอย่างขี้ขลาด ส่วนเด็กแฝดทั้งสามก็เงยหน้าขึ้นมองนีร่าตาละห้อย

ฌ็องที่เป็นเจ้าของสวนอยู่ในชุดสูทที่เรียบร้อยและดูดี เขายืนอยู่ไม่ไกลจากแม่ลูกเท่าไหร่นัก ดูเหมือนว่าเพิ่งเลิกงาน ท่าทางเขาดูดีมากเมื่อสวมชุดสูท

ตอนที่เห็นนีร่าเขาแค่มองและยิ้มให้เธอแต่ไม่ได้พูดอะไร เอียนเดินเข้าไปหาเธอและพูดขึ้นด้วยหน้าตายิ้มแย้ม “คุณการ์เซีย มาแล้วเหรอครับ ผมคำนวณค่าเสียหายไว้แล้ว สัตว์เลี้ยงตัวน้อยแสนน่ารักของคุณทำลายต้นไม้หายาก มันมีมูลค่าหนึ่งล้านดอลลาร์”

เธออึ้งไปทันที รู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกและอยากจะฆ่าไอ้หมาพวกนั้นแต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้ หลังจากระงับความโกรธได้แล้วเธอจึงพูดขึ้น “คุณจะเชื่อไหมถ้าฉันบอกว่าพวกมันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของฉัน”

ฌ็องเกือบหัวเราะออกมาดังๆ กับคำพูดของเธอ เขาสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้และส่ายหัวช้าๆ “ผมไม่เชื่อ”

เธอพูดไม่ออก มันอะไรกันนี่

ฌ็องที่กำลังมองพวกเขาจากด้านข้างพบว่ามันตลกดี

เพนนีมองเขาอย่างไร้เดียงสา เขากระแอมและพูดว่า “เอ้อ ก็ใช้ได้นะ คุณสามารถจ่ายคืนด้วยการรักษาแบบเป็นช่วงเวลาแบบนั้นก็ได้ ถึงยังไงผมก็ไม่ใช่คนเลือดเย็นขนาดนั้น"

นี่ฉันยังเหลือทางเลือกอื่นอีกไหมเนี่ย

เธอกัดฟันและจำต้องยอมรับมันอย่างโกรธแค้น เธอหันไปหาสัตว์เลี้ยงแล้วตะโกนว่า “คืนนี้พวกแกสามตัวไม่ต้องกินข้าว อาหารกระป๋องก็ไม่ได้ อ้อ แล้วก็ของกินเล่นด้วย” เธอเดินออกไปหลังจากพูดจบ

เด็กแฝดสามคนที่อุ้มสุนัขอยู่คนละตัวรีบโบกมือให้ฌ็องและตามเธอไป ตลอดทางพวกเขาทำให้เธอสงบลง