แค้นรัก นิยาย บท 2

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูล เซน

สาวน้อยวัย 14 ปี ผู้ที่เป็นเจ้าของรอยยิ้มสดใส ที่ทุกคนในบ้านต่างก็รักใคร่เอ็นดู และอดที่จะยิ้มตามความน่ารักสดใสของเธอไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูน่าทะนุถนอมไปซะหมด และไม่มีวันไหนเลยที่คฤหาสน์หลังใหญ่หลังนี้จะขาดเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ทั้งที่รอบนอกตัวบ้านนั้นเต็มไปด้วยเหล่าบอดี้การ์ดชุดดำจนดูน่ากลัว แต่ภายในบ้านกลับเต็มไปด้วยความสดใส จากเจ้าของรอยยิ้มอย่าง ณดา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่อลันคะ น้องเข้าไปได้ไหม" มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูห้อง ก่อนจะถือวิสาสะเปิดมันเข้าไปทันทีที่พูดจบโดยไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต แล้วยื่นหน้าเข้าไปภายในห้องเพื่อมองสำรวจ ก่อนที่เธอจะพาตัวเองแทรกตัวก้าวเข้าไปด้านในทันทีที่มองไปเห็นคนที่นั่งทำงานอยู่

"เข้ามาแล้วจะถามทำไม" เสียงเรียบนิ่งเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากงานในมือแล้วเจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ที่เป็นที่รักของคนในบ้านหลังนี้…

แต่ยกเว้นกับเขา!

"วันหยุดนี้คุณพ่อกับคุณแม่สัญญาว่าจะพาน้องไปเที่ยว พี่อลันไปเที่ยวกับน้องนะคะ" เสียงหวานใสของณดาเอ่ยชวนผู้เป็นพี่ชายด้วยรอยยิ้มสดใส

เพราะพ่อกับแม่สัญญากับเธอว่า ถ้าเธอสอบได้คะแนนดีจะพาไปเที่ยว ซึ่งเธอก็ไม่ทำให้ท่านทั้งสองผิดหวัง ท่านทั้งสองเลยทำตามสัญญา และเธอก็กำลังรบเร้าอลัน เพราะอยากจะให้พี่ชายไปเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตาด้วยกันสักครั้ง

"....."

แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากอลัน กับมีแต่ความเงียบ หรือจะบอกว่า เป็นคำตอบที่ไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากพูดก็ได้ เพราะถ้าอลันเงียบ นั่นคือคำปฏิเสธอย่างไม่ต้องสงสัยหรือไม่ต้องถามอะไรให้มากความ

"พี่อลันไปนะคะ เราจะได้ไปเที่ยวกันเป็นครอบครัว น้องอยากให้พี่อลันไปด้วยกันจริง ๆ นะคะ" แม้จะถูกปฏิเสธด้วยความเงียบ แต่ณดาก็ยังคงไม่ยอมแพ้ รบเร้าให้พี่ชายของเธอตอบตกลงอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมละความพยายามไปง่าย ๆ

ตั้งแต่จำความได้เธอก็ไม่เคยไปเที่ยวกับพี่ชายตัวเองเลยสักครั้ง แม้จะชวนหรือออดอ้อนให้ตายอลันก็ไม่ยอมที่จะไปกับเธอเลยสักครั้ง และครั้งนี้เธออยากจะให้เขาไปด้วยกันจริง ๆ เพราะเธออยากให้เขายิ้มมีความสุขแบบเธอบ้าง เลยคิดเองว่าถ้ารบเร้าเขาไปเที่ยวด้วยกันได้ พี่ชายเธอคงจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าขึ้นมาบ้าง